-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
21
|Marcos 10:21|
o de iêsous emblepsas autô êgapêsen auton kai eipen autô en a=se tsb=soi usterei upage osa echeis pôlêson kai dos a=[tois] ts=tois ptôchois kai exeis thêsauron en ouranô kai deuro akolouthei moi tsb=aras tsb=ton tsb=stauron
-
22
|Marcos 10:22|
o de stugnasas epi tô logô apêlthen lupoumenos ên gar echôn ktêmata polla
-
23
|Marcos 10:23|
kai periblepsamenos o iêsous legei tois mathêtais autou pôs duskolôs oi ta chrêmata echontes eis tên basileian tou theou eiseleusontai
-
24
|Marcos 10:24|
oi de mathêtai ethambounto epi tois logois autou o de iêsous palin apokritheis legei autois tekna pôs duskolon estin tsb=tous tsb=pepoithotas tsb=epi ts=tois tsb=chrêmasin eis tên basileian tou theou eiselthein
-
25
|Marcos 10:25|
eukopôteron estin kamêlon dia a=[tês] tsb=tês trumalias a=[tês] tsb=tês raphidos as=dielthein bt=eiselthein ê plousion eis tên basileian tou theou eiselthein
-
26
|Marcos 10:26|
oi de perissôs exeplêssonto legontes pros eautous kai tis dunatai sôthênai
-
27
|Marcos 10:27|
emblepsas tsb=de autois o iêsous legei para anthrôpois adunaton all ou para ts=tô theô panta gar dunata tsb=estin para tô theô
-
28
|Marcos 10:28|
ts=kai êrxato a=legein o petros tsb=legein autô idou êmeis aphêkamen panta kai a=êkolouthêkamen tsb=êkolouthêsamen soi
-
29
|Marcos 10:29|
a=ephê tsb=apokritheis b=[de] ts=de o iêsous tsb=eipen amên legô umin oudeis estin os aphêken oikian ê adelphous ê adelphas ê tsb=patera tsb=ê mêtera ê a=patera tsb=gunaika ê tekna ê agrous eneken emou kai a=eneken b=[eneken] tou euaggeliou
-
30
|Marcos 10:30|
ean mê labê ekatontaplasiona nun en tô kairô toutô oikias kai adelphous kai adelphas kai mêteras kai tekna kai agrous meta diôgmôn kai en tô aiôni tô erchomenô zôên aiônion
-
-
Sugestões

Clique para ler 1 Tessalonicenses 1-5
05 de Dezembro LAB 705
COLOSSENSES
Colossenses
De acordo com o Seventh Day Adventist Dictionary, “Kolossai” era uma cidade da Ásia Menor, a sudoeste da Frígia, no rio Lycus, não muito longe do local onde o rio desagua no Maeander. Situando-se a 17.5 km de Laodiceia e a 21 km de Hierápolis, encontrando-se, originalmente, na grande rota comercial que partia de Éfeso, via Magnésia, Colosso e Tarso, terminando na Síria.
Colosso é mencionada por Herodoto e Xenofonte como sendo uma cidade grande e rica. Devia a sua riqueza principalmente à lã e à tinta violeta, chamada colossinus, que aí se produzia. Quando a rota comercial mudou, Colosso entrou em declínio. Podem ainda ser vistas algumas ruínas de Colosso perto da aldeia de Honaz. A população do tempo do Novo Testamento era composta principalmente por frígios, gregos e judeus, embora predominassem os frígios.
A igreja cristã dos colossenses provavelmente tenha sido fundada por Epafras (1:7). Mais tarde, um certo Arquipo passou a ser o seu líder (4:17; Filemon 2). Nos tempos de Paulo, parece que as reuniões eram realizadas na casa de Filemon, o dono de Onésimo, escravo fugitivo convertido por Paulo em Roma e que, mais tarde, voltou para o seu dono (4:10-12). A leitura de hoje, é a carta que Paulo escreveu à igreja desta cidade.
Nesta carta, o apóstolo aconselhou, não somente aos colossenses, mas a todos os cristãos, inclusive a nós, quanto à importância dos relacionamentos cristãos. O cristão precisa ter um autêntico relacionamento com Cristo. É também importante ao cristão, relacionar-se bem com os outros cristãos. E você encontra esta ênfase em toda esta carta. O próprio autor da carta já a introduz com esta preocupação para consigo mesmo, na maneira que introduz o prefácio, com uma saudação. Em seguida, em sua ação de graças, ele lembra a todos os crentes sobre a dependência de Deus, Aquele que deve ser o nosso amigo mais íntimo.
Na esfera cristã, relacionar-se não é somente conversar uns com os outros, mas também pelos outros. Como assim? Conversando com Deus sobre os outros cristãos, orando por eles. Ao interceder-se com eles, você estará relacionando-se com Deus, e com eles.
A excelência da pessoa e da obra de Cristo consiste no fato de que Ele nos libertou do império das trevas e nos transportou para o seu reino de amor. Ele quer-nos sempre junto a Ele. Resta-nos portanto, progredirmos espiritualmente, cuidarmos para não sermos contaminados por heresias, cultivarmos as virtudes cristãs, sermos obedientes, abandonarmos os vícios, cumprirmos com nossos deveres familiares, sermos prudentes, e confiarmos que a graça de Cristo completará o restante.
Pois afinal, não é por estes caprichos, mas por Sua graça, que somos salvos.
Valdeci Júnior
Fátima Silva