-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated
-
-
11
|Apocalipse 17:11|
kai to thêrion o ên kai ouk b=esti ats=estin kai autos ogdoos b=esti ats=estin kai ek tôn epta b=esti ats=estin kai eis apôleian upagei
-
12
|Apocalipse 17:12|
kai ta deka kerata a eides deka basileis eisin oitines basileian oupô elabon a=alla tsb=all exousian ôs basileis mian ôran b=lambanousi ats=lambanousin meta tou thêriou
-
13
|Apocalipse 17:13|
outoi mian b=echousi gnômên ats=echousin kai tên dunamin kai tsb=tên exousian ab=autôn ts=eautôn tô thêriô ab=didoasin ts=diadidôsousin
-
14
|Apocalipse 17:14|
outoi meta tou arniou b=polemêsousi ats=polemêsousin kai to arnion nikêsei autous oti kurios kuriôn b=esti ats=estin kai basileus basileôn kai oi met autou klêtoi kai eklektoi kai pistoi
-
15
|Apocalipse 17:15|
kai legei moi ta udata a eides ou ê pornê kathêtai laoi kai ochloi b=eisi ats=eisin kai ethnê kai glôssai
-
16
|Apocalipse 17:16|
kai ta deka kerata a eides ab=kai ts=epi to thêrion outoi b=misêsousi ats=misêsousin tên pornên kai êrêmômenên poiêsousin autên kai gumnên b=[poiêsousin b=autên] kai tas sarkas autês phagontai kai autên katakausousin en puri
-
17
|Apocalipse 17:17|
o gar theos edôken eis tas kardias autôn poiêsai tên gnômên autou kai poiêsai ats=mian gnômên b=mian kai dounai tên basileian autôn tô thêriô achri b=telesthôsin ts=telesthê a=telesthêsontai ab=oi ts=ta ab=logoi ts=rêmata tou theou
-
18
|Apocalipse 17:18|
kai ê gunê ên eides estin ê polis ê megalê ê echousa basileian epi tôn basileôn tês gês
-
-
Sugestões
Clique para ler 1 Pedro 1-5
17 de Dezembro LAB 717
TIAGO
Tiago
“A Epístola de Tiago é um dos livros que mais duramente teve que lutar para obter sua incorporação ao Novo Testamento. E ainda depois de ter chegado a ser considerada como parte da Escritura, foi mencionada com certa reserva e suspicácia. Até em época tão tardia como o século XVI Lutero de boa vontade a teria eliminado totalmente do Novo Testamento (William Barclay)”.
De acordo com o Comentário Bíblico Moody, o conteúdo de Tiago “é um pedido em prol do cristianismo vital. Herder captou o teor deste livro quando escreveu: ‘Que nobre é o homem que fala nesta Epístola! Que incansável paciência no sofrimento! Que grandeza na pobreza! Que alegria na tristeza! Simplicidade, sinceridade, confiança direta na oração! Como ele quer ação! Ação, não palavras . . . não uma fé morta!’ (citado por F.W. Farrar em The Early Days of Christianity, pág. 324).
“No verdadeiro espírito dá literatura da Sabedoria, Tiago maneja muitos e diferentes assuntos. Seus parágrafos curtos e abruptos já foram comparados a um colar de pérolas - cada um é uma entidade separada em si mesmo. Há algumas transições lógicas, mas em grande pane as transições são abruptas ou nem existem. Este fenômeno toma impossível um esboço no sentido usual. Aqui está, entretanto, uma lista dos assuntos tratados na ordem de sua ocorrência na epístola”.
“A epístola de Tiago é um dos escritos mais instrutivos do Novo Testamento. Dirigida principalmente contra os erros particulares da época, produzidos entre os cristãos judeus, não contém as mesmas declarações doutrinárias completas de outras epístolas, mas apresenta um admirável resumo dos deveres práticos de todos os crentes. Aqui estão manifestas as principais verdades do cristianismo, e se considerada com atenção, demonstrará que coincidem inteiramente com as declarações de Paulo acerca da graça e da justificação, abundando ao mesmo tempo em sérias exortações à paciência da esperança e à obediência da fé e do amor, mescladas com advertências, repreensões e exortações conforme os assuntos tratados. As verdades aqui expostas são muito sérias, e é necessário que em todo o tempo se sustenham e se observem as regras para sua prática. Em Cristo não há ramos mortos ou sem seiva, e a fé não é uma graça ociosa; onde quer que esteja, produz fruto em obras (Mathew Henry)”.
O que surpreende em Tiago é que somente em duas ocasiões se menciona o nome de Jesus (1:1; 2:1); e também que nada se diz acerca da Sua vida, morte e ressurreição. No entanto, a fé do autor inspira todo o discurso e se faz manifesta nas referências ao “bom nome”. Suas expectativas fervorosas com respeito à igreja primitiva devem servir-nos de exemplo.
Valdeci Júnior
Fátima Silva