-
Leia por capÃtulosComentário sobre a Leitura BÃblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated
-
-
1
|Apocalipse 19:1|
b=[kai] ts=kai meta tauta êkousa ab=ôs phônên ab=megalên ochlou pollou ts=megalên en tô ouranô ab=legontôn ts=legontos allêlouia ê sôtêria kai ê b=dunamis ats=doxa kai ê ts=timê ts=kai ts=ê ats=dunamis ts=kuriô ts=tô ts=theô b=doxa ab=tou ab=theou êmôn
-
2
|Apocalipse 19:2|
oti alêthinai kai dikaiai ai kriseis autou oti b=ekrine ats=ekrinen tên pornên tên megalên êtis b=diephtheire ats=ephtheiren tên gên en tê porneia autês kai b=exedikêse ats=exedikêsen to aima tôn doulôn autou ek b=[tês] ts=tês cheiros autês
-
3
|Apocalipse 19:3|
kai deuteron b=eirêken ats=eirêkan allêlouia kai o kapnos autês anabainei eis tous aiônas tôn aiônôn
-
4
|Apocalipse 19:4|
kai b=epeson ats=epesan oi presbuteroi oi eikosi ts=kai tessares kai ta tessara zôa kai prosekunêsan tô theô tô kathêmenô epi a=tô tsb=tou a=thronô tsb=thronou legontes amên allêlouia
-
5
|Apocalipse 19:5|
kai phônê ab=apo ts=ek tou thronou b=exêlthe ats=exêlthen legousa aineite a=tô tsb=ton a=theô tsb=theon êmôn pantes oi douloi autou a=[kai] tsb=kai oi phoboumenoi auton ts=kai oi mikroi kai oi megaloi
-
6
|Apocalipse 19:6|
kai êkousa ôs phônên ochlou pollou kai ôs phônên udatôn pollôn kai ôs phônên brontôn ischurôn a=legontôn b=legontes ts=legontas allêlouia oti b=ebasileuse ats=ebasileusen kurios o theos a=[êmôn] b=êmôn o pantokratôr
-
7
|Apocalipse 19:7|
chairômen kai a=agalliômen tsb=agalliômetha kai a=dôsômen tsb=dômen tên doxan autô oti êlthen o gamos tou arniou kai ê gunê autou êtoimasen eautên
-
8
|Apocalipse 19:8|
kai edothê autê ina peribalêtai bussinon ts=katharon ts=kai lampron b=kai ab=katharon to gar bussinon ta dikaiômata ts=estin tôn agiôn a=estin b=esti
-
9
|Apocalipse 19:9|
kai legei moi grapson makarioi oi eis to deipnon tou gamou tou arniou keklêmenoi kai legei moi outoi oi logoi alêthinoi ts=eisin tou theou a=eisin b=eisi
-
10
|Apocalipse 19:10|
kai ab=epesa ts=epeson emprosthen tôn podôn autou proskunêsai autô kai legei moi ora mê sundoulos sou eimi kai tôn adelphôn sou tôn echontôn tên marturian ts=tou iêsou tô theô proskunêson ê gar marturia tsb=tou iêsou b=esti ats=estin to pneuma tês prophêt
-
-
Sugestões
Clique para ler Jeremias 42-44
23 de agosto LAB 601
PERICULOSIDADE
Jeremias 42-44
O Jeremias foi parar no Egito. Ele não queria ir para lá, de jeito nenhum. Ele falara para o povo que eles não deveriam ir. E ele só foi para lá, por ter sido forçado pelas circunstâncias da teimosia do povo. Mas, fazer o quê!
Você já passou por isso? Por uma circunstância desagradável, pela qual você não gostaria de ter passado. A princÃpio você evita, mas depois, a situação foge do seu controle, e, por causa dos outros, você também acaba se lascando. Nestas horas, é difÃcil ficar de boca fechada.
Foi o que aconteceu com o Jeremias que foi parar em Dafne, na fronteira nordeste do Egito. Dafne não seria o ponto final da migração dos judeus que acompanhavam Joanã naquela fuga. Dali eles se espalhariam. Mas, o fato é que, durante a pausa em Dafne, Jeremias recebeu uma mensagem do Senhor. E deveria apresentá-la em forma dramatizada, como as do cinto de linho e do vaso quebrado, que já apresentara anteriormente.
A obstinação do povo era tanta que nada mais, nem a mensagem, as palavras ou as encenações de Jeremias, tinha efeito. Quão fácil era-lhes torcer os fatos e interpretá-los segundo seus preconceitos e preferência. Qual fácil é também que isso aconteça conosco hoje. É um perigo. Quando o povo de Deus chega a esse ponto, o que mais um profeta de Deus pode fazer?
Diante da inutilidade dos argumentos, Jeremias apela para o futuro: a história diria quem tinha razão. Que levassem sua maldade às últimas conseqüências. Veriam com seus próprios olhos, e em sua própria carne, a palavra de quem subsistiria, a sua, ou a do Senhor. Deus então declara que Seu nome não mais seria pronunciado em vão por um só judeu vivendo no Egito. Seriam todos consumidos pela espada e pela fome. Os que sobreviveriam e teriam ocasião de voltar à sua terra constituiriam um número diminuto.
Um sinal finalmente lhes é dado como prova de que a palavra do Senhor é que prevaleceria. Tinham se refugiado à sombra de Faraó-Hofra (Apries - 589 a 570 d.C). Pois bem, Hofra seria entregue na mão de seus inimigos, que o fariam perecer. E realmente, ele perdeu sua vida numa rebelião, sendo sucedido por Amasis.
Os teimosos judeus ficaram perdidos. O maior problema daquele povo foi confundir permissão divina com vontade divina. Uma coisa é o que Deus quer, outra coisa é o que Deus, até certo ponto, tolera. E cair na zona da tolerância é um perigo. Porque tudo fica passÃvel de ser confundido, e, na penumbra cinzenta, vem o pior: o sincretismo.
O melhor é procurar fazer a vontade de Deus.
Valdeci Júnior
Fátima Silva