-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
31
|Marcos 1:31|
kai proselthôn êgeiren autên kratêsas tês cheiros tsb=autês kai aphêken autên o puretos tsb=eutheôs kai diêkonei autois
-
32
|Marcos 1:32|
opsias de genomenês ote edu o êlios epheron pros auton pantas tous kakôs echontas kai tous daimonizomenous
-
33
|Marcos 1:33|
kai a=ên a=olê ê polis tsb=olê episunêgmenê tsb=ên pros tên thuran
-
34
|Marcos 1:34|
kai etherapeusen pollous kakôs echontas poikilais nosois kai daimonia polla exebalen kai ouk êphien lalein ta daimonia oti êdeisan auton
-
35
|Marcos 1:35|
kai prôi a=ennucha tsb=ennuchon lian anastas exêlthen kai apêlthen eis erêmon topon kakei prosêucheto
-
36
|Marcos 1:36|
kai a=katediôxen tsb=katediôxan auton tsb=o simôn kai oi met autou
-
37
|Marcos 1:37|
kai a=euron tsb=eurontes auton a=kai legousin autô oti pantes ats=zêtousin se b=zêtousin
-
38
|Marcos 1:38|
kai legei autois agômen a=allachou eis tas echomenas kômopoleis ina ab=kai ab=ekei ts=kakei kêruxô eis touto gar a=exêlthon tsb=exelêlutha
-
39
|Marcos 1:39|
kai a=êlthen tsb=ên kêrussôn a=eis tsb=en a=tas tsb=tais a=sunagôgas tsb=sunagôgais autôn eis olên tên galilaian kai ta daimonia ekballôn
-
40
|Marcos 1:40|
kai erchetai pros auton lepros parakalôn auton a=[kai a=gonupetôn] tsb=kai tsb=gonupetôn tsb=auton kai legôn autô oti ean thelês dunasai me katharisai
-
-
Sugestões

Clique para ler Hebreus 7-9
13 de Dezembro LAB 713
HEBREUS 6:4-6
Hebreus 04-06
Hebreus 6:4-6, aparentemente, parece ensinar que não há esperança de arrependimento ou de re-aceitação divina para aqueles que aceitaram a Cristo e depois o rejeitaram. As afirmações aqui consignadas pelo apóstolo trouxeram sérios problemas para a igreja cristã, especialmente durante as perseguições, quando alguns fraquejaram e posteriormente arrependidos de terem sido tíbios na fé quiseram voltar, muitas comunidades cristãs não queriam aceitá-los escudados em Hebreus 6:6.
Mas isso parece contraditório ao próprio cristianismo, pois os evangelhos ensinam que Cristo está sempre de braços abertos para receber o mais indigno pecador, que reconhece o erro e apela pelo perdão, como nos relata Mateus 18:22 e se comprova na triste experiência de Pedro. Em contrapartida, outra verdade escriturística deve ser lembrada: não há esperança para quem consciente e deliberadamente rejeita os ensinamentos de Cristo e o seu sacrifício vicário em nosso favor.
Portanto, esta passagem deve ser estudada em paralelo a 10:26-31 e 12:15-17; 25-29. Da leitura de Hebreus 6:4-6 juntamente com as outras passagens correlatas, deduzimos que Paulo fala de pessoas que propositadamente rejeitaram a Cristo e os princípios do evangelho.
Algumas pessoas ficam perturbadas com estes textos, pensando que é possível que eles se refiram ao apostatado comum, que em seu coração jamais rejeitou ao Senhor, e que está constantemente pensando que algum dia voltará a servi-lo novamente. E muitas vezes, quando ele começa a penar seriamente em fazer isto o mais depressa possível, o Diabo o confronta com estes textos, da mesma forma que confrontou o próprio Cristo com textos da Escritura, procurando dar-lhes uma aplicação errônea.
O texto fala de indivíduos que verdadeiramente iluminados. Verdadeiramente provaram o dom celestial, e sabem por experiência o que ele significa. Tornaram-se participantes do Espírito Santo. Provaram a Palavra de Deus e os poderes do mundo vindouro. Sua experiência alcançou as profundezas de um conhecimento definido, de forma que conheceram os explícitos fundamentos do divino dom. E então esses indivíduos se afastam de tudo isto, e, segundo o texto citado do décimo capítulo de Hebreus, consideram o sangue da aliança, pelo qual foram sacrificados, como coisa profana, comum. Desprezaram o Espírito da graça. Trata-se de uma deserção real que leva um homem a renunciar as coisas que ele realmente sabe serem a verdade, desrespeitando e desprezando Espírito Santo.
Logo, a maioria dos teólogos aceita que a apostasia aqui referida é o ato de cometer o pecado imperdoável (Mat. 12:31-32), uma vez que esta é a única forma de apostasia que é sem esperança. Para John Cotton: “nada pode existir nesta passagem que nos leve a duvidar da total misericórdia de Deus, pois do contrário, esta passagem destruiria o evangelho”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva