-
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated
-
-
28
|Daniel 4:28|
`odh millethâ' bephummalkâ' qâl min-shemayyâ' nephal lâkh 'âmriyn nebhukhadhnetsar malkâ'malkhuthâh `adhâth minnâkh
-
29
|Daniel 4:29|
umin-'anâshâ' lâkh thârdhiyn ve`im-chêyvathbârâ' medhorâkh `isbâ' khethoriyn lâkh yetha`amun veshibh`âh `iddâniynyachlephun `alayikh [`alâkh] `adh diy-thinda` diy-shalliyth `illâyâ'[`illâ'][âh] bemalkhuth 'anâshâ' uleman-diy yitsbê' yitteninnah
-
30
|Daniel 4:30|
bah-sha`athâ' millethâ' sâphath `al-nebhukhadhnetsar umin-'anâshâ' theriydh ve`isbâ'khethoriyn yê'khul umithal shemayyâ' gishmêh yitsthabba` `adh diy sa`rêhkenishriyn rebhâh vethiphrohiy khetsipperiyn
-
31
|Daniel 4:31|
veliqtsâth yomayyâh 'anâhnebhukhadhnetsar `aynay lishmayyâ' nithlêth umande`iy `alay yethubhule`illâyâ' [u][l][`illâ'][âh] bârkhêth ulechay `âlmâ' shabbechêthvehadderêth diy shâlthânêh shâlthân `âlam umalkhuthêh `im-dâr vedhâr
-
32
|Daniel 4:32|
vekhol-dâ'arêy [dâyrêy] 'ar`â' kelâh chashiybhiyn ukhemitsbeyêh `âbhêdhbechêyl shemayyâ' vedhâ'arêy [v][dhâyrêy] 'ar`â' velâ' 'iythay diy-yemachê' bhiydhêh veyê'mar lêh mâh `abhadht
-
33
|Daniel 4:33|
bêh-zimnâ' mande`iy.yethubh `alay veliyqar malkhuthiy hadhriy veziviy yethubh `alay veliyhaddobhray verabhrebhânay yebha`on ve`al-malkhuthiy hâthqenath urebhuyattiyrâh husephath liy
-
34
|Daniel 4:34|
ke`an 'anâh nebhukhadhnetsar meshabbachumeromêm umehaddar lemelekh shemayyâ' diy khol-ma`abhâdhohiyqeshoth ve'orechâthêh diyn vedhiy mahlekhiyn beghêvâh yâkhil lehashpâlâh ph
-
1
|Daniel 5:1|
bêlesha'tsar malkâ' `abhadh lechem rabh lerabhrebhânohiy 'alaphveloqobhêl 'alpâ' chamrâ' shâthêh
-
2
|Daniel 5:2|
bêlesha'tsar 'amar bith`êm chamrâ'lehaythâyâh lemâ'nêy dahabhâ' vekhaspâ' diy hanpêq nebhukhadhnetsar'abhuhiy min-hêykhlâ' diy bhiyrushelem veyishton behon malkâ'verabhrebhânohiy shêghelâthêh ulechênâthêh
-
3
|Daniel 5:3|
bê'dhayin haythiyv mâ'nêydhahabhâ' diy hanpiqu min-hêykhlâ' diy-bhêyth 'elâhâ' diy bhiyrushelemve'ishtiyv behon malkâ' verabhrebhânohiy shêghelâthêh ulechênâthêh
-
-
Sugestões
Clique para ler Mateus 21-23
10 de outubro LAB 649
FALANDO EM FOFOCA...
Mateus 17-20
A maioria dos fuxiqueiros são inconscientes ou não-assumidos. Da leitura de hoje, quero destacar Mateus 18:15-17. “Se o teu irmão pecar contra você, vá e, a sós com ele, mostre-lhe o erro. Se ele o ouvir, você ganhou seu irmão. Mas se ele não o ouvir, leve consigo mais um ou dois outros, de modo que qualquer acusação seja confirmada pelo depoimento de duas ou três testemunhas. Se ele recusar ouvi-los, conte à igreja; e se ele se recusar a ouvir também a igreja, trate-o como pagão ou publicano”. Todos os cristãos deveriam conhecer esta regrinha básica dos relacionamentos. O pior é que muitos conhecem, mas dela se esquecem. Logo, cada um de nós deveria sempre fazer-se relembrar da mesma.
Você conhece alguém que diga mais ou menos assim?
- Não quero falar mal de fulano. Eu não fico falando por aí. Mas, só comentando com você...
Então narra um fato. E, em seguida:
- O que eu acho... Não, eu tenho certeza que o motivo é...
Já presenciou isso? O incrível, é que uma pessoa que se comporta assim, geralmente é alguém tido, por muitos, como pessoa de confiança, e ela mesma não julga-se fofoqueira. Mas é exatamente este tipo de mexeriqueiro que você mais deve temer. Se ele teve a coragem de falar o outro para você, com certeza, terá coragem de falar de você para os outros. Aliás, terá a covardia, porque tais atitudes são covardes. Quer a prova?
Se, quando essa pessoa, começar este tipo de comentários, você interrompê-la e disser:
- Amigo, antes que você me conte, quero perguntar-lhe: você já conversou sobre tudo isto com esta pessoa? Conseguiu resolver a parada com ela? Pôde ajudar-lhe? Ela autorizou-lhe a contar isto para mim?
Se esta pessoa for um fuxiqueiro crônico, vai sentir-se ofendida. Se for alguém vítima do hábito de fofocar, mas, ao mesmo tempo, sincera, vai cair em si. Porque o conselho bíblico está ligado à nossa índole moral, o que, mais popularmente, é conhecido como brio na cara. É por isto que alguns, nesta situação, ficam até vermelhos.
Manter a bandeira da nobreza em dizer apenas o que é preciso, quando preciso, a quem é preciso, não é fácil. Já fui abordado por fofoqueiros inconscientes ou não-assumidos muitas vezes. Algumas delas, pessoas muito queridas, próximas, amadas. Também já coloquei o exercício acima em prática, em muitas destas situações. Ganhei alguns, perdi outros, que até se diziam meus parentes, mas preferiram abraçar o gosto acariciado pela desonestidade no modo como lidar com as informações alheias. Eu prefiro ficar com a Bíblia.
Pratique estes exercícios, com a Bíblia e os diálogos.
Valdeci Júnior
Fátima Silva