-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|Lucas 14:1|
kai egeneto en tô elthein auton eis oikon tinos tôn archontôn a=[tôn] tsb=tôn pharisaiôn sabbatô phagein arton kai autoi êsan paratêroumenoi auton
-
2
|Lucas 14:2|
kai idou anthrôpos tis ên udrôpikos emprosthen autou
-
3
|Lucas 14:3|
kai apokritheis o iêsous eipen pros tous nomikous kai pharisaious legôn tsb=ei exestin tô sabbatô a=therapeusai a=ê a=ou tsb=therapeuein
-
4
|Lucas 14:4|
oi de êsuchasan kai epilabomenos iasato auton kai apelusen
-
5
|Lucas 14:5|
kai tsb=apokritheis pros autous eipen tinos umôn ab=uios ts=onos ê bous eis phrear a=peseitai tsb=empeseitai kai ouk eutheôs anaspasei auton en tsb=tê êmera tou sabbatou
-
6
|Lucas 14:6|
kai ouk ischusan antapokrithênai tsb=autô pros tauta
-
7
|Lucas 14:7|
elegen de pros tous keklêmenous parabolên epechôn pôs tas prôtoklisias exelegonto legôn pros autous
-
8
|Lucas 14:8|
otan klêthês upo tinos eis gamous mê kataklithês eis tên prôtoklisian mêpote entimoteros sou ê keklêmenos up autou
-
9
|Lucas 14:9|
kai elthôn o se kai auton kalesas erei soi dos toutô topon kai tote arxê a=meta tsb=met aischunês ton eschaton topon katechein
-
10
|Lucas 14:10|
all otan klêthês poreutheis ab=anapese ts=anapeson eis ton eschaton topon ina otan elthê o keklêkôs se a=erei tsb=eipê soi phile prosanabêthi anôteron tote estai soi doxa enôpion a=pantôn tôn sunanakeimenôn soi
-
-
Sugestões

Clique para ler 2 Coríntios 8-10
27 de novembro LAB 697
O ARREPENDIMENTO SEM REMORSO É CURATIVO
2Coríntios 05-07
Você já sentiu remorso? E arrependimento? Pensa que trata-se da mesma coisa? Não. A leitura bíblica de hoje fala de uma tristeza boa, que é a “tristeza segundo Deus”. Segundo a Bíblia, o bom desta tristeza é o fato de ela trazer o arrependimento, e não o remorso. O arrependimento é sadio. O remorso é venenoso.
Para que você entenda um pouco mais sobre as conseqüências do remorso, compartilho aqui uma história que encontrei no site “Nosso Pão Diário”. Conta-se que uma das personagens mais intrigantes de William Shakespeare é Lady MacBeth. Segundo o conto fictício do grande dramaturgo, euando esta senhora ouviu uma profecia que dizia que o seu marido se tornaria rei, ela o convenceu a assassinar o monarca então vigente.
Quando o ato sangrento foi levado a cabo, Macbeth ficou de consciência pesada. A esposa censurou a sua irritabilidade e ajudou-o a encobrir o crime.
O marido foi coroado rei. Mas isso não foi o fim da história. A resolução inicial de Lady transformou-se em remorso. Ela tornou-se mentalmente instável e não conseguia parar de lavar as mãos.
“Será que estas mãos nunca estarão limpas?”, perguntava ela. E a sua culpa acabou por levá-la ao suicídio. Grande coisa: uma “operação mãos limpas”! Isso lembra Pilatos, o camarada que sofreu de sentimento antecipado de culpa. Tanto o arrependimento quanto o remorso lidam com sentimento de culpa. O primeiro redime, o segundo destrói. O primeiro é um profundo senso moral que se entristece com o que é imoral. O segundo é simplesmente o medo das conseqüências dos atos maus. O primeiro é a vergonha na cara, o brio. O segundo é o orgulho em não pagar vexa, a auto-proteção egoística. A culpa é uma emoção que nos verga sempre que atravessamos uma fronteira moral.
Todos nós somos capazes de nos sentirmos culpados, quando violamos a lei de Deus escrita nos nossos corações (Leia Romanos 2:14-15). Uns lidam com a culpa como Pedro lidou, e dela se livram, ficando curados. Outros preferem agir como Judas, sendo assassinados pela própria culpa. E qual é a saída? Se confessarmos os nossos pecados, Jesus é fiel e justo para nos perdoar os pecados e nos purificar de toda injustiça (1João 1:9). Esta é uma oportunidade que todos têm.
“Pois todos nós devemos comparecer perante o tribunal de Cristo, para que cada um receba de acordo com as obras praticadas por meio do corpo, quer sejam boas, quer sejam más (1Coríntios 5:10)”. Mas se você estiver com Jesus, não há o que temer (1João 2:1), porque “se alguém está em Cristo, é nova criação (1Coríntios 5:17)”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva