-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|Apocalipse 4:1|
meta tauta eidon kai idou thura b=aneôgmenê ats=êneôgmenê en tô ouranô kai ê phônê ê prôtê ên êkousa ôs salpiggos lalousês met emou a=legôn tsb=legousa anaba ôde kai deixô soi a dei genesthai meta tauta
-
2
|Apocalipse 4:2|
tsb=kai eutheôs egenomên en pneumati kai idou thronos ekeito en tô ouranô kai epi ab=ton ts=tou ab=thronon ts=thronou kathêmenos
-
3
|Apocalipse 4:3|
ats=kai ats=o ats=kathêmenos ts=ên omoios orasei lithô iaspidi kai ab=sardiô ts=sardinô kai iris kuklothen tou thronou b=omoiôs s=omoia at=omoios orasei smaragdinô
-
4
|Apocalipse 4:4|
kai kuklothen tou thronou a=thronous tsb=thronoi b=kd ats=eikosi ts=kai ats=tessares kai epi tous thronous ts=eidon tsb=tous b=kd ats=eikosi ts=kai ats=tessaras presbuterous kathêmenous peribeblêmenous en imatiois leukois kai ts=eschon epi tas kephalas au
-
5
|Apocalipse 4:5|
kai ek tou thronou ekporeuontai astrapai kai ts=brontai ts=kai phônai ab=kai ab=brontai kai epta lampades puros kaiomenai enôpion tou thronou a=a b=autou tsb=ai eisin ats=ta epta pneumata tou theou
-
6
|Apocalipse 4:6|
kai enôpion tou thronou ab=ôs thalassa ualinê omoia krustallô kai en mesô tou thronou kai kuklô tou thronou tessara zôa gemonta ophthalmôn emprosthen kai opisthen
-
7
|Apocalipse 4:7|
kai to zôon to prôton omoion leonti kai to deuteron zôon omoion moschô kai to triton zôon a=echôn tsb=echon to prosôpon ôs a=anthrôpou tsb=anthrôpos kai to tetarton b=[zôon] ats=zôon omoion aetô ab=petomenô ts=petômenô
-
8
|Apocalipse 4:8|
kai a=ta b=[ta] tessara zôa en kath ab=en ts=eauto b=echon ts=eichon a=autôn a=echôn ana pterugas ex kuklothen kai esôthen ab=gemousin ts=gemonta ophthalmôn kai anapausin ouk echousin êmeras kai nuktos ab=legontes ts=legonta agios agios agios kurios o the
-
9
|Apocalipse 4:9|
kai otan b=dôsi ats=dôsousin ta zôa doxan kai timên kai eucharistian tô kathêmenô epi a=tô tsb=tou a=thronô tsb=thronou tô zônti eis tous aiônas tôn aiônôn
-
10
|Apocalipse 4:10|
pesountai oi b=kd ats=eikosi ts=kai ats=tessares presbuteroi enôpion tou kathêmenou epi tou thronou kai a=proskunêsousin b=proskunêsousi ts=proskunousin tô zônti eis tous aiônas tôn aiônôn kai a=balousin b=balousi ts=ballousin tous stephanous autôn enôpio
-
-
Sugestões

Clique para ler João 12-13
01 de novembro LAB 671
“JESUS CHOROU”?
João 10-11
Muitas vezes já vi cristãos escaparem pela culatra de João 11:35, ao serem intimados a declamar um versículo bíblico. Por não saberem nada melhor, maior ou mais especial, no susto, dizem: “Jesus chorou”. E se alguém reclamar, ainda poderão dizer: “Mas é um verso bíblico!”. E num contexto assim vemos o questionamento paradoxal que confronta a simplicidade com a seriedade deste versículo.
Seriedade? Sim! Veja a pergunta que surge na cabeça de muitos, ao lerem-no: “Por quem Jesus chorou? Por Lázaro ou por si mesmo?”. O verso 33 trinta e três começa a explicar, e os comentários bíblicos “SDABC” e “O Desejado de Todas as Nações” pegando esta ponta de corda, nos elucidam mais sobre o assunto. E, teologicamente, a conclusão é que “em Sua humanidade, Jesus foi comovido pela dor humana e chorou com os aflitos”. Mas, por trás desta afirmação, há muito significado.
Foi uma cena dolorosa. Lázaro fora muito amado, e suas irmãs choravam por ele, com o coração despedaçado. Os amigos uniam-se ao coro, chorando juntos. Em face dessa aflição humana, dentre muitos amigos consternados pranteando o morto, “Jesus chorou”. Se bem que fosse o Filho de Deus, revestira-Se, no entanto, da natureza humana e comoveu-Se com sua dor.
Seu coração está sempre pronto a compadecer-se perante o sofrimento. Chora com os que choram, e alegra-se com os que alegram-se. Não foi, porém, simplesmente pela simpatia humana para com Maria e Marta, que Jesus chorou. Havia, em Suas lágrimas, uma dor tão acima da simples mágoa humana, como o Céu se acha acima da terra. Cristo não chorou por Lázaro, pois estava para chamá-lo do sepulcro. Chorou por aqueles muitos que ora pranteavam a Lázaro mas, em breve, tramariam a morte dAquele que era a ressurreição e a vida.
O juízo que estava para cair sobre Jerusalém estava delineado perante a visão futurística de Jesus. Ele contemplou Jerusalém cercada pelas legiões romanas. Viu que muitos dos que agora choravam por Lázaro morreriam no cerco da cidade e não haveria esperança em sua morte.
Não foi somente pela cena que se desenrolava a Seus olhos, que Cristo chorou. Pesava sobre Ele a “dor dos séculos” Lançando o olhar através dos séculos por vir, viu o sofrimento, a dor, as lágrimas e a morte que caberia em sorte aos homens. Seu coração pungiu-se por sentir pena da família humana de todos os tempos e em todas as terras. Pesavam-lhe, fortemente, sobre a alma, as misérias da raça pecadora
Foi assim, que a fonte das lágrimas se lhe rompeu. Jesus em um anelo tão profundo em aliviar todas as dores dos humanos, ao ponto de chorar.
Valdeci Júnior
Fátima Silva