-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
21
|Marcos 5:21|
kai diaperasantos tou iêsou a=[en tsb=en tô a=ploiô] tsb=ploiô palin eis to peran sunêchthê ochlos polus ep auton kai ên para tên thalassan
-
22
|Marcos 5:22|
kai tsb=idou erchetai eis tôn archisunagôgôn onomati a=iairos tsb=iaeiros kai idôn auton piptei pros tous podas autou
-
23
|Marcos 5:23|
kai a=parakalei tsb=parekalei auton polla legôn oti to thugatrion mou eschatôs echei ina elthôn epithês tsb=autê tas cheiras a=autê a=ina tsb=opôs sôthê kai a=zêsê tsb=zêsetai
-
24
|Marcos 5:24|
kai apêlthen met autou kai êkolouthei autô ochlos polus kai sunethlibon auton
-
25
|Marcos 5:25|
kai gunê tsb=tis ousa en rusei aimatos tsb=etê dôdeka a=etê
-
26
|Marcos 5:26|
kai polla pathousa upo pollôn iatrôn kai dapanêsasa ta par ab=autês ts=eautês panta kai mêden ôphelêtheisa alla mallon eis to cheiron elthousa
-
27
|Marcos 5:27|
akousasa peri tou iêsou elthousa en tô ochlô opisthen êpsato tou imatiou autou
-
28
|Marcos 5:28|
elegen gar oti a=ean a=apsômai kan tôn imatiôn autou tsb=apsômai sôthêsomai
-
29
|Marcos 5:29|
kai a=euthus tsb=eutheôs exêranthê ê pêgê tou aimatos autês kai egnô tô sômati oti iatai apo tês mastigos
-
30
|Marcos 5:30|
kai a=euthus tsb=eutheôs o iêsous epignous en eautô tên ex autou dunamin exelthousan epistrapheis en tô ochlô elegen tis mou êpsato tôn imatiôn
-
-
Sugestões

Clique para ler João 12-13
01 de novembro LAB 671
“JESUS CHOROU”?
João 10-11
Muitas vezes já vi cristãos escaparem pela culatra de João 11:35, ao serem intimados a declamar um versículo bíblico. Por não saberem nada melhor, maior ou mais especial, no susto, dizem: “Jesus chorou”. E se alguém reclamar, ainda poderão dizer: “Mas é um verso bíblico!”. E num contexto assim vemos o questionamento paradoxal que confronta a simplicidade com a seriedade deste versículo.
Seriedade? Sim! Veja a pergunta que surge na cabeça de muitos, ao lerem-no: “Por quem Jesus chorou? Por Lázaro ou por si mesmo?”. O verso 33 trinta e três começa a explicar, e os comentários bíblicos “SDABC” e “O Desejado de Todas as Nações” pegando esta ponta de corda, nos elucidam mais sobre o assunto. E, teologicamente, a conclusão é que “em Sua humanidade, Jesus foi comovido pela dor humana e chorou com os aflitos”. Mas, por trás desta afirmação, há muito significado.
Foi uma cena dolorosa. Lázaro fora muito amado, e suas irmãs choravam por ele, com o coração despedaçado. Os amigos uniam-se ao coro, chorando juntos. Em face dessa aflição humana, dentre muitos amigos consternados pranteando o morto, “Jesus chorou”. Se bem que fosse o Filho de Deus, revestira-Se, no entanto, da natureza humana e comoveu-Se com sua dor.
Seu coração está sempre pronto a compadecer-se perante o sofrimento. Chora com os que choram, e alegra-se com os que alegram-se. Não foi, porém, simplesmente pela simpatia humana para com Maria e Marta, que Jesus chorou. Havia, em Suas lágrimas, uma dor tão acima da simples mágoa humana, como o Céu se acha acima da terra. Cristo não chorou por Lázaro, pois estava para chamá-lo do sepulcro. Chorou por aqueles muitos que ora pranteavam a Lázaro mas, em breve, tramariam a morte dAquele que era a ressurreição e a vida.
O juízo que estava para cair sobre Jerusalém estava delineado perante a visão futurística de Jesus. Ele contemplou Jerusalém cercada pelas legiões romanas. Viu que muitos dos que agora choravam por Lázaro morreriam no cerco da cidade e não haveria esperança em sua morte.
Não foi somente pela cena que se desenrolava a Seus olhos, que Cristo chorou. Pesava sobre Ele a “dor dos séculos” Lançando o olhar através dos séculos por vir, viu o sofrimento, a dor, as lágrimas e a morte que caberia em sorte aos homens. Seu coração pungiu-se por sentir pena da família humana de todos os tempos e em todas as terras. Pesavam-lhe, fortemente, sobre a alma, as misérias da raça pecadora
Foi assim, que a fonte das lágrimas se lhe rompeu. Jesus em um anelo tão profundo em aliviar todas as dores dos humanos, ao ponto de chorar.
Valdeci Júnior
Fátima Silva