-
Leia por capÃtulosComentário sobre a Leitura BÃblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated
-
-
1
|Apocalipse 14:1|
kai eidon kai idou a=to b=[to] arnion a=estos tsb=estêkos epi to oros siôn kai met autou b=[arithmos] b=rmd ats=ekaton ts=tessarakonta a=tesserakonta ats=tessares chiliades echousai ab=to ab=onoma ab=autou ab=kai to onoma tou patros autou gegrammenon epi
-
2
|Apocalipse 14:2|
kai êkousa phônên ek tou ouranou ôs phônên udatôn pollôn kai ôs phônên brontês megalês kai ab=ê ab=phônê ab=ên ts=phônên êkousa ab=ôs kitharôdôn kitharizontôn en tais kitharais autôn
-
3
|Apocalipse 14:3|
kai adousin a=[ôs] ts=ôs ôdên kainên enôpion tou thronou kai enôpion tôn tessarôn zôôn kai tôn presbuterôn kai oudeis ab=edunato ts=êdunato mathein tên ôdên ei mê ai b=rmd ats=ekaton ts=tessarakonta a=tesserakonta ats=tessares chiliades oi êgorasmenoi apo
-
4
|Apocalipse 14:4|
outoi eisin oi meta gunaikôn ouk emolunthêsan parthenoi gar eisin outoi tsb=eisin oi akolouthountes tô arniô opou an upagê outoi b=upo b=iêsou êgorasthêsan apo tôn anthrôpôn aparchê tô theô kai tô arniô
-
5
|Apocalipse 14:5|
kai en tô stomati autôn ouch eurethê ab=pseudos ts=dolos amômoi tsb=gar b=eisi ats=eisin ts=enôpion ts=tou ts=thronou ts=tou ts=theou
-
6
|Apocalipse 14:6|
kai eidon ats=allon aggelon ab=petomenon ts=petômenon en mesouranêmati echonta euaggelion aiônion euaggelisai a=epi tous ab=kathêmenous ts=katoikountas epi tês gês kai ab=epi pan ethnos kai phulên kai glôssan kai laon
-
7
|Apocalipse 14:7|
ab=legôn ts=legonta en phônê megalê phobêthête ton theon kai dote autô doxan oti êlthen ê ôra tês kriseôs autou kai proskunêsate tô poiêsanti ton ouranon kai tên gên kai bs=tên thalassan kai pêgas udatôn
-
8
|Apocalipse 14:8|
kai allos b=deuteros aggelos a=deuteros b=êkolouthêse ats=êkolouthêsen legôn b=[epesen] ats=epesen b=epese ats=epesen babulôn ê ts=polis ts=ê megalê a=ê ts=oti ek tou oinou tou thumou tês porneias autês b=pepotike ats=pepotiken panta ab=ta ethnê
-
9
|Apocalipse 14:9|
kai ab=allos ts=tritos aggelos ab=tritos êkolouthêsen autois legôn en phônê megalê ei tis ab=proskunei to thêrion ts=proskunei kai tên eikona autou kai lambanei charagma epi tou metôpou autou ê epi tên cheira autou
-
10
|Apocalipse 14:10|
kai autos pietai ek tou oinou tou thumou tou theou tou kekerasmenou akratou en tô potêriô tês orgês autou kai basanisthêsetai en puri kai theiô enôpion tsb=tôn tsb=agiôn aggelôn a=agiôn kai enôpion tou arniou
-
-
Sugestões
Clique para ler Jeremias 42-44
23 de agosto LAB 601
PERICULOSIDADE
Jeremias 42-44
O Jeremias foi parar no Egito. Ele não queria ir para lá, de jeito nenhum. Ele falara para o povo que eles não deveriam ir. E ele só foi para lá, por ter sido forçado pelas circunstâncias da teimosia do povo. Mas, fazer o quê!
Você já passou por isso? Por uma circunstância desagradável, pela qual você não gostaria de ter passado. A princÃpio você evita, mas depois, a situação foge do seu controle, e, por causa dos outros, você também acaba se lascando. Nestas horas, é difÃcil ficar de boca fechada.
Foi o que aconteceu com o Jeremias que foi parar em Dafne, na fronteira nordeste do Egito. Dafne não seria o ponto final da migração dos judeus que acompanhavam Joanã naquela fuga. Dali eles se espalhariam. Mas, o fato é que, durante a pausa em Dafne, Jeremias recebeu uma mensagem do Senhor. E deveria apresentá-la em forma dramatizada, como as do cinto de linho e do vaso quebrado, que já apresentara anteriormente.
A obstinação do povo era tanta que nada mais, nem a mensagem, as palavras ou as encenações de Jeremias, tinha efeito. Quão fácil era-lhes torcer os fatos e interpretá-los segundo seus preconceitos e preferência. Qual fácil é também que isso aconteça conosco hoje. É um perigo. Quando o povo de Deus chega a esse ponto, o que mais um profeta de Deus pode fazer?
Diante da inutilidade dos argumentos, Jeremias apela para o futuro: a história diria quem tinha razão. Que levassem sua maldade às últimas conseqüências. Veriam com seus próprios olhos, e em sua própria carne, a palavra de quem subsistiria, a sua, ou a do Senhor. Deus então declara que Seu nome não mais seria pronunciado em vão por um só judeu vivendo no Egito. Seriam todos consumidos pela espada e pela fome. Os que sobreviveriam e teriam ocasião de voltar à sua terra constituiriam um número diminuto.
Um sinal finalmente lhes é dado como prova de que a palavra do Senhor é que prevaleceria. Tinham se refugiado à sombra de Faraó-Hofra (Apries - 589 a 570 d.C). Pois bem, Hofra seria entregue na mão de seus inimigos, que o fariam perecer. E realmente, ele perdeu sua vida numa rebelião, sendo sucedido por Amasis.
Os teimosos judeus ficaram perdidos. O maior problema daquele povo foi confundir permissão divina com vontade divina. Uma coisa é o que Deus quer, outra coisa é o que Deus, até certo ponto, tolera. E cair na zona da tolerância é um perigo. Porque tudo fica passÃvel de ser confundido, e, na penumbra cinzenta, vem o pior: o sincretismo.
O melhor é procurar fazer a vontade de Deus.
Valdeci Júnior
Fátima Silva