-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated
-
-
1
|Atos 12:1|
kat ekeinon de ton kairon epebalen êrôdês o basileus tas cheiras kakôsai tinas tôn apo tês ekklêsias
-
2
|Atos 12:2|
aneilen de iakôbon ton adelphon iôannou a=machairê tsb=machaira
-
3
|Atos 12:3|
tsb=kai idôn a=de oti areston estin tois ioudaiois prosetheto sullabein kai petron êsan de a=[ai] b=ai êmerai tôn azumôn
-
4
|Atos 12:4|
on kai piasas etheto eis phulakên paradous tessarsin tetradiois stratiôtôn phulassein auton boulomenos meta to pascha anagagein auton tô laô
-
5
|Atos 12:5|
o men oun petros etêreito en tê phulakê proseuchê de ên a=ektenôs tsb=ektenês ginomenê upo tês ekklêsias pros ton theon a=peri tsb=uper autou
-
6
|Atos 12:6|
ote de a=êmellen a=proagagein tsb=emellen auton tsb=proagein o êrôdês tê nukti ekeinê ên o petros koimômenos metaxu duo stratiôtôn dedemenos alusesin dusin phulakes te pro tês thuras etêroun tên phulakên
-
7
|Atos 12:7|
kai idou aggelos kuriou epestê kai phôs elampsen en tô oikêmati pataxas de tên pleuran tou petrou êgeiren auton legôn anasta en tachei kai a=exepesan tsb=exepeson autou ai aluseis ek tôn cheirôn
-
8
|Atos 12:8|
eipen a=de tsb=te o aggelos pros auton a=zôsai tsb=perizôsai kai upodêsai ta sandalia sou epoiêsen de outôs kai legei autô peribalou to imation sou kai akolouthei moi
-
9
|Atos 12:9|
kai exelthôn êkolouthei tsb=autô kai ouk êdei oti alêthes estin to ginomenon dia tou aggelou edokei de orama blepein
-
10
|Atos 12:10|
dielthontes de prôtên phulakên kai deuteran a=êlthan tsb=êlthon epi tên pulên tên sidêran tên pherousan eis tên polin êtis automatê a=ênoigê tsb=ênoichthê autois kai exelthontes proêlthon rumên mian kai eutheôs apestê o aggelos ap autou
-
-
Sugestões
Clique para ler Isaías 49-51
05 de agosto LAB 583
AS MARCAS DO PECADO
Isaías 49-51
A escolha da missão de Jesus no planeta Terra para nos salvar do pecado deixou estampadas, na Divindade, marcas eternas. Marcas essas, objetivadas para operar a restauração de Israel, você deve saber. Faz parte desse “Israel”, todo aquele que se converte a Deus e torna-se um filho da fé do pai Abraão. Essa restauração desse povo, do qual você e eu fazemos parte, que está relatada aí em Isaías 49:8 em diante, é uma restauração explicada no capítulo 50. É a missão que restaura-nos do pecado. E é aí que entra em cena o casamento entre a nossa restauração e a obra de Jesus Cristo: uma aliança com marcas eternas. Vários tipos de marcas.
Certa vez, em uma família, havia um rapaz que apresentava um comportamento muito rebelde. Tiago tinha apenas 16 anos, e seus pais já não sabiam mais o que fazer com ele. Já se classificava como um adolescente que possuíra hábitos, posturas e atitudes muito terríveis. Fazia as coisas erradas, e se alguém o questionava, ele mentia. Se alguém o desmascarava, ele enfrentava, retrucava, respondia e desobedecia de novo. Terrível!
Diante disso, o pai desse garoto tomou uma atitude. Em um belo dia em que Tiago apareceu com um novo comportamento errado, o velho parou no meio da linda sala de jantar da família e pediu ao filho: “Tiago, sobre esta sua mais nova conduta, quero apenas uma coisa. Por favor, traga-me um martelo e um prego.” Apesar de não entender, o rapaz atendeu ao pedido, mas também já foi desafiando o pai: “Qual é? Vai punir-me fincando-me um prego? Posso denunciá-lo!” Em silêncio, com martelo e prego em mãos, o chefe da família foi até diante de um lindo quadro lindo, que havia numa das paredes daquela copa. Era um quadro caríssimo, de mogno puro, com uma imagem magnífica, toda esculpida. Então, aquele senhor cravou o prego bem no meio da obra de arte. Que horrível! O rapaz pensou: “Meu pai deve estar ficando louco!” Então, seu pai virou e disse-lhe: “Este prego é a lembrança do seu novo mau hábito. No dia em que você abandoná-lo, eu arranco o prego.” Para cada nova atitude errada do Tiago, um prego a mais no quadro; para cada nova atitude louvável, um prego a menos no quadro.
A desobediência deliberada daquele filho continuou até o dia em que percebeu que, no quadro, já havia muitos pregos. Então, resolveu mudar de atitude. E chegou o dia em que o pai pôde dizer-lhe: “Está vendo meu filho, já não há mais nenhum prego.” Mas, infelizmente, triste, Tiago teve que responder: “Mas as marcas continuam lá!”
Valdeci Júnior
Fátima Silva