-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
51
|Lucas 12:51|
dokeite oti eirênên paregenomên dounai en tê gê ouchi legô umin all ê diamerismon
-
52
|Lucas 12:52|
esontai gar apo tou nun pente en tsb=oikô eni a=oikô diamemerismenoi treis epi dusin kai duo epi trisin
-
53
|Lucas 12:53|
a=diameristhêsontai tsb=diameristhêsetai patêr ab=epi ts=eph uiô kai uios epi patri mêtêr epi a=tên a=thugatera tsb=thugatri kai thugatêr epi a=tên a=mêtera tsb=mêtri penthera epi tên numphên autês kai numphê epi tên pentheran tsb=autês
-
54
|Lucas 12:54|
elegen de kai tois ochlois otan idête a=[tên] tsb=tên nephelên anatellousan a=epi tsb=apo dusmôn eutheôs legete a=oti ombros erchetai kai ginetai outôs
-
55
|Lucas 12:55|
kai otan noton pneonta legete oti kausôn estai kai ginetai
-
56
|Lucas 12:56|
upokritai to prosôpon abt=tês abt=gês abt=kai tou ouranou s=kai s=tês s=gês oidate dokimazein ton tsb=de kairon a=de touton pôs a=ouk a=oidate a=dokimazein tsb=ou tsb=dokimazete
-
57
|Lucas 12:57|
ti de kai aph eautôn ou krinete to dikaion
-
58
|Lucas 12:58|
ôs gar upageis meta tou antidikou sou ep archonta en tê odô dos ergasian apêllachthai ap autou mêpote katasurê se pros ton kritên kai o kritês se a=paradôsei tsb=paradô tô praktori kai o praktôr se a=balei b=balê ts=ballê eis phulakên
-
59
|Lucas 12:59|
legô soi ou mê exelthês ekeithen eôs tsb=ou kai b=ton ats=to eschaton lepton apodôs
-
-
Sugestões

Clique para ler 2 Coríntios 8-10
27 de novembro LAB 697
O ARREPENDIMENTO SEM REMORSO É CURATIVO
2Coríntios 05-07
Você já sentiu remorso? E arrependimento? Pensa que trata-se da mesma coisa? Não. A leitura bíblica de hoje fala de uma tristeza boa, que é a “tristeza segundo Deus”. Segundo a Bíblia, o bom desta tristeza é o fato de ela trazer o arrependimento, e não o remorso. O arrependimento é sadio. O remorso é venenoso.
Para que você entenda um pouco mais sobre as conseqüências do remorso, compartilho aqui uma história que encontrei no site “Nosso Pão Diário”. Conta-se que uma das personagens mais intrigantes de William Shakespeare é Lady MacBeth. Segundo o conto fictício do grande dramaturgo, euando esta senhora ouviu uma profecia que dizia que o seu marido se tornaria rei, ela o convenceu a assassinar o monarca então vigente.
Quando o ato sangrento foi levado a cabo, Macbeth ficou de consciência pesada. A esposa censurou a sua irritabilidade e ajudou-o a encobrir o crime.
O marido foi coroado rei. Mas isso não foi o fim da história. A resolução inicial de Lady transformou-se em remorso. Ela tornou-se mentalmente instável e não conseguia parar de lavar as mãos.
“Será que estas mãos nunca estarão limpas?”, perguntava ela. E a sua culpa acabou por levá-la ao suicídio. Grande coisa: uma “operação mãos limpas”! Isso lembra Pilatos, o camarada que sofreu de sentimento antecipado de culpa. Tanto o arrependimento quanto o remorso lidam com sentimento de culpa. O primeiro redime, o segundo destrói. O primeiro é um profundo senso moral que se entristece com o que é imoral. O segundo é simplesmente o medo das conseqüências dos atos maus. O primeiro é a vergonha na cara, o brio. O segundo é o orgulho em não pagar vexa, a auto-proteção egoística. A culpa é uma emoção que nos verga sempre que atravessamos uma fronteira moral.
Todos nós somos capazes de nos sentirmos culpados, quando violamos a lei de Deus escrita nos nossos corações (Leia Romanos 2:14-15). Uns lidam com a culpa como Pedro lidou, e dela se livram, ficando curados. Outros preferem agir como Judas, sendo assassinados pela própria culpa. E qual é a saída? Se confessarmos os nossos pecados, Jesus é fiel e justo para nos perdoar os pecados e nos purificar de toda injustiça (1João 1:9). Esta é uma oportunidade que todos têm.
“Pois todos nós devemos comparecer perante o tribunal de Cristo, para que cada um receba de acordo com as obras praticadas por meio do corpo, quer sejam boas, quer sejam más (1Coríntios 5:10)”. Mas se você estiver com Jesus, não há o que temer (1João 2:1), porque “se alguém está em Cristo, é nova criação (1Coríntios 5:17)”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva