-
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
13
|Efésios 5:13|
ta de panta elegchomena upo tou phôtos phaneroutai pan gar to phaneroumenon phôs estin
-
14
|Efésios 5:14|
dio legei ab=egeire ts=egeirai o katheudôn kai anasta ek tôn nekrôn kai epiphausei soi o christos
-
15
|Efésios 5:15|
blepete oun tsb=pôs akribôs a=pôs peripateite mê ôs asophoi all ôs sophoi
-
16
|Efésios 5:16|
exagorazomenoi ton kairon oti ai êmerai ponêrai eisin
-
17
|Efésios 5:17|
dia touto mê ginesthe aphrones alla a=suniete tsb=sunientes ti to thelêma tou kuriou
-
18
|Efésios 5:18|
kai mê methuskesthe oinô en ô estin asôtia alla plêrousthe en pneumati
-
19
|Efésios 5:19|
lalountes eautois a=[en] psalmois kai umnois kai ôdais pneumatikais adontes kai psallontes tsb=en tê kardia umôn tô kuriô
-
20
|Efésios 5:20|
eucharistountes pantote uper pantôn en onomati tou kuriou êmôn iêsou christou tô theô kai patri
-
21
|Efésios 5:21|
upotassomenoi allêlois en phobô ab=christou ts=theou
-
22
|Efésios 5:22|
ai gunaikes tois idiois andrasin tsb=upotassesthe ôs tô kuriô
-
-
Sugestões

Clique para ler 2 CorÃntios 5-7
26 de novembro LAB 696
SEJA UM POTE DE JESUS
2CorÃntios 01-04
Certo carregador de água tinha 2 grandes potes, cada um pendurado numa ponta de um cabo, o qual ele carregava sobre seus ombros. Um dos potes tinha uma rachadura, enquanto o outro pote era perfeito e sempre levava a porção completa de água até o final da longa caminhada.
O pote rachado chegava só com a metade.
Por 2 anos isto se repetiu diariamente, com o carregador trazendo apenas um pote e meio de água.
Naturalmente, o pote perfeito estava orgulhoso de seu desempenho, perfeito para o propósito a que tinha sido feito.
Mas o pobre pote rachado estava envergonhado de sua própria imperfeição, e miserável por ser capaz de alcançar apenas metade daquilo a que tinha sido feito para fazer.
Depois de 2 anos do que sentia ser uma falha insuportável, ele um dia falou ao carregador perto de um riacho:
-Estou envergonhado de mim mesmo, disse o pote, e eu quero me desculpar com você.
- Por quê? - perguntou o carregador.
- Do que você está envergonhado?
- Tenho conseguido, nestes últimos 2 anos, entregar apenas metade de meu carregamento porque esta rachadura faz com que a água vaze por todo o caminho.
Por minha causa, você tem que realizar todo este trabalho, e você não recebe todo o valor de seus esforços, disse o pote.
O carregador sentiu pena do velho pote rachado, e em sua compaixão ele disse:
- Enquanto nós voltarmos à casa, eu quero que você note as flores lindas que há ao longo da trilha.
De fato, Ã medida que eles subiram a colina, o velho pote rachado notou o sol que aquecia as lindas flores silvestres ao lado da trilha, e isto o animou um pouco.
Mas ao final da trilha, ele ainda se sentia mal porque tinha vazado metade de seu carregamento, e novamente se desculpou com o carregador por sua falha.
O carregador disse ao pote:
- Você notou que havia flores apenas em seu lado da trilha, mas nenhuma do lado do outro pote?
É porque eu sempre soube da sua rachadura,e eu aproveitei isso para o bem.
- Eu plantei sementes de flores do seu lado da trilha, e a cada dia enquanto eu voltava do riacho, você as regou. Por 2 anos eu tenho sido capaz de colher estas lindas flores para decorar a minha mesa.
Sem você ser do jeito que você é, e com a rachadura que você tem eu nunca teria esta beleza para embelezar a minha casa.
Mesmo sentindo-se imperfeito, descubra, na leitura de hoje, que tipo de pote, vaso, você pode ser para Jesus.
Valdeci Júnior
Fátima Silva