-
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated
-
-
1
|Hebreus 8:1|
kephalaion de epi tois legomenois toiouton echomen archierea os ekathisen en dexia tou thronou tês megalôsunês en tois ouranois
-
2
|Hebreus 8:2|
tôn agiôn leitourgos kai tês skênês tês alêthinês ên epêxen o kurios tsb=kai ouk anthrôpos
-
3
|Hebreus 8:3|
pas gar archiereus eis to prospherein dôra te kai thusias kathistatai othen anagkaion echein ti kai touton o prosenegkê
-
4
|Hebreus 8:4|
ei men a=oun tsb=gar ên epi gês oud an ên iereus ontôn tôn tsb=iereôn tsb=tôn prospherontôn kata tsb=ton nomon ta dôra
-
5
|Hebreus 8:5|
oitines upodeigmati kai skia latreuousin tôn epouraniôn kathôs kechrêmatistai ab=môusês ts=môsês mellôn epitelein tên skênên ora gar phêsin ab=poiêseis ts=poiêsês panta kata ton tupon ton deichthenta soi en tô orei
-
6
|Hebreus 8:6|
a=
tsb=nuni de diaphorôteras ab=tetuchen ts=teteuchen leitourgias osô kai kreittonos estin diathêkês mesitês êtis epi kreittosin epaggeliais nenomothetêtai
-
7
|Hebreus 8:7|
ei gar ê prôtê ekeinê ên amemptos ouk an deuteras ezêteito topos
-
8
|Hebreus 8:8|
memphomenos gar a=autous tsb=autois legei idou êmerai erchontai legei kurios kai suntelesô epi ton oikon israêl kai epi ton oikon iouda diathêkên kainên
-
9
|Hebreus 8:9|
ou kata tên diathêkên ên epoiêsa tois patrasin autôn en êmera epilabomenou mou tês cheiros autôn exagagein autous ek gês aiguptou oti autoi ouk enemeinan en tê diathêkê mou kagô êmelêsa autôn legei kurios
-
10
|Hebreus 8:10|
oti autê ê diathêkê ên diathêsomai tô oikô israêl meta tas êmeras ekeinas legei kurios didous nomous mou eis tên dianoian autôn kai epi kardias autôn epigrapsô autous kai esomai autois eis theon kai autoi esontai moi eis laon
-
-
Sugestões
Clique para ler Daniel 4-6
13 de setembro LAB 257
PRIORIDADE É IMPORTANTE?
Daniel 04-06
O que é prioridade?
Daniel já estava com quase 90 anos. Dario, o rei de Babilônia, que na realidade era um “medo”, promoveu o profeta à mais alta posição que poderia ser ocupada por um cidadão daquele império. Mas é interessante que Daniel não deixou que o “status” do seu cargo lhe subisse para a cabeça, fazendo com que ele alterasse a regularidade dos hábitos de sua vida devocional. Com isso, Deus o fez prosperar na sua importante função pública.
Mas, devido ao seu êxito, os colegas de trabalho invejosos de Daniel fizeram uma conspiração contra ele. Eles induziram a Dario a assinar um decreto de que qualquer pessoa que, naqueles próximos trinta dias, orasse a outro Deus, que não fosse o rei da Babilônia, deveria ser lançada na cova dos leões. Essa era uma lei que, além de pôr a vida de Daniel em risco, ainda colocava o relacionamento de Daniel, também, em perigo. E agora? O que ele iria fazer? Se fosse você, o que faria?
Sabe o que Daniel fez? Colocou os seus períodos de oração na frente de tudo e de todos. Prioridade é prioridade; princípio é princípio; e isso não se negocia. Daniel “foi para casa, para o seu quarto, no andar de cima, onde as janelas davam para Jerusalém e ali fez o que costumava fazer: três vezes por dia ele se ajoelhava e orava, agradecendo ao seu Deus”. Tem gente, hoje em dia, que ao deparar-se com a prova que foi colocada para Daniel, vai dizer que agir como Daniel seria fanatismo. Isso é um raciocínio lógico: “certamente, Deus compreenderia se fosse preciso omitir os períodos pessoais de oração durante um mês, com a ‘nobre’ finalidade da preservação da vida”, pensariam. Outros tentariam dar um jeitinho, orando secretamente, levando uma vida dúbia. Mas Daniel não; quando ele considerou essas alternativas, ele percebeu que, naquelas circunstâncias, se ele fizesse isso, estaria dando uma impressão errada sobre o que era prioridade para ele e levaria outros a pensarem que ele consentia com a idéia de que a oração era prejudicial. Isso seria um falso testemunho, através do qual estaria negando o seu Deus.
Você tem o privilégio de poder elevar os seus pensamentos a Deus a qualquer momento durante o dia, em oração. Aproveite esse privilégio. Mas tenha também, diariamente, o hábito de ter um lugar especial e uma hora marcada para, sozinho, se encontrar com o seu Deus, através da oração.
Os muçulmanos são pontuais: param pra fazer uma oração para Alá, diariamente, cinco vezes. E você, cristão, tem sido fiel em adorar a Deus? Experimente isso na sua vida!
Valdeci Júnior
Fátima Silva