-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
31
|Atos 9:31|
a=ê tsb=ai men oun a=ekklêsia tsb=ekklêsiai kath olês tês ioudaias kai galilaias kai samareias a=eichen tsb=eichon eirênên a=oikodomoumenê tsb=oikodomoumenai kai a=poreuomenê tsb=poreuomenai tô phobô tou kuriou kai tê paraklêsei tou agiou pneumatos a=eplê
-
32
|Atos 9:32|
egeneto de petron dierchomenon dia pantôn katelthein kai pros tous agious tous katoikountas a=ludda tsb=luddan
-
33
|Atos 9:33|
euren de ekei anthrôpon tina tsb=ainean onomati a=ainean ex etôn oktô katakeimenon epi a=krabattou tsb=krabbatô os ên paralelumenos
-
34
|Atos 9:34|
kai eipen autô o petros ainea iatai se iêsous tsb=o christos anastêthi kai strôson seautô kai eutheôs anestê
-
35
|Atos 9:35|
kai a=eidan tsb=eidon auton pantes oi katoikountes a=ludda tsb=luddan kai ton b=assarôna as=sarôna t=sarônan oitines epestrepsan epi ton kurion
-
36
|Atos 9:36|
en ioppê de tis ên mathêtria onomati b=tabêtha ats=tabitha ê diermêneuomenê legetai dorkas autê ên plêrês tsb=agathôn ergôn a=agathôn kai eleêmosunôn ôn epoiei
-
37
|Atos 9:37|
egeneto de en tais êmerais ekeinais asthenêsasan autên apothanein lousantes de tsb=autên ethêkan a=[autên] en uperôô
-
38
|Atos 9:38|
eggus de ousês a=luddas tsb=luddês tê ioppê oi mathêtai akousantes oti petros estin en autê apesteilan ats=duo ats=andras pros auton parakalountes mê a=oknêsês tsb=oknêsai dielthein eôs a=êmôn tsb=autôn
-
39
|Atos 9:39|
anastas de petros sunêlthen autois on paragenomenon anêgagon eis to uperôon kai parestêsan autô pasai ai chêrai klaiousai kai epideiknumenai chitônas kai imatia osa epoiei met autôn ousa ê dorkas
-
40
|Atos 9:40|
ekbalôn de exô pantas o petros a=kai theis ta gonata prosêuxato kai epistrepsas pros to sôma eipen b=tabêtha ats=tabitha anastêthi ê de ênoixen tous ophthalmous autês kai idousa ton petron anekathisen
-
-
Sugestões

Clique para ler João 4-6
29 de outubro LAB 668
O PROPÓSITO DO EVANGELHO DE JOÃO
João 01-03
É muito evidente que o propósito de João é evangelizar judeus e prosélitos. Ele é consciente da ‘pedra de tropeço’ que a cruz é para os judeus (1Coríntios 1:23), deixando claro o objetivo de tornar coerente a noção do Messias crucificado. Assim, não remove a ofensa que, na cruz, está intrínseca. O que ele sente que tem que fazer, pode fazer, e termina fazendo, são duas coisas: a) demonstrar que a cruz estava lá desde o princípio do ministério de Jesus, que é anunciado como “Cordeiro de Deus”; b) mostrar que a cruz é, ao mesmo tempo, nada menos que um plano de Deus, a evidência da rejeição de um povo a seu Messias, o meio para que Cristo retornasse para a presença do Pai, o centro dos inexplicáveis propósitos de Deus para efetuar a purificação e a vida ao seu povo, o despontar da prometida era escatológica e o inusitado projeto divino em trazer glória a Si mesmo ao ser glorificado em Seu Messias. É por ter esse foco tão definido, que João não fala nada sobre a transfiguração.
Esse propósito pode ser identificado quando analisa-se de perto o “trama” do evangelho de João. Não é um “enredo” montado simplesmente em narrativa de eventos em seqüência. Explicando: quando dizemos “O patrão gritou, e o empregado gritou também”, isso é uma história. Agora, quando dizemos “O patrão gritou inocentemente, e o empregado gritou também, mas de raiva”, isso é um enredo. Apesar de que os acontecimentos são preservados em sua ordem cronológica, esta ordem traz a noção de causalidade. É por isso que o “drama” do evangelho de João apresenta-se de forma tão concisa, estando amarrado, por fim, a algumas coisas: a)ao que poderíamos chamar de “momento X”; b)ao objetivo divino no plano da redenção fundamental para todo o testemunho cristão; c)à morte; d)à ressurreição e exaltação de Cristo Jesus; e e)à necessidade urgente de uma crença autêntica no curso daquele acontecimento. Logo, ao longo do livro, nada detém o autor a trabalhar na ênfase do ponto cruz, ao ponto de, se preciso, chegar a pressionar qualquer ser humano a entrar em concordância neste ponto vitalmente salvívico.
Este objetivo de João é totalmente responsável pela pintura tão maravilhosa das suas ênfases teológicas. Estas ênfases apresentam-se de forma tão integrada que, se há uma tentativa de compartimentalizar a idéia central, separando os seus componentes em itens, termina-se, em grande parte, desfigurando-lhes. E como tudo se condensa? No título que o apóstolo escolhe dar a Jesus: “Palavra”, que, no princípio, sendo Deus, expressou-se a nós.
Fonte: D.A.Carson, “The Gospel According to John” “Introduction”, Intervarsity Press.
Valdeci Júnior
Fátima Silva