-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|Apocalipse 22:1|
kai b=edeixe ats=edeixen moi ts=katharon potamon b=katharon udatos zôês lampron ôs krustallon ekporeuomenon ek tou thronou tou theou kai tou arniou
-
2
|Apocalipse 22:2|
en mesô tês plateias autês kai tou potamou enteuthen kai a=ekeithen tsb=enteuthen xulon zôês poioun karpous dôdeka kata mêna ts=ena ekaston b=apodidous ats=apodidoun ton karpon autou kai ta phulla tou xulou eis therapeian tôn ethnôn
-
3
|Apocalipse 22:3|
kai pan ab=katathema ts=katanathema ouk estai b=ekei ats=eti kai o thronos tou theou kai tou arniou en autê estai kai oi douloi autou latreusousin autô
-
4
|Apocalipse 22:4|
kai opsontai to prosôpon autou kai to onoma autou epi tôn metôpôn autôn
-
5
|Apocalipse 22:5|
kai nux ouk estai a=eti tsb=ekei kai tsb=chreian ouk b=echousi ats=echousin a=chreian a=phôtos luchnou kai phôtos êliou oti kurios o theos a=phôtisei ts=phôtizei b=phôtiei a=ep autous kai basileusousin eis tous aiônas tôn aiônôn
-
6
|Apocalipse 22:6|
kai b=legei ats=eipen moi outoi oi logoi pistoi kai alêthinoi kai a=o kurios o theos tôn ab=pneumatôn ab=tôn ts=agiôn prophêtôn b=apesteile ats=apesteilen ton aggelon autou deixai tois doulois autou a dei genesthai en tachei
-
7
|Apocalipse 22:7|
a=kai b=[kai] idou erchomai tachu makarios o têrôn tous logous tês prophêteias tou bibliou toutou
-
8
|Apocalipse 22:8|
ab=kagô ts=kai ts=egô iôannês o ab=akouôn ab=kai blepôn tauta ts=kai ts=akouôn kai ote êkousa kai eblepsa b=epeson ats=epesa proskunêsai emprosthen tôn podôn tou aggelou tou deiknuontos moi tauta
-
9
|Apocalipse 22:9|
kai legei moi ora mê sundoulos sou ts=gar eimi kai tôn adelphôn sou tôn prophêtôn kai tôn têrountôn tous logous tou bibliou toutou tô theô proskunêson
-
10
|Apocalipse 22:10|
kai legei moi mê sphragisês tous logous tês prophêteias tou bibliou toutou ts=oti o kairos a=gar b=[gar] eggus estin
-
-
Sugestões

Clique para ler Gálatas 4-6
30 de novembro LAB 700
SEM IDIOTICES!
Gálatas 01-03
“Assim, a lei foi o nosso tutor até Cristo, para que fôssemos justificados pela fé (Gálatas 3:24)”. Como entender este verso? Imagine a cena.
Bem vestida, adornada, maquiada e com o cabelo preparado. A mulher entra na sala de espera, de um ambiente, embora coletivo, altamente requintado. Várias outras estão no recinto, sentadas ou em pé, conversando, lendo ou sem fazer nada, mas todas atentas a tudo que se passa ao redor. Aquela que acaba de chegar passa pelo meio da sala tentando firmar a melhor postura possível, senta-se numa poltrona bem posicionada, cruza as pernas, dá um sorriso para todas.
Incrível! Todas sorriem para ela! E mais incrível ainda, é que os sorrisos continuam. Agora não para ela, mas para baixo, para trás de uma mão que tenta disfarçar e esconder o rosto, para o sorriso de outra amiga que esteja perto, menos para ela... Logo ela percebe: os sorrisos não são para ela, mas sobre ela. “Estão rindo de mim!”, é o apavorante pensamento que lhe sobe à espinha. Puxa o mini vestido em direção ao joelho, olha o busto, arruma o bracelete, joga o cabelo... E os olhares esquisitos em sua direção continuam. “O que será?”. Que perturbador!
A descoberta se lhe sobrevêm de um espelho arrancado da bolsa apressadamente. Ao mirar sua ferramenta do kit de embelezamento, a pecinha de vidro metalizado lhe mostra uma inesperada e incrível mancha no rosto. O nítido, grande e espalhafatoso borrão negro lhe assusta. Enquanto arregala os olhos, dá um suspiro, empina o tórax, e começa a entrar em pânico. “Algo precisa ser feito!”, é o que ela pensa!
Pensa e faz. Rapidamente começa a friccionar o espelho na mancha do rosto, na tentativa de limpá-la. A mancha se espalha ainda mais, passando agora para o espelho, e conseqüentemente para as mãos. Afastando um pouco o espelho, ao mirá-lo, vê mais borrões do que anteriormente. E mais risos, também, podem ser ouvidos. Que desespero! Ela então insiste em esfregar o espelho no rosto, de forma mais forte ainda, com mais velocidade! Mas não consegue entender por quê o espelho não limpa a mancha. Afinal, o espelho não lhe mostrara a mancha?
É assim que fazemos, a cada vez que, ao identificarmos o nosso pecado através do que a lei nos mostra, tentamos usar a lei para nos “redimir”. A Lei de Deus é o espelho (Romanos 3:20; 7:7; Tiago 1:22-25) que nos faz ir até à fonte da Água da Vida (1Coríntios 10:14), que é Jesus. Só Ele, pode lavar-nos, com Seu sangue, e nos deixar totalmente isentos das nossas manchas de pecado. Não sejamos idiotas! Busquemo-Lo!
Valdeci Júnior
Fátima Silva