-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|Apocalipse 17:1|
kai êlthen eis ek tôn epta aggelôn tôn echontôn tas epta phialas kai b=elalêse ats=elalêsen met emou legôn ts=moi deuro deixô soi to krima tês pornês tês megalês tês kathêmenês epi tsb=tôn udatôn tsb=tôn pollôn
-
2
|Apocalipse 17:2|
meth ês eporneusan oi basileis tês gês kai emethusthêsan ab=oi ab=katoikountes ab=tên ab=gên ek tou oinou tês porneias autês ts=oi ts=katoikountes ts=tên ts=gên
-
3
|Apocalipse 17:3|
kai b=apênegke ats=apênegken me eis erêmon en pneumati kai eidon gunaika kathêmenên epi thêrion kokkinon tsb=gemon a=
ab=onomata ts=onomatôn blasphêmias a=echôn tsb=echon kephalas epta kai kerata deka
-
4
|Apocalipse 17:4|
kai ê gunê abs=ên t=ê peribeblêmenê ab=porphuroun ts=porphura kai ab=kokkinon ts=kokkinô ats=kai kechrusômenê ab=chrusiô ts=chrusô kai lithô timiô kai margaritais echousa ts=chrusoun potêrion ab=chrusoun en tê cheiri autês gemon bdelugmatôn kai ab=ta ab=a
-
5
|Apocalipse 17:5|
kai epi to metôpon autês onoma gegrammenon mustêrion babulôn ê megalê ê mêtêr tôn pornôn kai tôn bdelugmatôn tês gês
-
6
|Apocalipse 17:6|
kai eidon tên gunaika methuousan ek tou aimatos tôn agiôn b=[kai] ats=kai ek tou aimatos tôn marturôn iêsou kai ethaumasa idôn autên thauma mega
-
7
|Apocalipse 17:7|
kai b=eipe ats=eipen moi o aggelos ab=dia ab=ti ts=diati ethaumasas egô ts=soi erô ab=soi to mustêrion tês gunaikos kai tou thêriou tou bastazontos autên tou echontos tas epta kephalas kai ta deka kerata
-
8
|Apocalipse 17:8|
abs=to thêrion o eides ên kai ouk b=esti ats=estin kai mellei anabainein ek tês abussou kai eis apôleian a=upagei tsb=upagein kai a=thaumasthêsontai tsb=thaumasontai oi katoikountes epi tês gês ôn ou gegraptai a=to tsb=ta a=onoma tsb=onomata epi to biblio
-
9
|Apocalipse 17:9|
ôde o nous o echôn sophian ai epta kephalai ab=epta orê eisin ts=epta opou ê gunê kathêtai ep autôn
-
10
|Apocalipse 17:10|
kai basileis epta eisin oi pente b=epeson ats=epesan ts=kai o eis estin o allos oupô b=êlthe ats=êlthen kai otan elthê oligon ats=auton dei b=auton meinai
-
-
Sugestões

Clique para ler Colossenses 1-4
04 de Dezembro LAB 704
OS GRANDES E HUMILDES FILIPENSES
Filipenses
Filipos. Na internet, você pode ver as fotos das ruínas da antiga cidade de Filipos. Era uma cidade importante no Império Romano por causa de sua localização geográfica na região montanhosa entre a Ásia e Europa. O nome vem de Filipe II, rei da Macedônia, fundada por ele em 356 a.C. Antes, existia nesse lugar um vilarejo traciano conhecido pelo nome grego Krenides ("fontes"), que em 361 a.C. foi tomado por colonos da ilha de Tasos, comandados por um exilado ateniense chamado Calistrato.
O maior atrativo desse lugar era o fato de localizar-se nas proximidades das minas de ouro do monte Pangéus, que Filipe fez questão de controlar ao fundar de novo a cidade. Filipos tinha também importância estratégica por constituir a rota terrestre para o Helesponto (Dardanelos) e Bósforo, e portanto, para o interior da Ásia. Lucas descreve Filipos como "a primeira cidade dessa região da Macedônia" — isto é, o primeiro entre quatro distritos em que a Macedônia fora dividida pelos romanos, em 167 a.C. — e acrescenta que se tratava de uma colônia romana (At 16:12).
A cidade foi transformada em colônia em 42 a.C, pelos líderes romanos Antônio e Otaviano, após obterem vitória ali sobre Bruto e Cássio, os assassinos de Júlio César. Os comandantes vitoriosos estabeleceram um batalhão de soldados veteranos em Filipos. Doze anos mais tarde Otaviano, havendo por sua vez derrotado ali as tropas de Antônio na batalha de Actium, instalou na área parte das tropas desbaratadas de Antônio, bem como algumas famílias, às quais despojou a fim de estabelecer também seus próprios soldados veteranos, dando à cidade seu próprio nome: Colônia Júlia Filipense. Três anos depois, quando Otaviano assumiu o título de Augusto, o nome da cidade foi ampliado: Colônia Júlia Augusta Filipense.
Em Filipos, ocorreram as primeiras conversões na Europa e, por isso, Filipos tem sido chamada de berço do cristianismo europeu. A igreja em Filipos cresceu e se fortaleceu e trouxe muitas alegrias ao coração do apóstolo.
Paulo escreveu esta carta, muitos anos depois de a igreja ter ali se formado. Ele estava na prisão em Roma, em condições subumanas, mas que não puderam tirar o gozo do servo de Deus. A igreja de Filipos amava muito a seu pai na fé, e mostrou-lhe muito afeto, enviando-lhe uma carta viva na pessoa de seu representante Epafrodito. Não esqueceu, também, de enviar-lhe algum dinheiro para alguma necessidade temporal.
E nesta carta podemos aprender que a unidade depende da humildade (2:3-4). O orgulho e o egoísmo trazem divisão. Para demonstrar o valor da humildade, Paulo usou a pessoa de Cristo como exemplo (2:5-11). Afinal, concordamos: não haveria exemplo melhor.
Valdeci Júnior
Fátima Silva