-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
41
|Lucas 10:41|
apokritheis de eipen autê o a=kurios tsb=iêsous martha martha merimnas kai a=thorubazê tsb=turbazê peri polla
-
42
|Lucas 10:42|
enos de estin chreia a=mariam tsb=maria a=gar tsb=de tên agathên merida exelexato êtis ouk aphairethêsetai tsb=ap autês
-
1
|Lucas 11:1|
kai egeneto en tô einai auton en topô tini proseuchomenon ôs epausato eipen tis tôn mathêtôn autou pros auton kurie didaxon êmas proseuchesthai kathôs kai iôannês edidaxen tous mathêtas autou
-
2
|Lucas 11:2|
eipen de autois otan proseuchêsthe legete pater tsb=êmôn tsb=o tsb=en tsb=tois tsb=ouranois agiasthêtô to onoma sou elthetô ê basileia sou tsb=genêthêtô tsb=to tsb=thelêma tsb=sou tsb=ôs tsb=en tsb=ouranô tsb=kai tsb=epi tsb=tês tsb=gês
-
3
|Lucas 11:3|
ton arton êmôn ton epiousion didou êmin to kath êmeran
-
4
|Lucas 11:4|
kai aphes êmin tas amartias êmôn kai gar autoi a=aphiomen tsb=aphiemen panti opheilonti êmin kai mê eisenegkês êmas eis peirasmon tsb=alla tsb=rusai tsb=êmas tsb=apo tsb=tou tsb=ponêrou
-
5
|Lucas 11:5|
kai eipen pros autous tis ex umôn exei philon kai poreusetai pros auton mesonuktiou kai eipê autô phile chrêson moi treis artous
-
6
|Lucas 11:6|
epeidê philos ats=mou paregeneto ex odou pros me kai ouk echô o parathêsô autô
-
7
|Lucas 11:7|
kakeinos esôthen apokritheis eipê mê moi kopous pareche êdê ê thura kekleistai kai ta paidia mou met emou eis tên koitên eisin ou dunamai anastas dounai soi
-
8
|Lucas 11:8|
legô umin ei kai ou dôsei autô anastas dia to einai tsb=autou philon a=autou dia ge tên anaideian autou egertheis dôsei autô b=oson ats=osôn chrêzei
-
-
Sugestões

Clique para ler Gálatas 4-6
30 de novembro LAB 700
SEM IDIOTICES!
Gálatas 01-03
“Assim, a lei foi o nosso tutor até Cristo, para que fôssemos justificados pela fé (Gálatas 3:24)”. Como entender este verso? Imagine a cena.
Bem vestida, adornada, maquiada e com o cabelo preparado. A mulher entra na sala de espera, de um ambiente, embora coletivo, altamente requintado. Várias outras estão no recinto, sentadas ou em pé, conversando, lendo ou sem fazer nada, mas todas atentas a tudo que se passa ao redor. Aquela que acaba de chegar passa pelo meio da sala tentando firmar a melhor postura possível, senta-se numa poltrona bem posicionada, cruza as pernas, dá um sorriso para todas.
Incrível! Todas sorriem para ela! E mais incrível ainda, é que os sorrisos continuam. Agora não para ela, mas para baixo, para trás de uma mão que tenta disfarçar e esconder o rosto, para o sorriso de outra amiga que esteja perto, menos para ela... Logo ela percebe: os sorrisos não são para ela, mas sobre ela. “Estão rindo de mim!”, é o apavorante pensamento que lhe sobe à espinha. Puxa o mini vestido em direção ao joelho, olha o busto, arruma o bracelete, joga o cabelo... E os olhares esquisitos em sua direção continuam. “O que será?”. Que perturbador!
A descoberta se lhe sobrevêm de um espelho arrancado da bolsa apressadamente. Ao mirar sua ferramenta do kit de embelezamento, a pecinha de vidro metalizado lhe mostra uma inesperada e incrível mancha no rosto. O nítido, grande e espalhafatoso borrão negro lhe assusta. Enquanto arregala os olhos, dá um suspiro, empina o tórax, e começa a entrar em pânico. “Algo precisa ser feito!”, é o que ela pensa!
Pensa e faz. Rapidamente começa a friccionar o espelho na mancha do rosto, na tentativa de limpá-la. A mancha se espalha ainda mais, passando agora para o espelho, e conseqüentemente para as mãos. Afastando um pouco o espelho, ao mirá-lo, vê mais borrões do que anteriormente. E mais risos, também, podem ser ouvidos. Que desespero! Ela então insiste em esfregar o espelho no rosto, de forma mais forte ainda, com mais velocidade! Mas não consegue entender por quê o espelho não limpa a mancha. Afinal, o espelho não lhe mostrara a mancha?
É assim que fazemos, a cada vez que, ao identificarmos o nosso pecado através do que a lei nos mostra, tentamos usar a lei para nos “redimir”. A Lei de Deus é o espelho (Romanos 3:20; 7:7; Tiago 1:22-25) que nos faz ir até à fonte da Água da Vida (1Coríntios 10:14), que é Jesus. Só Ele, pode lavar-nos, com Seu sangue, e nos deixar totalmente isentos das nossas manchas de pecado. Não sejamos idiotas! Busquemo-Lo!
Valdeci Júnior
Fátima Silva