-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|Apocalipse 19:1|
b=[kai] ts=kai meta tauta êkousa ab=ôs phônên ab=megalên ochlou pollou ts=megalên en tô ouranô ab=legontôn ts=legontos allêlouia ê sôtêria kai ê b=dunamis ats=doxa kai ê ts=timê ts=kai ts=ê ats=dunamis ts=kuriô ts=tô ts=theô b=doxa ab=tou ab=theou êmôn
-
2
|Apocalipse 19:2|
oti alêthinai kai dikaiai ai kriseis autou oti b=ekrine ats=ekrinen tên pornên tên megalên êtis b=diephtheire ats=ephtheiren tên gên en tê porneia autês kai b=exedikêse ats=exedikêsen to aima tôn doulôn autou ek b=[tês] ts=tês cheiros autês
-
3
|Apocalipse 19:3|
kai deuteron b=eirêken ats=eirêkan allêlouia kai o kapnos autês anabainei eis tous aiônas tôn aiônôn
-
4
|Apocalipse 19:4|
kai b=epeson ats=epesan oi presbuteroi oi eikosi ts=kai tessares kai ta tessara zôa kai prosekunêsan tô theô tô kathêmenô epi a=tô tsb=tou a=thronô tsb=thronou legontes amên allêlouia
-
5
|Apocalipse 19:5|
kai phônê ab=apo ts=ek tou thronou b=exêlthe ats=exêlthen legousa aineite a=tô tsb=ton a=theô tsb=theon êmôn pantes oi douloi autou a=[kai] tsb=kai oi phoboumenoi auton ts=kai oi mikroi kai oi megaloi
-
6
|Apocalipse 19:6|
kai êkousa ôs phônên ochlou pollou kai ôs phônên udatôn pollôn kai ôs phônên brontôn ischurôn a=legontôn b=legontes ts=legontas allêlouia oti b=ebasileuse ats=ebasileusen kurios o theos a=[êmôn] b=êmôn o pantokratôr
-
7
|Apocalipse 19:7|
chairômen kai a=agalliômen tsb=agalliômetha kai a=dôsômen tsb=dômen tên doxan autô oti êlthen o gamos tou arniou kai ê gunê autou êtoimasen eautên
-
8
|Apocalipse 19:8|
kai edothê autê ina peribalêtai bussinon ts=katharon ts=kai lampron b=kai ab=katharon to gar bussinon ta dikaiômata ts=estin tôn agiôn a=estin b=esti
-
9
|Apocalipse 19:9|
kai legei moi grapson makarioi oi eis to deipnon tou gamou tou arniou keklêmenoi kai legei moi outoi oi logoi alêthinoi ts=eisin tou theou a=eisin b=eisi
-
10
|Apocalipse 19:10|
kai ab=epesa ts=epeson emprosthen tôn podôn autou proskunêsai autô kai legei moi ora mê sundoulos sou eimi kai tôn adelphôn sou tôn echontôn tên marturian ts=tou iêsou tô theô proskunêson ê gar marturia tsb=tou iêsou b=esti ats=estin to pneuma tês prophêt
-
-
Sugestões

Clique para ler Hebreus 7-9
13 de Dezembro LAB 713
HEBREUS 6:4-6
Hebreus 04-06
Hebreus 6:4-6, aparentemente, parece ensinar que não há esperança de arrependimento ou de re-aceitação divina para aqueles que aceitaram a Cristo e depois o rejeitaram. As afirmações aqui consignadas pelo apóstolo trouxeram sérios problemas para a igreja cristã, especialmente durante as perseguições, quando alguns fraquejaram e posteriormente arrependidos de terem sido tíbios na fé quiseram voltar, muitas comunidades cristãs não queriam aceitá-los escudados em Hebreus 6:6.
Mas isso parece contraditório ao próprio cristianismo, pois os evangelhos ensinam que Cristo está sempre de braços abertos para receber o mais indigno pecador, que reconhece o erro e apela pelo perdão, como nos relata Mateus 18:22 e se comprova na triste experiência de Pedro. Em contrapartida, outra verdade escriturística deve ser lembrada: não há esperança para quem consciente e deliberadamente rejeita os ensinamentos de Cristo e o seu sacrifício vicário em nosso favor.
Portanto, esta passagem deve ser estudada em paralelo a 10:26-31 e 12:15-17; 25-29. Da leitura de Hebreus 6:4-6 juntamente com as outras passagens correlatas, deduzimos que Paulo fala de pessoas que propositadamente rejeitaram a Cristo e os princípios do evangelho.
Algumas pessoas ficam perturbadas com estes textos, pensando que é possível que eles se refiram ao apostatado comum, que em seu coração jamais rejeitou ao Senhor, e que está constantemente pensando que algum dia voltará a servi-lo novamente. E muitas vezes, quando ele começa a penar seriamente em fazer isto o mais depressa possível, o Diabo o confronta com estes textos, da mesma forma que confrontou o próprio Cristo com textos da Escritura, procurando dar-lhes uma aplicação errônea.
O texto fala de indivíduos que verdadeiramente iluminados. Verdadeiramente provaram o dom celestial, e sabem por experiência o que ele significa. Tornaram-se participantes do Espírito Santo. Provaram a Palavra de Deus e os poderes do mundo vindouro. Sua experiência alcançou as profundezas de um conhecimento definido, de forma que conheceram os explícitos fundamentos do divino dom. E então esses indivíduos se afastam de tudo isto, e, segundo o texto citado do décimo capítulo de Hebreus, consideram o sangue da aliança, pelo qual foram sacrificados, como coisa profana, comum. Desprezaram o Espírito da graça. Trata-se de uma deserção real que leva um homem a renunciar as coisas que ele realmente sabe serem a verdade, desrespeitando e desprezando Espírito Santo.
Logo, a maioria dos teólogos aceita que a apostasia aqui referida é o ato de cometer o pecado imperdoável (Mat. 12:31-32), uma vez que esta é a única forma de apostasia que é sem esperança. Para John Cotton: “nada pode existir nesta passagem que nos leve a duvidar da total misericórdia de Deus, pois do contrário, esta passagem destruiria o evangelho”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva