-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|Lucas 8:1|
kai egeneto en tô kathexês kai autos diôdeuen kata polin kai kômên kêrussôn kai euaggelizomenos tên basileian tou theou kai oi dôdeka sun autô
-
2
|Lucas 8:2|
kai gunaikes tines ai êsan tetherapeumenai apo pneumatôn ponêrôn kai astheneiôn maria ê kaloumenê magdalênê aph ês daimonia epta exelêluthei
-
3
|Lucas 8:3|
kai iôanna gunê chouza epitropou êrôdou kai sousanna kai eterai pollai aitines diêkonoun a=autois a=ek b=autois ts=autô tsb=apo tôn uparchontôn autais
-
4
|Lucas 8:4|
suniontos de ochlou pollou kai tôn kata polin epiporeuomenôn pros auton eipen dia parabolês
-
5
|Lucas 8:5|
exêlthen o speirôn tou speirai ton sporon autou kai en tô speirein auton o men epesen para tên odon kai katepatêthê kai ta peteina tou ouranou katephagen auto
-
6
|Lucas 8:6|
kai eteron a=katepesen tsb=epesen epi tên petran kai phuen exêranthê dia to mê echein ikmada
-
7
|Lucas 8:7|
kai eteron epesen en mesô tôn akanthôn kai sumphueisai ai akanthai apepnixan auto
-
8
|Lucas 8:8|
kai eteron epesen ab=eis ts=epi tên gên tên agathên kai phuen epoiêsen karpon ekatontaplasiona tauta legôn ephônei o echôn ôta akouein akouetô
-
9
|Lucas 8:9|
epêrôtôn de auton oi mathêtai autou tsb=legontes tis a=autê eiê ê parabolê tsb=autê
-
10
|Lucas 8:10|
o de eipen umin dedotai gnônai ta mustêria tês basileias tou theou tois de loipois en parabolais ina blepontes mê blepôsin kai akouontes mê suniôsin
-
-
Sugestões

Clique para ler Romanos 11-13
18 de novembro LAB 688
VENCER É POUCO
Romanos 08-10
Falando de futebol, o Brasil sempre foi o melhor do mundo. Sempre esteve no topo do ranking. Sempre teve a maior quantidade de títulos mundiais. Nenhum país já exportou tantos jogadores. Mas a quantidade de estrelas que a camisa verde e amarela sustentava parecia não fazer justiça aos méritos futebolísticos deste país. As pessoas não ficam olhando o currículo; só o resultado final; e como extrato que parecesse representar tudo para o mundo, o Brasil era apenas mais um, entre os três tri-campeões mundiais. Os 150 milhões de torcedores da terra do Pelé não se contentavam em saber que os outros dois concorrentes que ostentavam o mesmo título, com sua menoridade neste esporte, ofuscavam o brilho de quem sempre foi o melhor. O brasileiro almejava muito, ver o seu país segurar a taça de 1994; nem para o penta, nem para o hexa, houve tanta expectativa. A cada jogo, o país, as pessoas e até os corações paralisavam, no limite da goela.
A intensidade desta ansiedade coletiva aumentou no último jogo. Não porque os brasileiros temessem o adversário, mas porque se ele ganhasse, a injustiça se transformaria em sentença final: seria a Itália que, embora mais fraca, seguraria um título à frente do real dono da arte. Durante os 90 minutos, tudo parecia luto. O silêncio predominante, as pessoas reunidas e as mãos unidas, descreviam para o mundo o peso de importância que aquela finalização trazia para cada coração. Mas a duração da angústia prorrogou-se no fim das duas horas, com o resultado de empate. Quem era o campeão? Durante os 30 minutos de acréscimo os jogadores pareciam arrastar-se. “Parece que a cabeça manda, mas o corpo não vai”. “Não dá mais”, “Haja coração”. Lembra dessas frases?
Haja coração para ver um título, um campeonato, uma espera de 24 anos, irem de ralo abaixo numa tremida de pênalti; para alegrar-se com o gosto de ver a tarefa bem concluída; desfrutar do gosto de obter o melhor do mundo. Disparado na frente, muito mais que vencedor.
Mas é possível ir além da vitória, e ser mais que um vencedor? Este conceito é bíblico. Se Deus nos concedesse apenas títulos de vitoriosos, ficaria frustrado. O pódium é pequeno demais para o tamanho do sonho que Ele tem para o nosso sucesso, pois só cabe um de cada vez. Mas como ser um vencedor singular e destacado dividindo, ao mesmo tempo, este espaço com os concorrentes? Apenas no plano divino, é que “sabemos que Deus age em todas as coisas para o bem daqueles que o amam, dos que foram chamados de acordo com o seu propósito (Romanos 8:28)”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva