-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
21
|Marcos 8:21|
kai elegen autois a=oupô tsb=pôs tsb=ou suniete
-
22
|Marcos 8:22|
kai a=erchontai tsb=erchetai eis s=bêthsaida abt=bêthsaidan kai pherousin autô tuphlon kai parakalousin auton ina autou apsêtai
-
23
|Marcos 8:23|
kai epilabomenos tês cheiros tou tuphlou a=exênegken tsb=exêgagen auton exô tês kômês kai ptusas eis ta ommata autou epitheis tas cheiras autô epêrôta auton ei ti a=blepeis tsb=blepei
-
24
|Marcos 8:24|
kai anablepsas elegen blepô tous anthrôpous abt=oti ôs dendra abt=orô peripatountas
-
25
|Marcos 8:25|
eita palin epethêken tas cheiras epi tous ophthalmous autou kai a=dieblepsen tsb=epoiêsen tsb=auton tsb=anablepsai kai a=apekatestê tsb=apokatestathê kai a=eneblepen tsb=eneblepsen têlaugôs a=apanta tsb=apantas
-
26
|Marcos 8:26|
kai apesteilen auton eis b=[ton] ts=ton oikon autou legôn mêde eis tên kômên eiselthês tsb=mêde tsb=eipês tsb=tini tsb=en tsb=tê tsb=kômê
-
27
|Marcos 8:27|
kai exêlthen o iêsous kai oi mathêtai autou eis tas kômas kaisareias tês philippou kai en tê odô epêrôta tous mathêtas autou legôn autois tina me legousin oi anthrôpoi einai
-
28
|Marcos 8:28|
oi de a=eipan a=autô a=legontes a=[oti] tsb=apekrithêsan iôannên ton baptistên kai alloi êlian alloi de a=oti a=eis tsb=ena tôn prophêtôn
-
29
|Marcos 8:29|
kai autos a=epêrôta tsb=legei a=autous tsb=autois umeis de tina me legete einai apokritheis tsb=de o petros legei autô su ei o christos
-
30
|Marcos 8:30|
kai epetimêsen autois ina mêdeni legôsin peri autou
-
-
Sugestões

Clique para ler Hebreus 7-9
13 de Dezembro LAB 713
HEBREUS 6:4-6
Hebreus 04-06
Hebreus 6:4-6, aparentemente, parece ensinar que não há esperança de arrependimento ou de re-aceitação divina para aqueles que aceitaram a Cristo e depois o rejeitaram. As afirmações aqui consignadas pelo apóstolo trouxeram sérios problemas para a igreja cristã, especialmente durante as perseguições, quando alguns fraquejaram e posteriormente arrependidos de terem sido tíbios na fé quiseram voltar, muitas comunidades cristãs não queriam aceitá-los escudados em Hebreus 6:6.
Mas isso parece contraditório ao próprio cristianismo, pois os evangelhos ensinam que Cristo está sempre de braços abertos para receber o mais indigno pecador, que reconhece o erro e apela pelo perdão, como nos relata Mateus 18:22 e se comprova na triste experiência de Pedro. Em contrapartida, outra verdade escriturística deve ser lembrada: não há esperança para quem consciente e deliberadamente rejeita os ensinamentos de Cristo e o seu sacrifício vicário em nosso favor.
Portanto, esta passagem deve ser estudada em paralelo a 10:26-31 e 12:15-17; 25-29. Da leitura de Hebreus 6:4-6 juntamente com as outras passagens correlatas, deduzimos que Paulo fala de pessoas que propositadamente rejeitaram a Cristo e os princípios do evangelho.
Algumas pessoas ficam perturbadas com estes textos, pensando que é possível que eles se refiram ao apostatado comum, que em seu coração jamais rejeitou ao Senhor, e que está constantemente pensando que algum dia voltará a servi-lo novamente. E muitas vezes, quando ele começa a penar seriamente em fazer isto o mais depressa possível, o Diabo o confronta com estes textos, da mesma forma que confrontou o próprio Cristo com textos da Escritura, procurando dar-lhes uma aplicação errônea.
O texto fala de indivíduos que verdadeiramente iluminados. Verdadeiramente provaram o dom celestial, e sabem por experiência o que ele significa. Tornaram-se participantes do Espírito Santo. Provaram a Palavra de Deus e os poderes do mundo vindouro. Sua experiência alcançou as profundezas de um conhecimento definido, de forma que conheceram os explícitos fundamentos do divino dom. E então esses indivíduos se afastam de tudo isto, e, segundo o texto citado do décimo capítulo de Hebreus, consideram o sangue da aliança, pelo qual foram sacrificados, como coisa profana, comum. Desprezaram o Espírito da graça. Trata-se de uma deserção real que leva um homem a renunciar as coisas que ele realmente sabe serem a verdade, desrespeitando e desprezando Espírito Santo.
Logo, a maioria dos teólogos aceita que a apostasia aqui referida é o ato de cometer o pecado imperdoável (Mat. 12:31-32), uma vez que esta é a única forma de apostasia que é sem esperança. Para John Cotton: “nada pode existir nesta passagem que nos leve a duvidar da total misericórdia de Deus, pois do contrário, esta passagem destruiria o evangelho”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva