-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
21
|Apocalipse 19:21|
kai oi loipoi apektanthêsan en tê romphaia tou kathêmenou epi tou ippou tê ab=exelthousê ts=ekporeuomenê ek tou stomatos autou kai panta ta ornea echortasthêsan ek tôn sarkôn autôn
-
1
|Apocalipse 20:1|
kai eidon aggelon katabainonta ek tou ouranou echonta tên ab=klein ts=kleida tês abussou kai alusin megalên epi tên cheira autou
-
2
|Apocalipse 20:2|
kai b=ekratêse ats=ekratêsen ton drakonta a=o tsb=ton a=ophis tsb=ophin a=o tsb=ton a=archaios tsb=archaion os b=esti ats=estin diabolos kai a=o b=[o] satanas b=o b=planôn b=tên b=oikoumenên b=olên kai edêsen auton chilia etê
-
3
|Apocalipse 20:3|
kai ebalen auton eis tên abusson kai b=ekleise ats=ekleisen ts=auton kai esphragisen epanô autou ina mê ats=planêsê b=plana ab=eti ta ethnê ts=eti achri telesthê ta chilia etê tsb=kai meta tauta dei tsb=auton luthênai a=auton mikron chronon
-
4
|Apocalipse 20:4|
kai eidon thronous kai ekathisan ep autous kai krima edothê autois kai tas psuchas tôn pepelekismenôn dia tên marturian iêsou kai dia ton logon tou theou kai oitines ou prosekunêsan a=to tsb=tô a=thêrion tsb=thêriô a=oude tsb=oute tên eikona autou kai ouk
-
5
|Apocalipse 20:5|
b=kai oi ts=de loipoi tôn nekrôn ouk ab=ezêsan ts=anezêsan ab=achri ts=eôs telesthê ta chilia etê autê ê anastasis ê prôtê
-
6
|Apocalipse 20:6|
makarios kai agios o echôn meros en tê anastasei tê prôtê epi toutôn o ts=thanatos ts=o deuteros ab=thanatos ouk echei exousian all esontai iereis tou theou kai tou christou kai b=basileusousi ats=basileusousin met autou a=[ta] chilia etê
-
7
|Apocalipse 20:7|
kai otan telesthê ta chilia etê luthêsetai o satanas ek tês phulakês autou
-
8
|Apocalipse 20:8|
kai exeleusetai planêsai ta ethnê ta en tais b=tessarsi ats=tessarsin gôniais tês gês ton gôg kai tsb=ton magôg sunagagein autous eis ab=ton polemon ôn o arithmos a=autôn b=[autôn] ôs ê ammos tês thalassês
-
9
|Apocalipse 20:9|
kai anebêsan epi to platos tês gês kai a=ekukleusan tsb=ekuklôsan tên parembolên tôn agiôn kai tên polin tên êgapêmenên kai katebê pur ts=apo ts=tou ts=theou ek tou ouranou b=apo b=tou b=theou kai katephagen autous
-
-
Sugestões

Clique para ler 1 Pedro 1-5
17 de Dezembro LAB 717
TIAGO
Tiago
“A Epístola de Tiago é um dos livros que mais duramente teve que lutar para obter sua incorporação ao Novo Testamento. E ainda depois de ter chegado a ser considerada como parte da Escritura, foi mencionada com certa reserva e suspicácia. Até em época tão tardia como o século XVI Lutero de boa vontade a teria eliminado totalmente do Novo Testamento (William Barclay)”.
De acordo com o Comentário Bíblico Moody, o conteúdo de Tiago “é um pedido em prol do cristianismo vital. Herder captou o teor deste livro quando escreveu: ‘Que nobre é o homem que fala nesta Epístola! Que incansável paciência no sofrimento! Que grandeza na pobreza! Que alegria na tristeza! Simplicidade, sinceridade, confiança direta na oração! Como ele quer ação! Ação, não palavras . . . não uma fé morta!’ (citado por F.W. Farrar em The Early Days of Christianity, pág. 324).
“No verdadeiro espírito dá literatura da Sabedoria, Tiago maneja muitos e diferentes assuntos. Seus parágrafos curtos e abruptos já foram comparados a um colar de pérolas - cada um é uma entidade separada em si mesmo. Há algumas transições lógicas, mas em grande pane as transições são abruptas ou nem existem. Este fenômeno toma impossível um esboço no sentido usual. Aqui está, entretanto, uma lista dos assuntos tratados na ordem de sua ocorrência na epístola”.
“A epístola de Tiago é um dos escritos mais instrutivos do Novo Testamento. Dirigida principalmente contra os erros particulares da época, produzidos entre os cristãos judeus, não contém as mesmas declarações doutrinárias completas de outras epístolas, mas apresenta um admirável resumo dos deveres práticos de todos os crentes. Aqui estão manifestas as principais verdades do cristianismo, e se considerada com atenção, demonstrará que coincidem inteiramente com as declarações de Paulo acerca da graça e da justificação, abundando ao mesmo tempo em sérias exortações à paciência da esperança e à obediência da fé e do amor, mescladas com advertências, repreensões e exortações conforme os assuntos tratados. As verdades aqui expostas são muito sérias, e é necessário que em todo o tempo se sustenham e se observem as regras para sua prática. Em Cristo não há ramos mortos ou sem seiva, e a fé não é uma graça ociosa; onde quer que esteja, produz fruto em obras (Mathew Henry)”.
O que surpreende em Tiago é que somente em duas ocasiões se menciona o nome de Jesus (1:1; 2:1); e também que nada se diz acerca da Sua vida, morte e ressurreição. No entanto, a fé do autor inspira todo o discurso e se faz manifesta nas referências ao “bom nome”. Suas expectativas fervorosas com respeito à igreja primitiva devem servir-nos de exemplo.
Valdeci Júnior
Fátima Silva