-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated
-
-
1
|Apocalipse 8:1|
kai tsb=ote a=otan b=ênoixe ats=ênoixen tên sphragida tên ebdomên egeneto sigê en tô ouranô ôs êmiôrion
-
2
|Apocalipse 8:2|
kai eidon tous epta aggelous oi enôpion tou theou b=estêkasi ats=estêkasin kai edothêsan autois epta salpigges
-
3
|Apocalipse 8:3|
kai allos aggelos b=êlthe ats=êlthen kai estathê epi ab=tou ts=to ab=thusiastêriou ts=thusiastêrion echôn libanôton chrusoun kai edothê autô thumiamata polla ina a=dôsei tsb=dôsê tais proseuchais tôn agiôn pantôn epi to thusiastêrion to chrusoun to enôpio
-
4
|Apocalipse 8:4|
kai anebê o kapnos tôn thumiamatôn tais proseuchais tôn agiôn ek cheiros tou aggelou enôpion tou theou
-
5
|Apocalipse 8:5|
kai eilêphen o aggelos ab=ton ts=to libanôton kai egemisen ab=auton ts=auto ek tou puros tou thusiastêriou kai ebalen eis tên gên kai egenonto ts=phônai ts=kai brontai ab=kai ab=phônai kai astrapai kai seismos
-
6
|Apocalipse 8:6|
kai oi epta aggeloi abs=oi echontes tas epta salpiggas êtoimasan a=autous tsb=eautous ina b=salpisôsi ats=salpisôsin
-
7
|Apocalipse 8:7|
kai o prôtos ts=aggelos ats=esalpisen b=esalpise kai egeneto chalaza kai pur memigmena ab=en aimati kai eblêthê eis tên gên ab=kai ab=to ab=triton ab=tês ab=gês ab=katekaê kai to triton tôn dendrôn katekaê kai pas chortos chlôros katekaê
-
8
|Apocalipse 8:8|
kai o deuteros aggelos b=esalpise ats=esalpisen kai ôs oros mega ats=puri kaiomenon eblêthê eis tên thalassan kai egeneto to triton tês thalassês aima
-
9
|Apocalipse 8:9|
kai b=apethane ats=apethanen to triton tôn ktismatôn ats=tôn en tê thalassê ta echonta psuchas kai to triton tôn ploiôn a=diephtharêsan tsb=diephtharê
-
10
|Apocalipse 8:10|
kai o tritos aggelos b=esalpise ats=esalpisen kai epesen ek tou ouranou astêr megas kaiomenos ôs lampas kai epesen epi to triton tôn potamôn kai epi tas pêgas ab=tôn udatôn
-
-
Sugestões
Clique para ler Eclesiastes 1-4
18 de julho LAB 565
COMO ENTENDER ECLESIASTES?
Eclesiastes 01-04
Hoje, quero apresentar uma explicação de James W. Zackrison (CPB, LES, jan-mar 2007, 2) sobre como entendermos o livro de Eclesiastes.
Esse teólogo explica que, ao contrário de outros livros da Bíblia, que frequentemente começam com uma forte afirmação sobre Deus, Eclesiastes começa com um grito sobre a falta de sentido para a vida. “Vaidade de vaidades, tudo é vaidade”. Essa introdução se parece mais com os modernos escritores seculares que com um profeta de Yahweh. Não obstante, como cristãos, cremos que Eclesiastes foi colocado no cânon das Escrituras porque Deus tem nele uma mensagem para nós.
Muitos estudiosos afirmam que o autor não foi o rei Salomão. Mas mantemos a posição de que Salomão foi o escritor fundamentados na tradição cristã e judaica e nas evidências internas do livro. Ao nos dedicarmos ao estudo deste livro, alguns simples princípios de interpretação nos serão de muita ajuda.
Para começar, Salomão estava escrevendo no fim de uma vida cheia de amargura e ira contra si mesmo por sua apostasia. O que é singular nesse livro é que, em alguns lugares, Salomão escreveu sob a perspectiva de alguém alienado de Deus. Como alguns autores modernos, ele nos dá pensamentos que saem diretamente de sua cabeça. Vemos o mundo como aparece através desses olhos.
Essas porções de Eclesiastes que mencionam a experiência e o raciocínio dos anos de apostasia [de Salomão] não devem ser considerados como se representassem a mente e a vontade do Espírito. Não obstante, são um registro inspirado do que ele realmente pensava e fazia naquele tempo, e esse registro constitui uma grave advertência contra o tipo errado de pensamento e ação. Passagens como essas não devem ser tiradas de seu contexto e usadas para ensinar alguma suposta verdade que a Inspiração nunca pretendeu que ensinassem.
Finalmente, é esta a mensagem desse livro: Deus nos mostra como a vida é cruel e vazia quando Ele não está presente. E esse é o livro que começaremos a ler hoje: Eclesiastes, capítulos 1-4, onde o autor inicia, melancolicamente, tecendo um texto reflexivo de que, para ele, nada tem sentido, chegando a dizer que nem os prazeres, nem a própria sabedoria têm sentido. O sabor dessa melancolia é tão grande que Salomão chega a comparar a sabedoria com a insensatez. Para ele, até mesmo o trabalho árduo é inútil. Ele não poupa o leitor de conhecer as injustiças e os absurdos da vida. “Bem vindos ao mundo real”, seria o slogan.
Mas como de qualquer caos é possível sacar um proveito, o capítulo três nos ensina a sabermos aproveitar bem o nosso tempo.
Eu também digo: lendo a Bíblia.
Valdeci Júnior
Fátima Silva