-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
13
|Mateus 19:13|
tote a=prosênechthêsan tsb=prosênechthê autô paidia ina tas cheiras epithê autois kai proseuxêtai oi de mathêtai epetimêsan autois
-
14
|Mateus 19:14|
o de iêsous eipen aphete ta paidia kai mê kôluete auta elthein pros me tôn gar toioutôn estin ê basileia tôn ouranôn
-
15
|Mateus 19:15|
kai epitheis tsb=autois tas cheiras a=autois eporeuthê ekeithen
-
16
|Mateus 19:16|
kai idou eis proselthôn tsb=eipen autô a=eipen didaskale tsb=agathe ti agathon poiêsô ina a=schô tsb=echô zôên aiônion
-
17
|Mateus 19:17|
o de eipen autô ti me a=erôtas a=peri a=tou a=agathou tsb=legeis tsb=agathon tsb=oudeis tsb=agathos tsb=ei tsb=mê eis a=estin o a=agathos tsb=theos ei de theleis tsb=eiselthein eis tên zôên a=eiselthein têrêson tas entolas
-
18
|Mateus 19:18|
legei autô poias o de iêsous eipen to ou phoneuseis ou moicheuseis ou klepseis ou pseudomarturêseis
-
19
|Mateus 19:19|
tima ton patera ts=sou kai tên mêtera kai agapêseis ton plêsion sou ôs seauton
-
20
|Mateus 19:20|
legei autô o neaniskos panta tauta a=ephulaxa tsb=ephulaxamên tsb=ek tsb=neotêtos tsb=mou ti eti usterô
-
21
|Mateus 19:21|
ephê autô o iêsous ei theleis teleios einai upage pôlêson sou ta uparchonta kai dos a=[tois] ptôchois kai exeis thêsauron en a=ouranois tsb=ouranô kai deuro akolouthei moi
-
22
|Mateus 19:22|
akousas de o neaniskos ton logon apêlthen lupoumenos ên gar echôn ktêmata polla
-
-
Sugestões

Clique para ler Atos 22-23
12 de novembro LAB 682
LOBOS CRUÉIS
Atos 19-21
“Gostaria de lhes contar”, disse um vovô a dois netos que mostravam ter alguma dúvida quanto às providências de Deus, “gostaria de lhes contar o que me aconteceu quando tinha dez anos”.
Certa noite, tendo de ausentar-se os pais, ficaram ele, uma irmãzinha e um irmão em casa sozinhos. Quando estavam para adormecer, ouviram um som estranho. Erguendo-se, viram dois olhos brilhantes de um lobo, junto à porta, que os meninos haviam esquecido de fechar. O lobo caminhou através da sala, em direção ao berço onde dormia a pequena. Os meninos ficaram aterrados, mas o lobo olhou para a menina, voltou para junto da porta e soltou um longo uivo. Era o sinal para chamar os outros lobos.
Os meninos trataram de fechar bem a porta. Daí a pouco, de todas as direções, começaram a vir lobos, e dentro em breve, cercavam a casa, e alguns saltaram para o telhado, e começaram a arranhar a escassa madeira, conseguindo fazer uma abertura, através da qual os meninos, apavorados, viram a silhueta das feras esfaimadas, prontas a saltar para dentro da casa. Nesse momento ouviram-se os tiros lá de fora, ao mesmo tempo que o pai do dos meninos se precipitava para dentro de casa, em tempo de matar, com um tiro certeiro, um dos lobos, que penetrara pelo buraco feito.
Tendo ouvido o uivo dos lobos, quando estes começaram a subir ao telhado da casinha, haviam acorrido vizinhos e deles partiram os primeiros tiros, matando a afugentando os lobos que ainda estavam no telhado. E a fera que estava para apanhar o nenê que dormia tranqüilo no berço, foi prostrada, no momento preciso, pela bala do pai, ao entrar.
Os pais dos meninos tinham ido visitar uma família cujo chefe havia falecido, e demoraram porque se incumbiram dos preparativos para o sepultamento, naquela região afastada, no tempo da colonização dos Estados Unidos.
“Um inimigo ainda mais mortal, o diabo, anda ao redor, buscando as portas não aferrolhadas, no seu e no meu coração”, disse aquele vovô. “Se esquecemos nosso dever ou somos desobedientes, ele pode entrar, e o resultado será morte eterna”.
“Cuidem de vocês mesmos e de todo o rebanho sobre o qual o Espírito Santo os colocou como para pastorearem a igreja de Deus, que ele comprou com o seu sangue. Sei que, depois da minha partida, lobos ferozes penetrarão no meio de vocês e não pouparão o rebanho. E dentre vocês mesmos se levantarão homens que torcerão a verdade, a fim de atrair os discípulos. Por isso, vigiem! (Está na leitura bíblica de hoje!)”.
Fonte: James e Priscilla Tucker, “Lições de Deus na Natureza”, 124.
Valdeci Júnior
Fátima Silva