-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|Apocalipse 16:1|
kai êkousa tsb=phônês megalês a=phônês ek tou naou legousês tois epta aggelois upagete kai a=ekcheete tsb=ekcheate tas ab=epta phialas tou thumou tou theou eis tên gên
-
2
|Apocalipse 16:2|
kai apêlthen o prôtos kai b=exechee ats=execheen tên phialên autou ab=eis ts=epi tên gên kai egeneto elkos kakon kai ponêron ab=epi ts=eis tous anthrôpous tous echontas to charagma tou thêriou kai tous ab=proskunountas tê eikoni autou ts=proskunountas
-
3
|Apocalipse 16:3|
kai o deuteros tsb=aggelos b=exechee ats=execheen tên phialên autou eis tên thalassan kai egeneto aima ôs nekrou kai pasa psuchê a=zôês tsb=zôsa apethanen a=ta en tê thalassê
-
4
|Apocalipse 16:4|
kai o tritos b=[aggelos] ts=aggelos b=exechee ats=execheen tên phialên autou eis tous potamous kai tsb=eis tas pêgas tôn udatôn kai egeneto aima
-
5
|Apocalipse 16:5|
kai êkousa tou aggelou tôn udatôn legontos dikaios ts=kurie ei o ôn kai o ên ts=kai o s=esomenos abt=osios oti tauta ekrinas
-
6
|Apocalipse 16:6|
oti aima agiôn kai prophêtôn exechean kai aima autois a=
tsb=edôkas piein axioi ts=gar eisin
-
7
|Apocalipse 16:7|
kai êkousa ts=allou ts=ek tou thusiastêriou legontos nai kurie o theos o pantokratôr alêthinai kai dikaiai ai kriseis sou
-
8
|Apocalipse 16:8|
kai o tetartos tsb=aggelos b=exechee ats=execheen tên phialên autou epi ton êlion kai edothê autô kaumatisai ats=tous ats=anthrôpous en puri b=tous b=anthrôpous
-
9
|Apocalipse 16:9|
kai ekaumatisthêsan oi anthrôpoi kauma mega kai eblasphêmêsan b=oi b=anthrôpoi to onoma tou theou tou echontos a=tên exousian epi tas plêgas tautas kai ou metenoêsan dounai autô doxan
-
10
|Apocalipse 16:10|
kai o pemptos b=[aggelos] ts=aggelos b=exechee ats=execheen tên phialên autou epi ton thronon tou thêriou kai egeneto ê basileia autou eskotômenê kai ab=emasônto ts=emassônto tas glôssas autôn ek tou ponou
-
-
Sugestões

Clique para ler Hebreus 7-9
13 de Dezembro LAB 713
HEBREUS 6:4-6
Hebreus 04-06
Hebreus 6:4-6, aparentemente, parece ensinar que não há esperança de arrependimento ou de re-aceitação divina para aqueles que aceitaram a Cristo e depois o rejeitaram. As afirmações aqui consignadas pelo apóstolo trouxeram sérios problemas para a igreja cristã, especialmente durante as perseguições, quando alguns fraquejaram e posteriormente arrependidos de terem sido tíbios na fé quiseram voltar, muitas comunidades cristãs não queriam aceitá-los escudados em Hebreus 6:6.
Mas isso parece contraditório ao próprio cristianismo, pois os evangelhos ensinam que Cristo está sempre de braços abertos para receber o mais indigno pecador, que reconhece o erro e apela pelo perdão, como nos relata Mateus 18:22 e se comprova na triste experiência de Pedro. Em contrapartida, outra verdade escriturística deve ser lembrada: não há esperança para quem consciente e deliberadamente rejeita os ensinamentos de Cristo e o seu sacrifício vicário em nosso favor.
Portanto, esta passagem deve ser estudada em paralelo a 10:26-31 e 12:15-17; 25-29. Da leitura de Hebreus 6:4-6 juntamente com as outras passagens correlatas, deduzimos que Paulo fala de pessoas que propositadamente rejeitaram a Cristo e os princípios do evangelho.
Algumas pessoas ficam perturbadas com estes textos, pensando que é possível que eles se refiram ao apostatado comum, que em seu coração jamais rejeitou ao Senhor, e que está constantemente pensando que algum dia voltará a servi-lo novamente. E muitas vezes, quando ele começa a penar seriamente em fazer isto o mais depressa possível, o Diabo o confronta com estes textos, da mesma forma que confrontou o próprio Cristo com textos da Escritura, procurando dar-lhes uma aplicação errônea.
O texto fala de indivíduos que verdadeiramente iluminados. Verdadeiramente provaram o dom celestial, e sabem por experiência o que ele significa. Tornaram-se participantes do Espírito Santo. Provaram a Palavra de Deus e os poderes do mundo vindouro. Sua experiência alcançou as profundezas de um conhecimento definido, de forma que conheceram os explícitos fundamentos do divino dom. E então esses indivíduos se afastam de tudo isto, e, segundo o texto citado do décimo capítulo de Hebreus, consideram o sangue da aliança, pelo qual foram sacrificados, como coisa profana, comum. Desprezaram o Espírito da graça. Trata-se de uma deserção real que leva um homem a renunciar as coisas que ele realmente sabe serem a verdade, desrespeitando e desprezando Espírito Santo.
Logo, a maioria dos teólogos aceita que a apostasia aqui referida é o ato de cometer o pecado imperdoável (Mat. 12:31-32), uma vez que esta é a única forma de apostasia que é sem esperança. Para John Cotton: “nada pode existir nesta passagem que nos leve a duvidar da total misericórdia de Deus, pois do contrário, esta passagem destruiria o evangelho”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva