-
Leia por capÃtulosComentário sobre a Leitura BÃblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated
-
-
1
|Apocalipse 13:1|
a=[12.18+13:1] kai a=estathê tsb=estathên epi tên ammon tês thalassês kai eidon ek tês thalassês thêrion anabainon echon ts=kephalas ts=epta ts=kai kerata deka ab=kai ab=kephalas ab=epta kai epi tôn keratôn autou deka diadêmata kai epi tas kephalas autou
-
2
|Apocalipse 13:2|
kai to thêrion o eidon ên omoion pardalei kai oi podes autou ôs ab=arkou ts=arktou kai to stoma autou ôs stoma leontos kai edôken autô o drakôn tên dunamin autou kai ton thronon autou kai exousian megalên
-
3
|Apocalipse 13:3|
kai ts=eidon mian ab=ek tôn kephalôn autou b=ôsei ats=ôs esphagmenên eis thanaton kai ê plêgê tou thanatou autou etherapeuthê kai bs=ethaumasen at=ethaumasthê t=en olê abs=ê t=tê gê opisô tou thêriou
-
4
|Apocalipse 13:4|
kai prosekunêsan ab=tô ab=drakonti b=tô b=dedôkoti b=tên ts=ton ts=drakonta ts=os a=oti ats=edôken a=tên exousian tô thêriô kai prosekunêsan ab=tô ts=to ab=thêriô ts=thêrion legontes tis omoios tô thêriô ab=kai tis b=dunatos ats=dunatai polemêsai met auto
-
5
|Apocalipse 13:5|
kai edothê autô stoma laloun megala kai b=blasphêmian ats=blasphêmias kai edothê autô exousia b=polemon poiêsai mênas a=tesserakonta a=[kai] tsb=tessarakonta duo
-
6
|Apocalipse 13:6|
kai b=ênoixe ats=ênoixen to stoma autou eis a=blasphêmias tsb=blasphêmian pros ton theon blasphêmêsai to onoma autou kai tên skênên autou ts=kai tous en tô ouranô skênountas
-
7
|Apocalipse 13:7|
kai edothê autô ts=polemon poiêsai ab=polemon meta tôn agiôn kai nikêsai autous kai edothê autô exousia epi pasan phulên ab=kai ab=laon kai glôssan kai ethnos
-
8
|Apocalipse 13:8|
kai proskunêsousin a=auton tsb=autô pantes oi katoikountes epi tês gês a=ou tsb=ôn ou gegraptai ab=to ts=ta ab=onoma ts=onomata a=autou en ab=tô ts=tê ab=bibliô ts=biblô tês zôês tou arniou ab=tou esphagmenou apo katabolês kosmou
-
9
|Apocalipse 13:9|
ei tis echei ous akousatô
-
10
|Apocalipse 13:10|
ei tis a=eis b=echei ats=aichmalôsian ts=sunagei ats=eis aichmalôsian upagei ei tis en a=machairê a=apoktanthênai tsb=machaira tsb=apoktenei tsb=dei auton en a=machairê tsb=machaira apoktanthênai ôde estin ê upomonê kai ê pistis tôn agiôn
-
-
Sugestões
Clique para ler Jeremias 42-44
23 de agosto LAB 601
PERICULOSIDADE
Jeremias 42-44
O Jeremias foi parar no Egito. Ele não queria ir para lá, de jeito nenhum. Ele falara para o povo que eles não deveriam ir. E ele só foi para lá, por ter sido forçado pelas circunstâncias da teimosia do povo. Mas, fazer o quê!
Você já passou por isso? Por uma circunstância desagradável, pela qual você não gostaria de ter passado. A princÃpio você evita, mas depois, a situação foge do seu controle, e, por causa dos outros, você também acaba se lascando. Nestas horas, é difÃcil ficar de boca fechada.
Foi o que aconteceu com o Jeremias que foi parar em Dafne, na fronteira nordeste do Egito. Dafne não seria o ponto final da migração dos judeus que acompanhavam Joanã naquela fuga. Dali eles se espalhariam. Mas, o fato é que, durante a pausa em Dafne, Jeremias recebeu uma mensagem do Senhor. E deveria apresentá-la em forma dramatizada, como as do cinto de linho e do vaso quebrado, que já apresentara anteriormente.
A obstinação do povo era tanta que nada mais, nem a mensagem, as palavras ou as encenações de Jeremias, tinha efeito. Quão fácil era-lhes torcer os fatos e interpretá-los segundo seus preconceitos e preferência. Qual fácil é também que isso aconteça conosco hoje. É um perigo. Quando o povo de Deus chega a esse ponto, o que mais um profeta de Deus pode fazer?
Diante da inutilidade dos argumentos, Jeremias apela para o futuro: a história diria quem tinha razão. Que levassem sua maldade às últimas conseqüências. Veriam com seus próprios olhos, e em sua própria carne, a palavra de quem subsistiria, a sua, ou a do Senhor. Deus então declara que Seu nome não mais seria pronunciado em vão por um só judeu vivendo no Egito. Seriam todos consumidos pela espada e pela fome. Os que sobreviveriam e teriam ocasião de voltar à sua terra constituiriam um número diminuto.
Um sinal finalmente lhes é dado como prova de que a palavra do Senhor é que prevaleceria. Tinham se refugiado à sombra de Faraó-Hofra (Apries - 589 a 570 d.C). Pois bem, Hofra seria entregue na mão de seus inimigos, que o fariam perecer. E realmente, ele perdeu sua vida numa rebelião, sendo sucedido por Amasis.
Os teimosos judeus ficaram perdidos. O maior problema daquele povo foi confundir permissão divina com vontade divina. Uma coisa é o que Deus quer, outra coisa é o que Deus, até certo ponto, tolera. E cair na zona da tolerância é um perigo. Porque tudo fica passÃvel de ser confundido, e, na penumbra cinzenta, vem o pior: o sincretismo.
O melhor é procurar fazer a vontade de Deus.
Valdeci Júnior
Fátima Silva