-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|Apocalipse 16:1|
kai êkousa tsb=phônês megalês a=phônês ek tou naou legousês tois epta aggelois upagete kai a=ekcheete tsb=ekcheate tas ab=epta phialas tou thumou tou theou eis tên gên
-
2
|Apocalipse 16:2|
kai apêlthen o prôtos kai b=exechee ats=execheen tên phialên autou ab=eis ts=epi tên gên kai egeneto elkos kakon kai ponêron ab=epi ts=eis tous anthrôpous tous echontas to charagma tou thêriou kai tous ab=proskunountas tê eikoni autou ts=proskunountas
-
3
|Apocalipse 16:3|
kai o deuteros tsb=aggelos b=exechee ats=execheen tên phialên autou eis tên thalassan kai egeneto aima ôs nekrou kai pasa psuchê a=zôês tsb=zôsa apethanen a=ta en tê thalassê
-
4
|Apocalipse 16:4|
kai o tritos b=[aggelos] ts=aggelos b=exechee ats=execheen tên phialên autou eis tous potamous kai tsb=eis tas pêgas tôn udatôn kai egeneto aima
-
5
|Apocalipse 16:5|
kai êkousa tou aggelou tôn udatôn legontos dikaios ts=kurie ei o ôn kai o ên ts=kai o s=esomenos abt=osios oti tauta ekrinas
-
6
|Apocalipse 16:6|
oti aima agiôn kai prophêtôn exechean kai aima autois a=
tsb=edôkas piein axioi ts=gar eisin
-
7
|Apocalipse 16:7|
kai êkousa ts=allou ts=ek tou thusiastêriou legontos nai kurie o theos o pantokratôr alêthinai kai dikaiai ai kriseis sou
-
8
|Apocalipse 16:8|
kai o tetartos tsb=aggelos b=exechee ats=execheen tên phialên autou epi ton êlion kai edothê autô kaumatisai ats=tous ats=anthrôpous en puri b=tous b=anthrôpous
-
9
|Apocalipse 16:9|
kai ekaumatisthêsan oi anthrôpoi kauma mega kai eblasphêmêsan b=oi b=anthrôpoi to onoma tou theou tou echontos a=tên exousian epi tas plêgas tautas kai ou metenoêsan dounai autô doxan
-
10
|Apocalipse 16:10|
kai o pemptos b=[aggelos] ts=aggelos b=exechee ats=execheen tên phialên autou epi ton thronon tou thêriou kai egeneto ê basileia autou eskotômenê kai ab=emasônto ts=emassônto tas glôssas autôn ek tou ponou
-
-
Sugestões

Clique para ler Efésios 1-3
01 de Dezembro LAB 701
OS-TENTAÇÃO
Gálatas 04-06
Nós cristãos ativos freqüentadores de igreja cometemos um erro crasso: o ato da alienação exclusivista. Ostentamos a bandeira da prática religiosa de uma forma tão marcante que chegamos a dar a impressão de que não queremos mais ter contato com a sociedade na qual vivemos. Um dos comportamentos que nos impõe esse fator “cultural” é a maneira como nos vestimos para ir à igreja. Enquanto dizemos que temos que ir a Cristo como estamos, por Ele nos aceitar como somos, damos a impressão de que estamos buscando uma aceitação através da nossa apresentação pessoal em nossas reuniões de culto. É claro que é importante dar o nosso melhor para Deus, inclusive, no vestir-se. Mas, será que o nosso melhor é o mais caro? O mais ostensivo? Ou, até mesmo, o mais esquisito?
Várias vezes, já ouvi moradores comuns de um bairro referirem-se à igreja existente no bairro, à qual eles não freqüentam, como “igreja dos ricos”. Porque vêem todos, sempre, chegando e saindo vestidos de gala. Em plenos 35 graus, de terno e gravata! Isto é muito diferente, para não dizer, ridículo. Coloque-se no lugar de um sem-igreja, que, por iniciativa própria, resolve ir a uma igreja. Ele se arruma da melhor forma possível: calça jeans, sport fino, etc. E quando chega no encontro dos crentes, vê que está muito abaixo do nível. Deve pensar: “nossa, para que Cristo me aceite, vou ter que gastar uma nota mudando meu guarda-roupas”.
A realidade é que muitos não vão à igreja por comunhão, mas por ostentação. E são diferentes, os tipos de ostentação. Nem todas as pessoas ostentam a mesma coisa. Uns ostentam a tradição da família, que, sustentando um sobrenome que lhes dê orgulho, acham-se os donos daquela comunidade de crentes. Outros ostentam o carro, e fazem questão de chegar e sair do estacionamento do templo no momento em que tem mais pessoas o possível espalhadas pelo pátio. Outros ostentam os filhos: que lindo e maravilhoso, ser elogiado por uma família modelo! Ainda há aqueles que querem ostentar idéias, e, depois de muito estudo, vão à reunião dos fiéis para fazer uma exposição de sua intelectualidade. Tem também aqueles que ostentam “poder” ou status, por uma função que exerce no serviço da igreja. Certos jovens ostentam a namorada. Habilidosos ostentam o talento. E assim, podemos nos ver na arquibancada, contemplando a passarela “da(os)tentação”.
Você é tentado a ostentar o quê? Pense. Lembre-se do que Paulo disse: “Quanto a mim, que eu jamais me glorie, a não ser na cruz de nosso Senhor Jesus Cristo, por meio da qual o mundo foi crucificado para mim, e eu para o mundo”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva