-
Leia por capÃtulosComentário sobre a Leitura BÃblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated
-
-
1
|Apocalipse 4:1|
meta tauta eidon kai idou thura b=aneôgmenê ats=êneôgmenê en tô ouranô kai ê phônê ê prôtê ên êkousa ôs salpiggos lalousês met emou a=legôn tsb=legousa anaba ôde kai deixô soi a dei genesthai meta tauta
-
2
|Apocalipse 4:2|
tsb=kai eutheôs egenomên en pneumati kai idou thronos ekeito en tô ouranô kai epi ab=ton ts=tou ab=thronon ts=thronou kathêmenos
-
3
|Apocalipse 4:3|
ats=kai ats=o ats=kathêmenos ts=ên omoios orasei lithô iaspidi kai ab=sardiô ts=sardinô kai iris kuklothen tou thronou b=omoiôs s=omoia at=omoios orasei smaragdinô
-
4
|Apocalipse 4:4|
kai kuklothen tou thronou a=thronous tsb=thronoi b=kd ats=eikosi ts=kai ats=tessares kai epi tous thronous ts=eidon tsb=tous b=kd ats=eikosi ts=kai ats=tessaras presbuterous kathêmenous peribeblêmenous en imatiois leukois kai ts=eschon epi tas kephalas au
-
5
|Apocalipse 4:5|
kai ek tou thronou ekporeuontai astrapai kai ts=brontai ts=kai phônai ab=kai ab=brontai kai epta lampades puros kaiomenai enôpion tou thronou a=a b=autou tsb=ai eisin ats=ta epta pneumata tou theou
-
6
|Apocalipse 4:6|
kai enôpion tou thronou ab=ôs thalassa ualinê omoia krustallô kai en mesô tou thronou kai kuklô tou thronou tessara zôa gemonta ophthalmôn emprosthen kai opisthen
-
7
|Apocalipse 4:7|
kai to zôon to prôton omoion leonti kai to deuteron zôon omoion moschô kai to triton zôon a=echôn tsb=echon to prosôpon ôs a=anthrôpou tsb=anthrôpos kai to tetarton b=[zôon] ats=zôon omoion aetô ab=petomenô ts=petômenô
-
8
|Apocalipse 4:8|
kai a=ta b=[ta] tessara zôa en kath ab=en ts=eauto b=echon ts=eichon a=autôn a=echôn ana pterugas ex kuklothen kai esôthen ab=gemousin ts=gemonta ophthalmôn kai anapausin ouk echousin êmeras kai nuktos ab=legontes ts=legonta agios agios agios kurios o the
-
9
|Apocalipse 4:9|
kai otan b=dôsi ats=dôsousin ta zôa doxan kai timên kai eucharistian tô kathêmenô epi a=tô tsb=tou a=thronô tsb=thronou tô zônti eis tous aiônas tôn aiônôn
-
10
|Apocalipse 4:10|
pesountai oi b=kd ats=eikosi ts=kai ats=tessares presbuteroi enôpion tou kathêmenou epi tou thronou kai a=proskunêsousin b=proskunêsousi ts=proskunousin tô zônti eis tous aiônas tôn aiônôn kai a=balousin b=balousi ts=ballousin tous stephanous autôn enôpio
-
-
Sugestões
Clique para ler Jeremias 42-44
23 de agosto LAB 601
PERICULOSIDADE
Jeremias 42-44
O Jeremias foi parar no Egito. Ele não queria ir para lá, de jeito nenhum. Ele falara para o povo que eles não deveriam ir. E ele só foi para lá, por ter sido forçado pelas circunstâncias da teimosia do povo. Mas, fazer o quê!
Você já passou por isso? Por uma circunstância desagradável, pela qual você não gostaria de ter passado. A princÃpio você evita, mas depois, a situação foge do seu controle, e, por causa dos outros, você também acaba se lascando. Nestas horas, é difÃcil ficar de boca fechada.
Foi o que aconteceu com o Jeremias que foi parar em Dafne, na fronteira nordeste do Egito. Dafne não seria o ponto final da migração dos judeus que acompanhavam Joanã naquela fuga. Dali eles se espalhariam. Mas, o fato é que, durante a pausa em Dafne, Jeremias recebeu uma mensagem do Senhor. E deveria apresentá-la em forma dramatizada, como as do cinto de linho e do vaso quebrado, que já apresentara anteriormente.
A obstinação do povo era tanta que nada mais, nem a mensagem, as palavras ou as encenações de Jeremias, tinha efeito. Quão fácil era-lhes torcer os fatos e interpretá-los segundo seus preconceitos e preferência. Qual fácil é também que isso aconteça conosco hoje. É um perigo. Quando o povo de Deus chega a esse ponto, o que mais um profeta de Deus pode fazer?
Diante da inutilidade dos argumentos, Jeremias apela para o futuro: a história diria quem tinha razão. Que levassem sua maldade às últimas conseqüências. Veriam com seus próprios olhos, e em sua própria carne, a palavra de quem subsistiria, a sua, ou a do Senhor. Deus então declara que Seu nome não mais seria pronunciado em vão por um só judeu vivendo no Egito. Seriam todos consumidos pela espada e pela fome. Os que sobreviveriam e teriam ocasião de voltar à sua terra constituiriam um número diminuto.
Um sinal finalmente lhes é dado como prova de que a palavra do Senhor é que prevaleceria. Tinham se refugiado à sombra de Faraó-Hofra (Apries - 589 a 570 d.C). Pois bem, Hofra seria entregue na mão de seus inimigos, que o fariam perecer. E realmente, ele perdeu sua vida numa rebelião, sendo sucedido por Amasis.
Os teimosos judeus ficaram perdidos. O maior problema daquele povo foi confundir permissão divina com vontade divina. Uma coisa é o que Deus quer, outra coisa é o que Deus, até certo ponto, tolera. E cair na zona da tolerância é um perigo. Porque tudo fica passÃvel de ser confundido, e, na penumbra cinzenta, vem o pior: o sincretismo.
O melhor é procurar fazer a vontade de Deus.
Valdeci Júnior
Fátima Silva