-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated
-
-
21
|Atos 26:21|
eneka toutôn ats=me tsb=oi ioudaioi b=me sullabomenoi a=[onta] en tô ierô epeirônto diacheirisasthai
-
22
|Atos 26:22|
epikourias oun tuchôn tês a=apo tsb=para tou theou achri tês êmeras tautês estêka ab=marturomenos ts=marturoumenos mikrô te kai megalô ouden ektos legôn ôn te oi prophêtai elalêsan mellontôn ginesthai kai ab=môusês ts=môsês
-
23
|Atos 26:23|
ei pathêtos o christos ei prôtos ex anastaseôs nekrôn phôs mellei kataggellein tô a=te laô kai tois ethnesin
-
24
|Atos 26:24|
tauta de autou apologoumenou o phêstos megalê tê phônê a=phêsin tsb=ephê mainê paule ta polla se grammata eis manian peritrepei
-
25
|Atos 26:25|
o de a=paulos ou mainomai phêsin kratiste phêste ab=alla ts=all alêtheias kai sôphrosunês rêmata apophtheggomai
-
26
|Atos 26:26|
epistatai gar peri toutôn o basileus pros on kai parrêsiazomenos lalô lanthanein gar auton a=[ti] tsb=ti toutôn ou peithomai a=outhen tsb=ouden ou gar ats=estin en gônia pepragmenon touto
-
27
|Atos 26:27|
pisteueis basileu agrippa tois prophêtais oida oti pisteueis
-
28
|Atos 26:28|
o de agrippas pros ton paulon tsb=ephê en oligô me peitheis christianon a=poiêsai tsb=genesthai
-
29
|Atos 26:29|
o de paulos tsb=eipen euxaimên an tô theô kai en oligô kai en a=megalô tsb=pollô ou monon se alla kai pantas tous akouontas mou sêmeron genesthai toioutous opoios a=kai a=egô tsb=kagô eimi parektos tôn desmôn toutôn
-
30
|Atos 26:30|
tsb=kai tsb=tauta tsb=eipontos tsb=autou anestê a=te o basileus kai o êgemôn ê te bernikê kai oi sugkathêmenoi autois
-
-
Sugestões
Clique para ler 1 Crônicas 21-24
07 de maio LAB 493
DEPENDE DA SUBMISSÃO
1Crônicas 21-24
Dependendo da situação, Deus pode usar alguém ou não. Na leitura de hoje, vemos alguém bloqueando a possibilidade que Deus teria de usá-lo, pelo menos naquele momento. Refiro-me a Davi que, ao invés de fazer o que Deus queria, resolveu fazer exatamente o contrário. E o resultado disso foi drástico.
Quando saí no mundo para me colocar à disposição do serviço da igreja, do trabalho de Deus, sempre tive um princípio de vida, algo particular meu: ir aonde Deus mandar. Com isso, já rodei muito e aceitei fazer muita coisa que Deus me pediu. Mas, ao longo do ministério, tenho aprendido que “ir aonde Deus mandar”, também implica o “não ir”. Às vezes, nos “metemos” aonde Deus não manda, fazer o que Deus não pede, achando que é bonito. Já dei algumas cabeçadas com isso, sabia? Precisamos estar muito sintonizados com Deus e em comunhão. Devemos pedir para que Ele fale ao nosso coração, nos fazendo entender o que Ele quer façamos e o que não quer que façamos. Mesmo se for algo bom, nobre e excelente aos nossos olhos, se não for da vontade de Deus, não compensa.
Porém, quando acertamos com Deus nos propósitos de fazer ou não as coisas, é uma bênção. Leia 1Crônicas 22 em diante. Você encontrará muitas pessoas trabalhando para Deus, muitos obreiros, muitas pessoas boas. No meio dessas pessoas, há os levitas. Você sabe quem eram eles?
Descendentes de Levi, filho de Jacó, os levitas se originaram através de três descendentes: Gerson, Coate e Merari. Esses três indivíduos fundaram três famílias tribais. Da descendência de Coate, surgiram Moisés e Arão. E essa tribo ficou tão famosa porque foi escolhida por Deus para realizar um trabalho muito importante.
O serviço e os cuidados do tabernáculo e, mais tarde, também do templo, foram confiados aos levitas, devido à posição que eles tinham assumido com relação à apostasia dos israelitas no monte Sinai. Lembra de quando todas as tribos tinham se juntado para cair em pecado e idolatria, adorando o bezerro de ouro? Quando Moisés desceu do monte e fez um chamado para quem quisesse se colocar do lado certo, voluntariamente, os levitas rapidamente retornaram à lealdade que eles tinham a Deus, mostrando zelo pela Sua causa. Em consequência disso, o Senhor escolheu a tribo de Levi para que fossem seus funcionários especiais, realizando os deveres religiosos que, até naquela época, de acordo com o antigo costume patriarcal, era tarefa dos primogênitos.
Aprendemos que se pudermos ser usados por Deus ou não, como uma bênção para a humanidade, dependerá da nossa submissão a Ele. Então, esteja sintonizado, fazendo o que Deus quer!
Valdeci Júnior
Fátima Silva