-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
21
|Lucas 11:21|
otan o ischuros kathôplismenos phulassê tên eautou aulên en eirênê estin ta uparchonta autou
-
22
|Lucas 11:22|
epan de tsb=o ischuroteros autou epelthôn nikêsê auton tên panoplian autou airei eph ê epepoithei kai ta skula autou diadidôsin
-
23
|Lucas 11:23|
o mê ôn met emou kat emou estin kai o mê sunagôn met emou skorpizei
-
24
|Lucas 11:24|
otan to akatharton pneuma exelthê apo tou anthrôpou dierchetai di anudrôn topôn zêtoun anapausin kai mê euriskon a=[tote] legei upostrepsô eis ton oikon mou othen exêlthon
-
25
|Lucas 11:25|
kai elthon euriskei sesarômenon kai kekosmêmenon
-
26
|Lucas 11:26|
tote poreuetai kai paralambanei tsb=epta etera pneumata ponêrotera eautou a=epta kai b=elthonta ats=eiselthonta katoikei ekei kai ginetai ta eschata tou anthrôpou ekeinou cheirona tôn prôtôn
-
27
|Lucas 11:27|
egeneto de en tô legein auton tauta eparasa tis tsb=gunê phônên a=gunê ek tou ochlou eipen autô makaria ê koilia ê bastasasa se kai mastoi ous ethêlasas
-
28
|Lucas 11:28|
autos de eipen a=menoun tsb=menounge makarioi oi akouontes ton logon tou theou kai phulassontes tsb=auton
-
29
|Lucas 11:29|
tôn de ochlôn epathroizomenôn êrxato legein ê genea autê a=genea ponêra estin sêmeion a=zêtei tsb=epizêtei kai sêmeion ou dothêsetai autê ei mê to sêmeion iôna tsb=tou tsb=prophêtou
-
30
|Lucas 11:30|
kathôs gar egeneto iônas tsb=sêmeion tois nineuitais a=sêmeion outôs estai kai o uios tou anthrôpou tê genea tautê
-
-
Sugestões

Clique para ler 1 Tessalonicenses 1-5
05 de Dezembro LAB 705
COLOSSENSES
Colossenses
De acordo com o Seventh Day Adventist Dictionary, “Kolossai” era uma cidade da Ásia Menor, a sudoeste da Frígia, no rio Lycus, não muito longe do local onde o rio desagua no Maeander. Situando-se a 17.5 km de Laodiceia e a 21 km de Hierápolis, encontrando-se, originalmente, na grande rota comercial que partia de Éfeso, via Magnésia, Colosso e Tarso, terminando na Síria.
Colosso é mencionada por Herodoto e Xenofonte como sendo uma cidade grande e rica. Devia a sua riqueza principalmente à lã e à tinta violeta, chamada colossinus, que aí se produzia. Quando a rota comercial mudou, Colosso entrou em declínio. Podem ainda ser vistas algumas ruínas de Colosso perto da aldeia de Honaz. A população do tempo do Novo Testamento era composta principalmente por frígios, gregos e judeus, embora predominassem os frígios.
A igreja cristã dos colossenses provavelmente tenha sido fundada por Epafras (1:7). Mais tarde, um certo Arquipo passou a ser o seu líder (4:17; Filemon 2). Nos tempos de Paulo, parece que as reuniões eram realizadas na casa de Filemon, o dono de Onésimo, escravo fugitivo convertido por Paulo em Roma e que, mais tarde, voltou para o seu dono (4:10-12). A leitura de hoje, é a carta que Paulo escreveu à igreja desta cidade.
Nesta carta, o apóstolo aconselhou, não somente aos colossenses, mas a todos os cristãos, inclusive a nós, quanto à importância dos relacionamentos cristãos. O cristão precisa ter um autêntico relacionamento com Cristo. É também importante ao cristão, relacionar-se bem com os outros cristãos. E você encontra esta ênfase em toda esta carta. O próprio autor da carta já a introduz com esta preocupação para consigo mesmo, na maneira que introduz o prefácio, com uma saudação. Em seguida, em sua ação de graças, ele lembra a todos os crentes sobre a dependência de Deus, Aquele que deve ser o nosso amigo mais íntimo.
Na esfera cristã, relacionar-se não é somente conversar uns com os outros, mas também pelos outros. Como assim? Conversando com Deus sobre os outros cristãos, orando por eles. Ao interceder-se com eles, você estará relacionando-se com Deus, e com eles.
A excelência da pessoa e da obra de Cristo consiste no fato de que Ele nos libertou do império das trevas e nos transportou para o seu reino de amor. Ele quer-nos sempre junto a Ele. Resta-nos portanto, progredirmos espiritualmente, cuidarmos para não sermos contaminados por heresias, cultivarmos as virtudes cristãs, sermos obedientes, abandonarmos os vícios, cumprirmos com nossos deveres familiares, sermos prudentes, e confiarmos que a graça de Cristo completará o restante.
Pois afinal, não é por estes caprichos, mas por Sua graça, que somos salvos.
Valdeci Júnior
Fátima Silva