-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|Apocalipse 22:1|
kai b=edeixe ats=edeixen moi ts=katharon potamon b=katharon udatos zôês lampron ôs krustallon ekporeuomenon ek tou thronou tou theou kai tou arniou
-
2
|Apocalipse 22:2|
en mesô tês plateias autês kai tou potamou enteuthen kai a=ekeithen tsb=enteuthen xulon zôês poioun karpous dôdeka kata mêna ts=ena ekaston b=apodidous ats=apodidoun ton karpon autou kai ta phulla tou xulou eis therapeian tôn ethnôn
-
3
|Apocalipse 22:3|
kai pan ab=katathema ts=katanathema ouk estai b=ekei ats=eti kai o thronos tou theou kai tou arniou en autê estai kai oi douloi autou latreusousin autô
-
4
|Apocalipse 22:4|
kai opsontai to prosôpon autou kai to onoma autou epi tôn metôpôn autôn
-
5
|Apocalipse 22:5|
kai nux ouk estai a=eti tsb=ekei kai tsb=chreian ouk b=echousi ats=echousin a=chreian a=phôtos luchnou kai phôtos êliou oti kurios o theos a=phôtisei ts=phôtizei b=phôtiei a=ep autous kai basileusousin eis tous aiônas tôn aiônôn
-
6
|Apocalipse 22:6|
kai b=legei ats=eipen moi outoi oi logoi pistoi kai alêthinoi kai a=o kurios o theos tôn ab=pneumatôn ab=tôn ts=agiôn prophêtôn b=apesteile ats=apesteilen ton aggelon autou deixai tois doulois autou a dei genesthai en tachei
-
7
|Apocalipse 22:7|
a=kai b=[kai] idou erchomai tachu makarios o têrôn tous logous tês prophêteias tou bibliou toutou
-
8
|Apocalipse 22:8|
ab=kagô ts=kai ts=egô iôannês o ab=akouôn ab=kai blepôn tauta ts=kai ts=akouôn kai ote êkousa kai eblepsa b=epeson ats=epesa proskunêsai emprosthen tôn podôn tou aggelou tou deiknuontos moi tauta
-
9
|Apocalipse 22:9|
kai legei moi ora mê sundoulos sou ts=gar eimi kai tôn adelphôn sou tôn prophêtôn kai tôn têrountôn tous logous tou bibliou toutou tô theô proskunêson
-
10
|Apocalipse 22:10|
kai legei moi mê sphragisês tous logous tês prophêteias tou bibliou toutou ts=oti o kairos a=gar b=[gar] eggus estin
-
-
Sugestões

Clique para ler Romanos 11-13
18 de novembro LAB 688
VENCER É POUCO
Romanos 08-10
Falando de futebol, o Brasil sempre foi o melhor do mundo. Sempre esteve no topo do ranking. Sempre teve a maior quantidade de títulos mundiais. Nenhum país já exportou tantos jogadores. Mas a quantidade de estrelas que a camisa verde e amarela sustentava parecia não fazer justiça aos méritos futebolísticos deste país. As pessoas não ficam olhando o currículo; só o resultado final; e como extrato que parecesse representar tudo para o mundo, o Brasil era apenas mais um, entre os três tri-campeões mundiais. Os 150 milhões de torcedores da terra do Pelé não se contentavam em saber que os outros dois concorrentes que ostentavam o mesmo título, com sua menoridade neste esporte, ofuscavam o brilho de quem sempre foi o melhor. O brasileiro almejava muito, ver o seu país segurar a taça de 1994; nem para o penta, nem para o hexa, houve tanta expectativa. A cada jogo, o país, as pessoas e até os corações paralisavam, no limite da goela.
A intensidade desta ansiedade coletiva aumentou no último jogo. Não porque os brasileiros temessem o adversário, mas porque se ele ganhasse, a injustiça se transformaria em sentença final: seria a Itália que, embora mais fraca, seguraria um título à frente do real dono da arte. Durante os 90 minutos, tudo parecia luto. O silêncio predominante, as pessoas reunidas e as mãos unidas, descreviam para o mundo o peso de importância que aquela finalização trazia para cada coração. Mas a duração da angústia prorrogou-se no fim das duas horas, com o resultado de empate. Quem era o campeão? Durante os 30 minutos de acréscimo os jogadores pareciam arrastar-se. “Parece que a cabeça manda, mas o corpo não vai”. “Não dá mais”, “Haja coração”. Lembra dessas frases?
Haja coração para ver um título, um campeonato, uma espera de 24 anos, irem de ralo abaixo numa tremida de pênalti; para alegrar-se com o gosto de ver a tarefa bem concluída; desfrutar do gosto de obter o melhor do mundo. Disparado na frente, muito mais que vencedor.
Mas é possível ir além da vitória, e ser mais que um vencedor? Este conceito é bíblico. Se Deus nos concedesse apenas títulos de vitoriosos, ficaria frustrado. O pódium é pequeno demais para o tamanho do sonho que Ele tem para o nosso sucesso, pois só cabe um de cada vez. Mas como ser um vencedor singular e destacado dividindo, ao mesmo tempo, este espaço com os concorrentes? Apenas no plano divino, é que “sabemos que Deus age em todas as coisas para o bem daqueles que o amam, dos que foram chamados de acordo com o seu propósito (Romanos 8:28)”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva