-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
17
|Lucas 5:17|
kai egeneto en mia tôn êmerôn kai autos ên didaskôn kai êsan kathêmenoi pharisaioi kai nomodidaskaloi oi êsan elêluthotes ek pasês kômês tês galilaias kai ioudaias kai ierousalêm kai dunamis kuriou ên eis to iasthai a=auton tsb=autous
-
18
|Lucas 5:18|
kai idou andres pherontes epi klinês anthrôpon os ên paralelumenos kai ezêtoun auton eisenegkein kai theinai a=[auton] enôpion autou
-
19
|Lucas 5:19|
kai mê eurontes ts=dia poias eisenegkôsin auton dia ton ochlon anabantes epi to dôma dia tôn keramôn kathêkan auton sun tô klinidiô eis to meson emprosthen tou iêsou
-
20
|Lucas 5:20|
kai idôn tên pistin autôn eipen tsb=autô anthrôpe apheôntai soi ai amartiai sou
-
21
|Lucas 5:21|
kai êrxanto dialogizesthai oi grammateis kai oi pharisaioi legontes tis estin outos os lalei blasphêmias tis dunatai tsb=aphienai amartias a=apheinai ei mê monos o theos
-
22
|Lucas 5:22|
epignous de o iêsous tous dialogismous autôn apokritheis eipen pros autous ti dialogizesthe en tais kardiais umôn
-
23
|Lucas 5:23|
ti estin eukopôteron eipein apheôntai soi ai amartiai sou ê eipein a=egeire tsb=egeirai kai peripatei
-
24
|Lucas 5:24|
ina de eidête oti tsb=exousian tsb=echei o uios tou anthrôpou a=exousian a=echei epi tês gês aphienai amartias eipen tô paralelumenô soi legô a=egeire tsb=egeirai kai aras to klinidion sou poreuou eis ton oikon sou
-
25
|Lucas 5:25|
kai parachrêma anastas enôpion autôn aras eph ab=o ts=ô katekeito apêlthen eis ton oikon autou doxazôn ton theon
-
26
|Lucas 5:26|
kai ekstasis elaben apantas kai edoxazon ton theon kai eplêsthêsan phobou legontes oti eidomen paradoxa sêmeron
-
-
Sugestões

Clique para ler 2 Pedro 1-3
18 de Dezembro LAB 718
MAIS DO QUE HOMEM
1Pedro
Para o dia 18 de Dezembro (não ontem) de 1970, o livro “Meditações Matinais” da Casa Publicadora Brasileira apresentou um comentário – “Mais do que Homem” – sobre um verso de 1Pedro, que quero compartilhar com você, aqui.
“Quando insultado, não revidava; quando sofria, não fazia ameaças, mas entregava-se àquele que julga com justiça (2:23)”.
Quando Pedro, já idoso, lançou um olhar retrospectivo ao passado, quando estava com o Senhor, lembrou-se vivamente de Sua paciência e longanimidade. Pedro mesmo havia aprendido essas graças de Jesus, como se deu com milhares de Seus seguidores.
O Dr. Peale conta o seguinte caso: “Estava um dia o piedoso Wesley pregando num bairro muito pobre de Londres... Súbito surgiram dois rufiões. Disseram um ao outro: ‘Quem é esse pregador? Vamos mostrar-lhe o que lhe vai acontecer. Que direito tem ele de intrometer-se aqui, para desmanchar nosso prazer?’. Cada um deles tomou uma pedra e beligerantemente acotovelaram caminho através da turba, até chagar a uma distância conveniente do pregador. Então ergueram o braço com a pedra, dispostos a apedrejar o rosto de Wesley, quando, ao descrever ele o poder de Cristo para transformar a vida dos pecadores, uma resplandecente luz se espalhou no rosto do orador, luz maravilhosa que o deixou como transfigurado. Ficaram estupefatos, o braço ainda erguido. Um dirigiu-se ao outro e disse, com um tom de reverência na voz: ‘Ele não é homem, Bill! Ele não é homem’. As pedras caíram-lhes da mão para o chão, e ao ouvirem a Wesley, o coração se lhes enterneceu. Afinal, terminando o sermão, o grande pregador atravessou a multidão, que respeitosamente se abriu para deixá-lo passar. Um dos rufiões muito timidamente estendu a mao para tocar a aba do paletó do pregador, e ao assim fazer, despertou-se a atenção de Wesley sobre ele e seu companheiro. Estendeu então ambas as mãos e colocou-as sobre a cabeça dos rufiões e disse: ‘Deus os abençoe, meus rapazes!’. Saiu então, e um dos desordeiros volveu-se ao outro e disse, com voz ainda mais respeitosa: ‘Ele é homem, Bill; ele é homem!’. É um homem semelhante a Deus’!” – You Can Win, pág. 72.
As graças da paciência e da bondade caracterizam ainda os cristãos como sendo “mais do que homens”. Essas graças são especialmente valiosas num mundo como o nosso, cheio de violência e ódio. Elas identificam o cristão com seu Senhor.
Portanto, creio que vale a pena ler de novo: “Quando insultado, não revidava; quando sofria, não fazia ameaças, mas entregava-se àquele que julga com justiça (2:23)”. Mas não prenda-se somente a este verso. Vença suas tendências humanas, e leia todo o livro 1Pedro, ainda hoje.
Valdeci Júnior
Fátima Silva