-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|Apocalipse 6:1|
kai eidon b=oti ats=ote b=ênoixe ats=ênoixen to arnion mian ek tôn ab=epta sphragidôn kai êkousa enos ek tôn tessarôn zôôn legontos ôs ab=phônê ts=phônês brontês erchou tsb=kai b=ide ts=blepe
-
2
|Apocalipse 6:2|
ats=kai ats=eidon kai idou ippos leukos kai o kathêmenos ep ab=auton ts=autô echôn toxon kai edothê autô stephanos kai b=exêlthe ats=exêlthen nikôn kai ina nikêsê
-
3
|Apocalipse 6:3|
kai ote b=ênoixe ats=ênoixen a=tên a=sphragida tên deuteran tsb=sphragida êkousa tou deuterou zôou legontos erchou ts=kai ts=blepe
-
4
|Apocalipse 6:4|
kai exêlthen allos ippos b=puros ats=purros kai tô kathêmenô ep ab=auton ts=autô edothê autô labein tên eirênên ab=ek ts=apo tês gês ats=kai ina allêlous a=sphaxousin b=sphaxôsi ts=sphaxôsin kai edothê autô machaira megalê
-
5
|Apocalipse 6:5|
kai ote ats=ênoixen b=ênoixe ab=tên ab=sphragida tên tritên ts=sphragida êkousa tou tritou zôou legontos erchou kai b=ide ts=blepe ts=kai ats=eidon kai idou ippos melas kai o kathêmenos ep ab=auton ts=autô echôn zugon en tê cheiri autou
-
6
|Apocalipse 6:6|
kai êkousa a=ôs phônên en mesô tôn tessarôn zôôn legousan choinix sitou dênariou kai treis choinikes a=krithôn tsb=krithês dênariou kai to elaion kai ton oinon mê adikêsês
-
7
|Apocalipse 6:7|
kai ote b=ênoixe ats=ênoixen tên sphragida tên tetartên êkousa ats=phônên tou tetartou zôou ab=legontos ts=legousan erchou tsb=kai b=ide ts=blepe
-
8
|Apocalipse 6:8|
ats=kai ats=eidon kai idou ippos chlôros kai o kathêmenos epanô autou onoma autô a=[o] tsb=o thanatos kai o adês ab=êkolouthei b=autô ts=akolouthei ats=met ats=autou kai edothê b=autô ats=autois exousia ts=apokteinai epi to tetarton tês gês ab=apokteinai
-
9
|Apocalipse 6:9|
kai ote b=ênoixe ats=ênoixen tên pemptên sphragida eidon upokatô tou thusiastêriou tas psuchas tôn esphagmenôn dia ton logon tou theou kai dia tên marturian b=tou b=arniou ên eichon
-
10
|Apocalipse 6:10|
kai ab=ekraxan ts=ekrazon phônê megalê legontes eôs pote o despotês o agios kai ts=o alêthinos ou krineis kai ekdikeis to aima êmôn ab=ek ts=apo tôn katoikountôn epi tês gês
-
-
Sugestões

Clique para ler Colossenses 1-4
04 de Dezembro LAB 704
OS GRANDES E HUMILDES FILIPENSES
Filipenses
Filipos. Na internet, você pode ver as fotos das ruínas da antiga cidade de Filipos. Era uma cidade importante no Império Romano por causa de sua localização geográfica na região montanhosa entre a Ásia e Europa. O nome vem de Filipe II, rei da Macedônia, fundada por ele em 356 a.C. Antes, existia nesse lugar um vilarejo traciano conhecido pelo nome grego Krenides ("fontes"), que em 361 a.C. foi tomado por colonos da ilha de Tasos, comandados por um exilado ateniense chamado Calistrato.
O maior atrativo desse lugar era o fato de localizar-se nas proximidades das minas de ouro do monte Pangéus, que Filipe fez questão de controlar ao fundar de novo a cidade. Filipos tinha também importância estratégica por constituir a rota terrestre para o Helesponto (Dardanelos) e Bósforo, e portanto, para o interior da Ásia. Lucas descreve Filipos como "a primeira cidade dessa região da Macedônia" — isto é, o primeiro entre quatro distritos em que a Macedônia fora dividida pelos romanos, em 167 a.C. — e acrescenta que se tratava de uma colônia romana (At 16:12).
A cidade foi transformada em colônia em 42 a.C, pelos líderes romanos Antônio e Otaviano, após obterem vitória ali sobre Bruto e Cássio, os assassinos de Júlio César. Os comandantes vitoriosos estabeleceram um batalhão de soldados veteranos em Filipos. Doze anos mais tarde Otaviano, havendo por sua vez derrotado ali as tropas de Antônio na batalha de Actium, instalou na área parte das tropas desbaratadas de Antônio, bem como algumas famílias, às quais despojou a fim de estabelecer também seus próprios soldados veteranos, dando à cidade seu próprio nome: Colônia Júlia Filipense. Três anos depois, quando Otaviano assumiu o título de Augusto, o nome da cidade foi ampliado: Colônia Júlia Augusta Filipense.
Em Filipos, ocorreram as primeiras conversões na Europa e, por isso, Filipos tem sido chamada de berço do cristianismo europeu. A igreja em Filipos cresceu e se fortaleceu e trouxe muitas alegrias ao coração do apóstolo.
Paulo escreveu esta carta, muitos anos depois de a igreja ter ali se formado. Ele estava na prisão em Roma, em condições subumanas, mas que não puderam tirar o gozo do servo de Deus. A igreja de Filipos amava muito a seu pai na fé, e mostrou-lhe muito afeto, enviando-lhe uma carta viva na pessoa de seu representante Epafrodito. Não esqueceu, também, de enviar-lhe algum dinheiro para alguma necessidade temporal.
E nesta carta podemos aprender que a unidade depende da humildade (2:3-4). O orgulho e o egoísmo trazem divisão. Para demonstrar o valor da humildade, Paulo usou a pessoa de Cristo como exemplo (2:5-11). Afinal, concordamos: não haveria exemplo melhor.
Valdeci Júnior
Fátima Silva