- 
			
				
 Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
 - 
									 Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated
- 
									  
 - 
									
									1
									 
									 
									|Atos 13:1|
									êsan de tsb=tines en antiocheia kata tên ousan ekklêsian prophêtai kai didaskaloi o te barnabas kai sumeôn o kaloumenos niger kai loukios o kurênaios manaên te êrôdou tou a=tetraarchou tsb=tetrarchou suntrophos kai saulos
									
     
 - 
									
									2
									 
									 
									|Atos 13:2|
									leitourgountôn de autôn tô kuriô kai nêsteuontôn eipen to pneuma to agion aphorisate dê moi ton ts=te barnaban kai tsb=ton saulon eis to ergon o proskeklêmai autous
									
     
 - 
									
									3
									 
									 
									|Atos 13:3|
									tote nêsteusantes kai proseuxamenoi kai epithentes tas cheiras autois apelusan
									
     
 - 
									
									4
									 
									 
									|Atos 13:4|
									a=autoi tsb=outoi men oun ekpemphthentes upo tou tsb=pneumatos tsb=tou agiou a=pneumatos katêlthon eis tsb=tên seleukeian ekeithen b=de ats=te apepleusan eis tsb=tên kupron
									
     
 - 
									
									5
									 
									 
									|Atos 13:5|
									kai genomenoi en salamini katêggellon ton logon tou theou en tais sunagôgais tôn ioudaiôn eichon de kai iôannên upêretên
									
     
 - 
									
									6
									 
									 
									|Atos 13:6|
									dielthontes de a=olên tên nêson achri paphou euron a=andra tina magon pseudoprophêtên ioudaion ô onoma a=bariêsou tsb=bariêsous
									
     
 - 
									
									7
									 
									 
									|Atos 13:7|
									os ên sun tô anthupatô sergiô paulô andri sunetô outos proskalesamenos barnaban kai saulon epezêtêsen akousai ton logon tou theou
									
     
 - 
									
									8
									 
									 
									|Atos 13:8|
									anthistato de autois elumas o magos outôs gar methermêneuetai to onoma autou zêtôn diastrepsai ton anthupaton apo tês pisteôs
									
     
 - 
									
									9
									 
									 
									|Atos 13:9|
									saulos de o kai paulos plêstheis pneumatos agiou tsb=kai atenisas eis auton
									
     
 - 
									
									10
									 
									 
									|Atos 13:10|
									eipen ô plêrês pantos dolou kai pasês radiourgias uie diabolou echthre pasês dikaiosunês ou pausê diastrephôn tas odous a=[tou] kuriou tas eutheias
									
     
 
- 
									
- 
				- Sugestões 
 

Clique para ler João 4-6
29 de outubro LAB 668
O PROPÓSITO DO EVANGELHO DE JOÃO
João 01-03
É muito evidente que o propósito de João é evangelizar judeus e prosélitos. Ele é consciente da ‘pedra de tropeço’ que a cruz é para os judeus (1Coríntios 1:23), deixando claro o objetivo de tornar coerente a noção do Messias crucificado. Assim, não remove a ofensa que, na cruz, está intrínseca. O que ele sente que tem que fazer, pode fazer, e termina fazendo, são duas coisas: a) demonstrar que a cruz estava lá desde o princípio do ministério de Jesus, que é anunciado como “Cordeiro de Deus”; b) mostrar que a cruz é, ao mesmo tempo, nada menos que um plano de Deus, a evidência da rejeição de um povo a seu Messias, o meio para que Cristo retornasse para a presença do Pai, o centro dos inexplicáveis propósitos de Deus para efetuar a purificação e a vida ao seu povo, o despontar da prometida era escatológica e o inusitado projeto divino em trazer glória a Si mesmo ao ser glorificado em Seu Messias. É por ter esse foco tão definido, que João não fala nada sobre a transfiguração.
Esse propósito pode ser identificado quando analisa-se de perto o “trama” do evangelho de João. Não é um “enredo” montado simplesmente em narrativa de eventos em seqüência. Explicando: quando dizemos “O patrão gritou, e o empregado gritou também”, isso é uma história. Agora, quando dizemos “O patrão gritou inocentemente, e o empregado gritou também, mas de raiva”, isso é um enredo. Apesar de que os acontecimentos são preservados em sua ordem cronológica, esta ordem traz a noção de causalidade. É por isso que o “drama” do evangelho de João apresenta-se de forma tão concisa, estando amarrado, por fim, a algumas coisas: a)ao que poderíamos chamar de “momento X”; b)ao objetivo divino no plano da redenção fundamental para todo o testemunho cristão; c)à morte; d)à ressurreição e exaltação de Cristo Jesus; e e)à necessidade urgente de uma crença autêntica no curso daquele acontecimento. Logo, ao longo do livro, nada detém o autor a trabalhar na ênfase do ponto cruz, ao ponto de, se preciso, chegar a pressionar qualquer ser humano a entrar em concordância neste ponto vitalmente salvívico.
Este objetivo de João é totalmente responsável pela pintura tão maravilhosa das suas ênfases teológicas. Estas ênfases apresentam-se de forma tão integrada que, se há uma tentativa de compartimentalizar a idéia central, separando os seus componentes em itens, termina-se, em grande parte, desfigurando-lhes. E como tudo se condensa? No título que o apóstolo escolhe dar a Jesus: “Palavra”, que, no princípio, sendo Deus, expressou-se a nós.
Fonte: D.A.Carson, “The Gospel According to John” “Introduction”, Intervarsity Press.
Valdeci Júnior
Fátima Silva