-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
11
|Marcos 5:11|
ên de ekei pros ab=tô ts=ta ab=orei ts=orê agelê choirôn megalê boskomenê
-
12
|Marcos 5:12|
kai parekalesan auton tsb=pantes tsb=oi tsb=daimones legontes pempson êmas eis tous choirous ina eis autous eiselthômen
-
13
|Marcos 5:13|
kai epetrepsen autois tsb=eutheôs tsb=o tsb=iêsous kai exelthonta ta pneumata ta akatharta eisêlthon eis tous choirous kai ôrmêsen ê agelê kata tou krêmnou eis tên thalassan tsb=êsan tsb=de ôs dischilioi kai epnigonto en tê thalassê
-
14
|Marcos 5:14|
a=kai oi tsb=de boskontes a=autous tsb=tous tsb=choirous ephugon kai a=apêggeilan tsb=anêggeilan eis tên polin kai eis tous agrous kai a=êlthon tsb=exêlthon idein ti estin to gegonos
-
15
|Marcos 5:15|
kai erchontai pros ton iêsoun kai theôrousin ton daimonizomenon kathêmenon tsb=kai imatismenon kai sôphronounta ton eschêkota ton a=legiôna tsb=legeôna kai ephobêthêsan
-
16
|Marcos 5:16|
ats=kai diêgêsanto b=de autois oi idontes pôs egeneto tô daimonizomenô kai peri tôn choirôn
-
17
|Marcos 5:17|
kai êrxanto parakalein auton apelthein apo tôn oriôn autôn
-
18
|Marcos 5:18|
kai a=embainontos tsb=embantos autou eis to ploion parekalei auton o daimonistheis ina tsb=ê met autou a=ê
-
19
|Marcos 5:19|
a=kai tsb=o tsb=de tsb=iêsous ouk aphêken auton alla legei autô upage eis ton oikon sou pros tous sous kai a=apaggeilon tsb=anaggeilon autois osa tsb=soi o kurios a=soi ab=pepoiêken ts=epoiêsen kai êleêsen se
-
20
|Marcos 5:20|
kai apêlthen kai êrxato kêrussein en tê dekapolei osa epoiêsen autô o iêsous kai pantes ethaumazon
-
-
Sugestões

Clique para ler João 12-13
01 de novembro LAB 671
“JESUS CHOROU”?
João 10-11
Muitas vezes já vi cristãos escaparem pela culatra de João 11:35, ao serem intimados a declamar um versículo bíblico. Por não saberem nada melhor, maior ou mais especial, no susto, dizem: “Jesus chorou”. E se alguém reclamar, ainda poderão dizer: “Mas é um verso bíblico!”. E num contexto assim vemos o questionamento paradoxal que confronta a simplicidade com a seriedade deste versículo.
Seriedade? Sim! Veja a pergunta que surge na cabeça de muitos, ao lerem-no: “Por quem Jesus chorou? Por Lázaro ou por si mesmo?”. O verso 33 trinta e três começa a explicar, e os comentários bíblicos “SDABC” e “O Desejado de Todas as Nações” pegando esta ponta de corda, nos elucidam mais sobre o assunto. E, teologicamente, a conclusão é que “em Sua humanidade, Jesus foi comovido pela dor humana e chorou com os aflitos”. Mas, por trás desta afirmação, há muito significado.
Foi uma cena dolorosa. Lázaro fora muito amado, e suas irmãs choravam por ele, com o coração despedaçado. Os amigos uniam-se ao coro, chorando juntos. Em face dessa aflição humana, dentre muitos amigos consternados pranteando o morto, “Jesus chorou”. Se bem que fosse o Filho de Deus, revestira-Se, no entanto, da natureza humana e comoveu-Se com sua dor.
Seu coração está sempre pronto a compadecer-se perante o sofrimento. Chora com os que choram, e alegra-se com os que alegram-se. Não foi, porém, simplesmente pela simpatia humana para com Maria e Marta, que Jesus chorou. Havia, em Suas lágrimas, uma dor tão acima da simples mágoa humana, como o Céu se acha acima da terra. Cristo não chorou por Lázaro, pois estava para chamá-lo do sepulcro. Chorou por aqueles muitos que ora pranteavam a Lázaro mas, em breve, tramariam a morte dAquele que era a ressurreição e a vida.
O juízo que estava para cair sobre Jerusalém estava delineado perante a visão futurística de Jesus. Ele contemplou Jerusalém cercada pelas legiões romanas. Viu que muitos dos que agora choravam por Lázaro morreriam no cerco da cidade e não haveria esperança em sua morte.
Não foi somente pela cena que se desenrolava a Seus olhos, que Cristo chorou. Pesava sobre Ele a “dor dos séculos” Lançando o olhar através dos séculos por vir, viu o sofrimento, a dor, as lágrimas e a morte que caberia em sorte aos homens. Seu coração pungiu-se por sentir pena da família humana de todos os tempos e em todas as terras. Pesavam-lhe, fortemente, sobre a alma, as misérias da raça pecadora
Foi assim, que a fonte das lágrimas se lhe rompeu. Jesus em um anelo tão profundo em aliviar todas as dores dos humanos, ao ponto de chorar.
Valdeci Júnior
Fátima Silva