-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
39
|Atos 27:39|
ote de êmera egeneto tên gên ouk epeginôskon kolpon de tina katenooun echonta aigialon eis on a=ebouleuonto tsb=ebouleusanto ei b=dunaton ats=dunainto exôsai to ploion
-
40
|Atos 27:40|
kai tas agkuras perielontes eiôn eis tên thalassan ama anentes tas zeuktêrias tôn pêdaliôn kai eparantes ton a=artemôna tsb=artemona tê pneousê kateichon eis ton aigialon
-
41
|Atos 27:41|
peripesontes de eis topon dithalasson a=epekeilan tsb=epôkeilan tên naun kai ê men prôra ereisasa emeinen asaleutos ê de prumna elueto upo tês bias a=[tôn tsb=tôn a=kumatôn] tsb=kumatôn
-
42
|Atos 27:42|
tôn de stratiôtôn boulê egeneto ina tous desmôtas apokteinôsin ab=mê ab=tis ts=mêtis ekkolumbêsas ab=diaphugê ts=diaphugoi
-
43
|Atos 27:43|
o de a=ekatontarchês tsb=ekatontarchos boulomenos diasôsai ton paulon ekôlusen autous tou boulêmatos ekeleusen te tous dunamenous kolumban a=aporipsantas tsb=aporripsantas prôtous epi tên gên exienai
-
44
|Atos 27:44|
kai tous loipous ous men epi sanisin ous de epi tinôn tôn apo tou ploiou kai outôs egeneto pantas diasôthênai epi tên gên
-
1
|Atos 28:1|
kai diasôthentes tote a=epegnômen tsb=epegnôsan oti melitê ê nêsos kaleitai
-
2
|Atos 28:2|
oi a=te tsb=de barbaroi pareichon ou tên tuchousan philanthrôpian êmin a=apsantes tsb=anapsantes gar puran proselabonto pantas êmas dia ton ueton ton ephestôta kai dia to psuchos
-
3
|Atos 28:3|
sustrepsantos de tou paulou phruganôn a=ti plêthos kai epithentos epi tên puran echidna a=apo tsb=ek tês thermês b=diexelthousa ats=exelthousa kathêpsen tês cheiros autou
-
4
|Atos 28:4|
ôs de eidon oi barbaroi kremamenon to thêrion ek tês cheiros autou tsb=elegon pros allêlous a=elegon pantôs phoneus estin o anthrôpos outos on diasôthenta ek tês thalassês ê dikê zên ouk eiasen
-
-
Sugestões

Clique para ler 2 Pedro 1-3
18 de Dezembro LAB 718
MAIS DO QUE HOMEM
1Pedro
Para o dia 18 de Dezembro (não ontem) de 1970, o livro “Meditações Matinais” da Casa Publicadora Brasileira apresentou um comentário – “Mais do que Homem” – sobre um verso de 1Pedro, que quero compartilhar com você, aqui.
“Quando insultado, não revidava; quando sofria, não fazia ameaças, mas entregava-se àquele que julga com justiça (2:23)”.
Quando Pedro, já idoso, lançou um olhar retrospectivo ao passado, quando estava com o Senhor, lembrou-se vivamente de Sua paciência e longanimidade. Pedro mesmo havia aprendido essas graças de Jesus, como se deu com milhares de Seus seguidores.
O Dr. Peale conta o seguinte caso: “Estava um dia o piedoso Wesley pregando num bairro muito pobre de Londres... Súbito surgiram dois rufiões. Disseram um ao outro: ‘Quem é esse pregador? Vamos mostrar-lhe o que lhe vai acontecer. Que direito tem ele de intrometer-se aqui, para desmanchar nosso prazer?’. Cada um deles tomou uma pedra e beligerantemente acotovelaram caminho através da turba, até chagar a uma distância conveniente do pregador. Então ergueram o braço com a pedra, dispostos a apedrejar o rosto de Wesley, quando, ao descrever ele o poder de Cristo para transformar a vida dos pecadores, uma resplandecente luz se espalhou no rosto do orador, luz maravilhosa que o deixou como transfigurado. Ficaram estupefatos, o braço ainda erguido. Um dirigiu-se ao outro e disse, com um tom de reverência na voz: ‘Ele não é homem, Bill! Ele não é homem’. As pedras caíram-lhes da mão para o chão, e ao ouvirem a Wesley, o coração se lhes enterneceu. Afinal, terminando o sermão, o grande pregador atravessou a multidão, que respeitosamente se abriu para deixá-lo passar. Um dos rufiões muito timidamente estendu a mao para tocar a aba do paletó do pregador, e ao assim fazer, despertou-se a atenção de Wesley sobre ele e seu companheiro. Estendeu então ambas as mãos e colocou-as sobre a cabeça dos rufiões e disse: ‘Deus os abençoe, meus rapazes!’. Saiu então, e um dos desordeiros volveu-se ao outro e disse, com voz ainda mais respeitosa: ‘Ele é homem, Bill; ele é homem!’. É um homem semelhante a Deus’!” – You Can Win, pág. 72.
As graças da paciência e da bondade caracterizam ainda os cristãos como sendo “mais do que homens”. Essas graças são especialmente valiosas num mundo como o nosso, cheio de violência e ódio. Elas identificam o cristão com seu Senhor.
Portanto, creio que vale a pena ler de novo: “Quando insultado, não revidava; quando sofria, não fazia ameaças, mas entregava-se àquele que julga com justiça (2:23)”. Mas não prenda-se somente a este verso. Vença suas tendências humanas, e leia todo o livro 1Pedro, ainda hoje.
Valdeci Júnior
Fátima Silva