-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
41
|Lucas 9:41|
apokritheis de o iêsous eipen ô genea apistos kai diestrammenê eôs pote esomai pros umas kai anexomai umôn prosagage ats=ôde ton uion sou b=ôde
-
42
|Lucas 9:42|
eti de proserchomenou autou errêxen auton to daimonion kai sunesparaxen epetimêsen de o iêsous tô pneumati tô akathartô kai iasato ton paida kai apedôken auton tô patri autou
-
43
|Lucas 9:43|
exeplêssonto de pantes epi tê megaleiotêti tou theou pantôn de thaumazontôn epi pasin ois a=epoiei tsb=epoiêsen tsb=o tsb=iêsous eipen pros tous mathêtas autou
-
44
|Lucas 9:44|
thesthe umeis eis ta ôta umôn tous logous toutous o gar uios tou anthrôpou mellei paradidosthai eis cheiras anthrôpôn
-
45
|Lucas 9:45|
oi de êgnooun to rêma touto kai ên parakekalummenon ap autôn ina mê aisthôntai auto kai ephobounto erôtêsai auton peri tou rêmatos toutou
-
46
|Lucas 9:46|
eisêlthen de dialogismos en autois to tis an eiê meizôn autôn
-
47
|Lucas 9:47|
o de iêsous a=eidôs tsb=idôn ton dialogismon tês kardias autôn epilabomenos a=paidion tsb=paidiou estêsen auto par eautô
-
48
|Lucas 9:48|
kai eipen autois os ean dexêtai touto to paidion epi tô onomati mou eme dechetai kai os a=an tsb=ean eme dexêtai dechetai ton aposteilanta me o gar mikroteros en pasin umin uparchôn outos a=estin tsb=estai megas
-
49
|Lucas 9:49|
apokritheis de tsb=o iôannês eipen epistata eidomen tina a=en tsb=epi tô onomati sou ekballonta ts=ta daimonia kai a=ekôluomen tsb=ekôlusamen auton oti ouk akolouthei meth êmôn
-
50
|Lucas 9:50|
tsb=kai eipen a=de pros auton o iêsous mê kôluete os gar ouk estin kath a=umôn tsb=êmôn uper a=umôn tsb=êmôn estin
-
-
Sugestões

Clique para ler 1 Tessalonicenses 1-5
05 de Dezembro LAB 705
COLOSSENSES
Colossenses
De acordo com o Seventh Day Adventist Dictionary, “Kolossai” era uma cidade da Ásia Menor, a sudoeste da Frígia, no rio Lycus, não muito longe do local onde o rio desagua no Maeander. Situando-se a 17.5 km de Laodiceia e a 21 km de Hierápolis, encontrando-se, originalmente, na grande rota comercial que partia de Éfeso, via Magnésia, Colosso e Tarso, terminando na Síria.
Colosso é mencionada por Herodoto e Xenofonte como sendo uma cidade grande e rica. Devia a sua riqueza principalmente à lã e à tinta violeta, chamada colossinus, que aí se produzia. Quando a rota comercial mudou, Colosso entrou em declínio. Podem ainda ser vistas algumas ruínas de Colosso perto da aldeia de Honaz. A população do tempo do Novo Testamento era composta principalmente por frígios, gregos e judeus, embora predominassem os frígios.
A igreja cristã dos colossenses provavelmente tenha sido fundada por Epafras (1:7). Mais tarde, um certo Arquipo passou a ser o seu líder (4:17; Filemon 2). Nos tempos de Paulo, parece que as reuniões eram realizadas na casa de Filemon, o dono de Onésimo, escravo fugitivo convertido por Paulo em Roma e que, mais tarde, voltou para o seu dono (4:10-12). A leitura de hoje, é a carta que Paulo escreveu à igreja desta cidade.
Nesta carta, o apóstolo aconselhou, não somente aos colossenses, mas a todos os cristãos, inclusive a nós, quanto à importância dos relacionamentos cristãos. O cristão precisa ter um autêntico relacionamento com Cristo. É também importante ao cristão, relacionar-se bem com os outros cristãos. E você encontra esta ênfase em toda esta carta. O próprio autor da carta já a introduz com esta preocupação para consigo mesmo, na maneira que introduz o prefácio, com uma saudação. Em seguida, em sua ação de graças, ele lembra a todos os crentes sobre a dependência de Deus, Aquele que deve ser o nosso amigo mais íntimo.
Na esfera cristã, relacionar-se não é somente conversar uns com os outros, mas também pelos outros. Como assim? Conversando com Deus sobre os outros cristãos, orando por eles. Ao interceder-se com eles, você estará relacionando-se com Deus, e com eles.
A excelência da pessoa e da obra de Cristo consiste no fato de que Ele nos libertou do império das trevas e nos transportou para o seu reino de amor. Ele quer-nos sempre junto a Ele. Resta-nos portanto, progredirmos espiritualmente, cuidarmos para não sermos contaminados por heresias, cultivarmos as virtudes cristãs, sermos obedientes, abandonarmos os vícios, cumprirmos com nossos deveres familiares, sermos prudentes, e confiarmos que a graça de Cristo completará o restante.
Pois afinal, não é por estes caprichos, mas por Sua graça, que somos salvos.
Valdeci Júnior
Fátima Silva