-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
15
|Apocalipse 21:15|
kai o lalôn met emou b=eiche a=eichen ab=metron ts=eichen kalamon chrusoun ina metrêsê tên polin kai tous pulônas autês b=[kai ats=kai to teichos b=autês] ats=autês
-
16
|Apocalipse 21:16|
kai ê polis tetragônos keitai kai to mêkos autês ts=tosouton ts=estin oson a=[kai] ts=kai to platos kai b=emetrêse ats=emetrêsen tên polin tô kalamô epi b=stadious ats=stadiôn dôdeka chiliadôn b=[dôdeka] to mêkos kai to platos kai to upsos autês isa b=est
-
17
|Apocalipse 21:17|
kai b=emetrêse ats=emetrêsen to teichos autês ekaton a=tesserakonta tsb=tessarakonta tessarôn pêchôn metron anthrôpou o estin aggelou
-
18
|Apocalipse 21:18|
kai tsb=ên ê a=endômêsis tsb=endomêsis tou teichous autês iaspis kai ê polis chrusion katharon ab=omoion ts=omoia b=uelô ats=ualô katharô
-
19
|Apocalipse 21:19|
b=[kai] ts=kai oi themelioi tou teichous tês poleôs panti lithô timiô kekosmêmenoi o themelios o prôtos iaspis o deuteros a=sapphiros tsb=sappheiros o tritos chalkêdôn o tetartos smaragdos
-
20
|Apocalipse 21:20|
o pemptos sardonux o ektos a=sardion tsb=sardios o ebdomos chrusolithos o ogdoos bêrullos o s=ennatos abt=enatos topazion o dekatos chrusoprasos o endekatos uakinthos o dôdekatos b=amethusos ats=amethustos
-
21
|Apocalipse 21:21|
kai oi dôdeka pulônes dôdeka margaritai ana eis ekastos tôn pulônôn ên ex enos margaritou kai ê plateia tês poleôs chrusion katharon ôs b=uelos ats=ualos ab=diaugês ts=diaphanês
-
22
|Apocalipse 21:22|
kai naon ouk eidon en autê o gar kurios o theos o pantokratôr naos autês b=esti ats=estin kai to arnion
-
23
|Apocalipse 21:23|
kai ê polis ou chreian echei tou êliou oude tês selênês ina phainôsin ts=en autê ê gar doxa tou theou ephôtisen autên kai o luchnos autês to arnion
-
24
|Apocalipse 21:24|
kai a=peripatêsousin b=peripatêsousi ta ethnê ab=dia ab=tou ab=phôtos ts=tôn ts=sôzomenôn ts=en ts=tô ts=phôti autês ts=peripatêsousin kai oi basileis tês gês pherousin b=autô ats=tên doxan tsb=kai ts=tên tsb=timên b=tôn b=ethnôn ats=autôn eis autên
-
-
Sugestões

Clique para ler João 12-13
01 de novembro LAB 671
“JESUS CHOROU”?
João 10-11
Muitas vezes já vi cristãos escaparem pela culatra de João 11:35, ao serem intimados a declamar um versículo bíblico. Por não saberem nada melhor, maior ou mais especial, no susto, dizem: “Jesus chorou”. E se alguém reclamar, ainda poderão dizer: “Mas é um verso bíblico!”. E num contexto assim vemos o questionamento paradoxal que confronta a simplicidade com a seriedade deste versículo.
Seriedade? Sim! Veja a pergunta que surge na cabeça de muitos, ao lerem-no: “Por quem Jesus chorou? Por Lázaro ou por si mesmo?”. O verso 33 trinta e três começa a explicar, e os comentários bíblicos “SDABC” e “O Desejado de Todas as Nações” pegando esta ponta de corda, nos elucidam mais sobre o assunto. E, teologicamente, a conclusão é que “em Sua humanidade, Jesus foi comovido pela dor humana e chorou com os aflitos”. Mas, por trás desta afirmação, há muito significado.
Foi uma cena dolorosa. Lázaro fora muito amado, e suas irmãs choravam por ele, com o coração despedaçado. Os amigos uniam-se ao coro, chorando juntos. Em face dessa aflição humana, dentre muitos amigos consternados pranteando o morto, “Jesus chorou”. Se bem que fosse o Filho de Deus, revestira-Se, no entanto, da natureza humana e comoveu-Se com sua dor.
Seu coração está sempre pronto a compadecer-se perante o sofrimento. Chora com os que choram, e alegra-se com os que alegram-se. Não foi, porém, simplesmente pela simpatia humana para com Maria e Marta, que Jesus chorou. Havia, em Suas lágrimas, uma dor tão acima da simples mágoa humana, como o Céu se acha acima da terra. Cristo não chorou por Lázaro, pois estava para chamá-lo do sepulcro. Chorou por aqueles muitos que ora pranteavam a Lázaro mas, em breve, tramariam a morte dAquele que era a ressurreição e a vida.
O juízo que estava para cair sobre Jerusalém estava delineado perante a visão futurística de Jesus. Ele contemplou Jerusalém cercada pelas legiões romanas. Viu que muitos dos que agora choravam por Lázaro morreriam no cerco da cidade e não haveria esperança em sua morte.
Não foi somente pela cena que se desenrolava a Seus olhos, que Cristo chorou. Pesava sobre Ele a “dor dos séculos” Lançando o olhar através dos séculos por vir, viu o sofrimento, a dor, as lágrimas e a morte que caberia em sorte aos homens. Seu coração pungiu-se por sentir pena da família humana de todos os tempos e em todas as terras. Pesavam-lhe, fortemente, sobre a alma, as misérias da raça pecadora
Foi assim, que a fonte das lágrimas se lhe rompeu. Jesus em um anelo tão profundo em aliviar todas as dores dos humanos, ao ponto de chorar.
Valdeci Júnior
Fátima Silva