-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|Mateus 18:1|
en ekeinê tê ôra prosêlthon oi mathêtai tô iêsou legontes tis ara meizôn estin en tê basileia tôn ouranôn
-
2
|Mateus 18:2|
kai proskalesamenos tsb=o tsb=iêsous paidion estêsen auto en mesô autôn
-
3
|Mateus 18:3|
kai eipen amên legô umin ean mê straphête kai genêsthe ôs ta paidia ou mê eiselthête eis tên basileian tôn ouranôn
-
4
|Mateus 18:4|
ostis oun ab=tapeinôsei ts=tapeinôsê eauton ôs to paidion touto outos estin o meizôn en tê basileia tôn ouranôn
-
5
|Mateus 18:5|
kai os ean dexêtai tsb=paidion tsb=toiouton en a=paidion a=toiouto epi tô onomati mou eme dechetai
-
6
|Mateus 18:6|
os d an skandalisê ena tôn mikrôn toutôn tôn pisteuontôn eis eme sumpherei autô ina kremasthê mulos onikos a=peri b=eis ts=epi ton trachêlon autou kai katapontisthê en tô pelagei tês thalassês
-
7
|Mateus 18:7|
ouai tô kosmô apo tôn skandalôn anagkê gar tsb=estin elthein ta skandala plên ouai tô anthrôpô tsb=ekeinô di ou to skandalon erchetai
-
8
|Mateus 18:8|
ei de ê cheir sou ê o pous sou skandalizei se ekkopson a=auton tsb=auta kai bale apo sou kalon soi estin eiselthein eis tên zôên tsb=chôlon tsb=ê kullon a=ê a=chôlon ê duo cheiras ê duo podas echonta blêthênai eis to pur to aiônion
-
9
|Mateus 18:9|
kai ei o ophthalmos sou skandalizei se exele auton kai bale apo sou kalon soi estin monophthalmon eis tên zôên eiselthein ê duo ophthalmous echonta blêthênai eis tên geennan tou puros
-
10
|Mateus 18:10|
orate mê kataphronêsête enos tôn mikrôn toutôn legô gar umin oti oi aggeloi autôn en ouranois dia pantos a=blepousi tsb=blepousin to prosôpon tou patros mou tou en ouranois
-
-
Sugestões

Clique para ler 1 Pedro 1-5
17 de Dezembro LAB 717
TIAGO
Tiago
“A Epístola de Tiago é um dos livros que mais duramente teve que lutar para obter sua incorporação ao Novo Testamento. E ainda depois de ter chegado a ser considerada como parte da Escritura, foi mencionada com certa reserva e suspicácia. Até em época tão tardia como o século XVI Lutero de boa vontade a teria eliminado totalmente do Novo Testamento (William Barclay)”.
De acordo com o Comentário Bíblico Moody, o conteúdo de Tiago “é um pedido em prol do cristianismo vital. Herder captou o teor deste livro quando escreveu: ‘Que nobre é o homem que fala nesta Epístola! Que incansável paciência no sofrimento! Que grandeza na pobreza! Que alegria na tristeza! Simplicidade, sinceridade, confiança direta na oração! Como ele quer ação! Ação, não palavras . . . não uma fé morta!’ (citado por F.W. Farrar em The Early Days of Christianity, pág. 324).
“No verdadeiro espírito dá literatura da Sabedoria, Tiago maneja muitos e diferentes assuntos. Seus parágrafos curtos e abruptos já foram comparados a um colar de pérolas - cada um é uma entidade separada em si mesmo. Há algumas transições lógicas, mas em grande pane as transições são abruptas ou nem existem. Este fenômeno toma impossível um esboço no sentido usual. Aqui está, entretanto, uma lista dos assuntos tratados na ordem de sua ocorrência na epístola”.
“A epístola de Tiago é um dos escritos mais instrutivos do Novo Testamento. Dirigida principalmente contra os erros particulares da época, produzidos entre os cristãos judeus, não contém as mesmas declarações doutrinárias completas de outras epístolas, mas apresenta um admirável resumo dos deveres práticos de todos os crentes. Aqui estão manifestas as principais verdades do cristianismo, e se considerada com atenção, demonstrará que coincidem inteiramente com as declarações de Paulo acerca da graça e da justificação, abundando ao mesmo tempo em sérias exortações à paciência da esperança e à obediência da fé e do amor, mescladas com advertências, repreensões e exortações conforme os assuntos tratados. As verdades aqui expostas são muito sérias, e é necessário que em todo o tempo se sustenham e se observem as regras para sua prática. Em Cristo não há ramos mortos ou sem seiva, e a fé não é uma graça ociosa; onde quer que esteja, produz fruto em obras (Mathew Henry)”.
O que surpreende em Tiago é que somente em duas ocasiões se menciona o nome de Jesus (1:1; 2:1); e também que nada se diz acerca da Sua vida, morte e ressurreição. No entanto, a fé do autor inspira todo o discurso e se faz manifesta nas referências ao “bom nome”. Suas expectativas fervorosas com respeito à igreja primitiva devem servir-nos de exemplo.
Valdeci Júnior
Fátima Silva