-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|Lucas 17:1|
eipen de pros tous mathêtas a=autou anendekton estin tou tsb=mê tsb=elthein ta skandala a=mê a=elthein a=plên ouai tsb=de di ou erchetai
-
2
|Lucas 17:2|
lusitelei autô ei a=lithos tsb=mulos a=mulikos tsb=onikos perikeitai peri ton trachêlon autou kai erriptai eis tên thalassan ê ina skandalisê tsb=ena tôn mikrôn toutôn a=ena
-
3
|Lucas 17:3|
prosechete eautois ean tsb=de amartê tsb=eis tsb=se o adelphos sou epitimêson autô kai ean metanoêsê aphes autô
-
4
|Lucas 17:4|
kai ean eptakis tês êmeras a=amartêsê tsb=amartê eis se kai eptakis tsb=tês tsb=êmeras epistrepsê a=pros ts=epi ats=se legôn metanoô aphêseis autô
-
5
|Lucas 17:5|
kai a=eipan tsb=eipon oi apostoloi tô kuriô prosthes êmin pistin
-
6
|Lucas 17:6|
eipen de o kurios ei ab=echete ts=eichete pistin ôs kokkon sinapeôs elegete an tê sukaminô a=[tautê] tsb=tautê ekrizôthêti kai phuteuthêti en tê thalassê kai upêkousen an umin
-
7
|Lucas 17:7|
tis de ex umôn doulon echôn arotriônta ê poimainonta os eiselthonti ek tou agrou erei a=autô eutheôs parelthôn ab=anapese ts=anapesai
-
8
|Lucas 17:8|
all ouchi erei autô etoimason ti deipnêsô kai perizôsamenos diakonei moi eôs phagô kai piô kai meta tauta phagesai kai piesai su
-
9
|Lucas 17:9|
mê tsb=charin echei a=charin tô doulô tsb=ekeinô oti epoiêsen ta diatachthenta ts=autô tsb=ou tsb=dokô
-
10
|Lucas 17:10|
outôs kai umeis otan poiêsête panta ta diatachthenta umin legete oti douloi achreioi esmen tsb=oti o b=opheilomen ats=ôpheilomen poiêsai pepoiêkamen
-
-
Sugestões

Clique para ler 1 Tessalonicenses 1-5
05 de Dezembro LAB 705
COLOSSENSES
Colossenses
De acordo com o Seventh Day Adventist Dictionary, “Kolossai” era uma cidade da Ásia Menor, a sudoeste da Frígia, no rio Lycus, não muito longe do local onde o rio desagua no Maeander. Situando-se a 17.5 km de Laodiceia e a 21 km de Hierápolis, encontrando-se, originalmente, na grande rota comercial que partia de Éfeso, via Magnésia, Colosso e Tarso, terminando na Síria.
Colosso é mencionada por Herodoto e Xenofonte como sendo uma cidade grande e rica. Devia a sua riqueza principalmente à lã e à tinta violeta, chamada colossinus, que aí se produzia. Quando a rota comercial mudou, Colosso entrou em declínio. Podem ainda ser vistas algumas ruínas de Colosso perto da aldeia de Honaz. A população do tempo do Novo Testamento era composta principalmente por frígios, gregos e judeus, embora predominassem os frígios.
A igreja cristã dos colossenses provavelmente tenha sido fundada por Epafras (1:7). Mais tarde, um certo Arquipo passou a ser o seu líder (4:17; Filemon 2). Nos tempos de Paulo, parece que as reuniões eram realizadas na casa de Filemon, o dono de Onésimo, escravo fugitivo convertido por Paulo em Roma e que, mais tarde, voltou para o seu dono (4:10-12). A leitura de hoje, é a carta que Paulo escreveu à igreja desta cidade.
Nesta carta, o apóstolo aconselhou, não somente aos colossenses, mas a todos os cristãos, inclusive a nós, quanto à importância dos relacionamentos cristãos. O cristão precisa ter um autêntico relacionamento com Cristo. É também importante ao cristão, relacionar-se bem com os outros cristãos. E você encontra esta ênfase em toda esta carta. O próprio autor da carta já a introduz com esta preocupação para consigo mesmo, na maneira que introduz o prefácio, com uma saudação. Em seguida, em sua ação de graças, ele lembra a todos os crentes sobre a dependência de Deus, Aquele que deve ser o nosso amigo mais íntimo.
Na esfera cristã, relacionar-se não é somente conversar uns com os outros, mas também pelos outros. Como assim? Conversando com Deus sobre os outros cristãos, orando por eles. Ao interceder-se com eles, você estará relacionando-se com Deus, e com eles.
A excelência da pessoa e da obra de Cristo consiste no fato de que Ele nos libertou do império das trevas e nos transportou para o seu reino de amor. Ele quer-nos sempre junto a Ele. Resta-nos portanto, progredirmos espiritualmente, cuidarmos para não sermos contaminados por heresias, cultivarmos as virtudes cristãs, sermos obedientes, abandonarmos os vícios, cumprirmos com nossos deveres familiares, sermos prudentes, e confiarmos que a graça de Cristo completará o restante.
Pois afinal, não é por estes caprichos, mas por Sua graça, que somos salvos.
Valdeci Júnior
Fátima Silva