-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated
-
-
21
|Lucas 8:21|
o de apokritheis eipen pros autous mêtêr mou kai adelphoi mou outoi eisin oi ton logon tou theou akouontes kai poiountes tsb=auton
-
22
|Lucas 8:22|
tsb=kai egeneto a=de en mia tôn êmerôn kai autos enebê eis ploion kai oi mathêtai autou kai eipen pros autous dielthômen eis to peran tês limnês kai anêchthêsan
-
23
|Lucas 8:23|
pleontôn de autôn aphupnôsen kai katebê lailaps anemou eis tên limnên kai suneplêrounto kai ekinduneuon
-
24
|Lucas 8:24|
proselthontes de diêgeiran auton legontes epistata epistata apollumetha o de a=diegertheis tsb=egertheis epetimêsen tô anemô kai tô kludôni tou udatos kai epausanto kai egeneto galênê
-
25
|Lucas 8:25|
eipen de autois pou tsb=estin ê pistis umôn phobêthentes de ethaumasan legontes pros allêlous tis ara outos estin oti kai tois anemois epitassei kai tô udati kai upakouousin autô
-
26
|Lucas 8:26|
kai katepleusan eis tên chôran tôn a=gerasênôn tsb=gadarênôn êtis estin a=antipera tsb=antiperan tês galilaias
-
27
|Lucas 8:27|
exelthonti de autô epi tên gên upêntêsen tsb=autô anêr tis ek tês poleôs a=echôn tsb=os tsb=eichen daimonia tsb=ek tsb=chronôn tsb=ikanôn kai a=chronô a=ikanô tsb=imation ouk a=enedusato a=imation tsb=enedidusketo kai en oikia ouk emenen all en tois mnêma
-
28
|Lucas 8:28|
idôn de ton iêsoun tsb=kai anakraxas prosepesen autô kai phônê megalê eipen ti emoi kai soi iêsou uie tou theou tou upsistou deomai sou mê me basanisês
-
29
|Lucas 8:29|
abs=parêggeilen t=parêggellen gar tô pneumati tô akathartô exelthein apo tou anthrôpou pollois gar chronois sunêrpakei auton kai a=edesmeueto tsb=edesmeito alusesin kai pedais phulassomenos kai diarrêssôn ta desma êlauneto upo tou a=daimoniou tsb=daimonos
-
30
|Lucas 8:30|
epêrôtêsen de auton o iêsous tsb=legôn ti soi tsb=estin onoma a=estin o de eipen a=legiôn tsb=legeôn oti a=eisêlthen daimonia polla tsb=eisêlthen eis auton
-
-
Sugestões
Clique para ler Eclesiastes 1-4
18 de julho LAB 565
COMO ENTENDER ECLESIASTES?
Eclesiastes 01-04
Hoje, quero apresentar uma explicação de James W. Zackrison (CPB, LES, jan-mar 2007, 2) sobre como entendermos o livro de Eclesiastes.
Esse teólogo explica que, ao contrário de outros livros da Bíblia, que frequentemente começam com uma forte afirmação sobre Deus, Eclesiastes começa com um grito sobre a falta de sentido para a vida. “Vaidade de vaidades, tudo é vaidade”. Essa introdução se parece mais com os modernos escritores seculares que com um profeta de Yahweh. Não obstante, como cristãos, cremos que Eclesiastes foi colocado no cânon das Escrituras porque Deus tem nele uma mensagem para nós.
Muitos estudiosos afirmam que o autor não foi o rei Salomão. Mas mantemos a posição de que Salomão foi o escritor fundamentados na tradição cristã e judaica e nas evidências internas do livro. Ao nos dedicarmos ao estudo deste livro, alguns simples princípios de interpretação nos serão de muita ajuda.
Para começar, Salomão estava escrevendo no fim de uma vida cheia de amargura e ira contra si mesmo por sua apostasia. O que é singular nesse livro é que, em alguns lugares, Salomão escreveu sob a perspectiva de alguém alienado de Deus. Como alguns autores modernos, ele nos dá pensamentos que saem diretamente de sua cabeça. Vemos o mundo como aparece através desses olhos.
Essas porções de Eclesiastes que mencionam a experiência e o raciocínio dos anos de apostasia [de Salomão] não devem ser considerados como se representassem a mente e a vontade do Espírito. Não obstante, são um registro inspirado do que ele realmente pensava e fazia naquele tempo, e esse registro constitui uma grave advertência contra o tipo errado de pensamento e ação. Passagens como essas não devem ser tiradas de seu contexto e usadas para ensinar alguma suposta verdade que a Inspiração nunca pretendeu que ensinassem.
Finalmente, é esta a mensagem desse livro: Deus nos mostra como a vida é cruel e vazia quando Ele não está presente. E esse é o livro que começaremos a ler hoje: Eclesiastes, capítulos 1-4, onde o autor inicia, melancolicamente, tecendo um texto reflexivo de que, para ele, nada tem sentido, chegando a dizer que nem os prazeres, nem a própria sabedoria têm sentido. O sabor dessa melancolia é tão grande que Salomão chega a comparar a sabedoria com a insensatez. Para ele, até mesmo o trabalho árduo é inútil. Ele não poupa o leitor de conhecer as injustiças e os absurdos da vida. “Bem vindos ao mundo real”, seria o slogan.
Mas como de qualquer caos é possível sacar um proveito, o capítulo três nos ensina a sabermos aproveitar bem o nosso tempo.
Eu também digo: lendo a Bíblia.
Valdeci Júnior
Fátima Silva