-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|Apocalipse 14:1|
kai eidon kai idou a=to b=[to] arnion a=estos tsb=estêkos epi to oros siôn kai met autou b=[arithmos] b=rmd ats=ekaton ts=tessarakonta a=tesserakonta ats=tessares chiliades echousai ab=to ab=onoma ab=autou ab=kai to onoma tou patros autou gegrammenon epi
-
2
|Apocalipse 14:2|
kai êkousa phônên ek tou ouranou ôs phônên udatôn pollôn kai ôs phônên brontês megalês kai ab=ê ab=phônê ab=ên ts=phônên êkousa ab=ôs kitharôdôn kitharizontôn en tais kitharais autôn
-
3
|Apocalipse 14:3|
kai adousin a=[ôs] ts=ôs ôdên kainên enôpion tou thronou kai enôpion tôn tessarôn zôôn kai tôn presbuterôn kai oudeis ab=edunato ts=êdunato mathein tên ôdên ei mê ai b=rmd ats=ekaton ts=tessarakonta a=tesserakonta ats=tessares chiliades oi êgorasmenoi apo
-
4
|Apocalipse 14:4|
outoi eisin oi meta gunaikôn ouk emolunthêsan parthenoi gar eisin outoi tsb=eisin oi akolouthountes tô arniô opou an upagê outoi b=upo b=iêsou êgorasthêsan apo tôn anthrôpôn aparchê tô theô kai tô arniô
-
5
|Apocalipse 14:5|
kai en tô stomati autôn ouch eurethê ab=pseudos ts=dolos amômoi tsb=gar b=eisi ats=eisin ts=enôpion ts=tou ts=thronou ts=tou ts=theou
-
6
|Apocalipse 14:6|
kai eidon ats=allon aggelon ab=petomenon ts=petômenon en mesouranêmati echonta euaggelion aiônion euaggelisai a=epi tous ab=kathêmenous ts=katoikountas epi tês gês kai ab=epi pan ethnos kai phulên kai glôssan kai laon
-
7
|Apocalipse 14:7|
ab=legôn ts=legonta en phônê megalê phobêthête ton theon kai dote autô doxan oti êlthen ê ôra tês kriseôs autou kai proskunêsate tô poiêsanti ton ouranon kai tên gên kai bs=tên thalassan kai pêgas udatôn
-
8
|Apocalipse 14:8|
kai allos b=deuteros aggelos a=deuteros b=êkolouthêse ats=êkolouthêsen legôn b=[epesen] ats=epesen b=epese ats=epesen babulôn ê ts=polis ts=ê megalê a=ê ts=oti ek tou oinou tou thumou tês porneias autês b=pepotike ats=pepotiken panta ab=ta ethnê
-
9
|Apocalipse 14:9|
kai ab=allos ts=tritos aggelos ab=tritos êkolouthêsen autois legôn en phônê megalê ei tis ab=proskunei to thêrion ts=proskunei kai tên eikona autou kai lambanei charagma epi tou metôpou autou ê epi tên cheira autou
-
10
|Apocalipse 14:10|
kai autos pietai ek tou oinou tou thumou tou theou tou kekerasmenou akratou en tô potêriô tês orgês autou kai basanisthêsetai en puri kai theiô enôpion tsb=tôn tsb=agiôn aggelôn a=agiôn kai enôpion tou arniou
-
-
Sugestões

Clique para ler 1 Tessalonicenses 1-5
05 de Dezembro LAB 705
COLOSSENSES
Colossenses
De acordo com o Seventh Day Adventist Dictionary, “Kolossai” era uma cidade da Ásia Menor, a sudoeste da Frígia, no rio Lycus, não muito longe do local onde o rio desagua no Maeander. Situando-se a 17.5 km de Laodiceia e a 21 km de Hierápolis, encontrando-se, originalmente, na grande rota comercial que partia de Éfeso, via Magnésia, Colosso e Tarso, terminando na Síria.
Colosso é mencionada por Herodoto e Xenofonte como sendo uma cidade grande e rica. Devia a sua riqueza principalmente à lã e à tinta violeta, chamada colossinus, que aí se produzia. Quando a rota comercial mudou, Colosso entrou em declínio. Podem ainda ser vistas algumas ruínas de Colosso perto da aldeia de Honaz. A população do tempo do Novo Testamento era composta principalmente por frígios, gregos e judeus, embora predominassem os frígios.
A igreja cristã dos colossenses provavelmente tenha sido fundada por Epafras (1:7). Mais tarde, um certo Arquipo passou a ser o seu líder (4:17; Filemon 2). Nos tempos de Paulo, parece que as reuniões eram realizadas na casa de Filemon, o dono de Onésimo, escravo fugitivo convertido por Paulo em Roma e que, mais tarde, voltou para o seu dono (4:10-12). A leitura de hoje, é a carta que Paulo escreveu à igreja desta cidade.
Nesta carta, o apóstolo aconselhou, não somente aos colossenses, mas a todos os cristãos, inclusive a nós, quanto à importância dos relacionamentos cristãos. O cristão precisa ter um autêntico relacionamento com Cristo. É também importante ao cristão, relacionar-se bem com os outros cristãos. E você encontra esta ênfase em toda esta carta. O próprio autor da carta já a introduz com esta preocupação para consigo mesmo, na maneira que introduz o prefácio, com uma saudação. Em seguida, em sua ação de graças, ele lembra a todos os crentes sobre a dependência de Deus, Aquele que deve ser o nosso amigo mais íntimo.
Na esfera cristã, relacionar-se não é somente conversar uns com os outros, mas também pelos outros. Como assim? Conversando com Deus sobre os outros cristãos, orando por eles. Ao interceder-se com eles, você estará relacionando-se com Deus, e com eles.
A excelência da pessoa e da obra de Cristo consiste no fato de que Ele nos libertou do império das trevas e nos transportou para o seu reino de amor. Ele quer-nos sempre junto a Ele. Resta-nos portanto, progredirmos espiritualmente, cuidarmos para não sermos contaminados por heresias, cultivarmos as virtudes cristãs, sermos obedientes, abandonarmos os vícios, cumprirmos com nossos deveres familiares, sermos prudentes, e confiarmos que a graça de Cristo completará o restante.
Pois afinal, não é por estes caprichos, mas por Sua graça, que somos salvos.
Valdeci Júnior
Fátima Silva