-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
11
|Apocalipse 19:11|
kai eidon ton ouranon a=êneôgmenon tsb=aneôgmenon kai idou ippos leukos kai o kathêmenos ep auton a=[kaloumenos] tsb=kaloumenos pistos kai alêthinos kai en dikaiosunê krinei kai polemei
-
12
|Apocalipse 19:12|
oi de ophthalmoi autou a=[ôs] ts=ôs phlox puros kai epi tên kephalên autou diadêmata polla echôn b=onomata b=gegrammena b=kai onoma gegrammenon o oudeis oiden ei mê autos
-
13
|Apocalipse 19:13|
kai peribeblêmenos imation bebammenon aimati kai a=keklêtai tsb=kaleitai to onoma autou o logos tou theou
-
14
|Apocalipse 19:14|
kai ta strateumata ab=[ta] s=ta en tô ouranô êkolouthei autô b=epi ats=eph ippois leukois endedumenoi bussinon leukon ts=kai katharon
-
15
|Apocalipse 19:15|
kai ek tou stomatos autou ekporeuetai romphaia b=distomos oxeia ina en autê ab=pataxê ts=patassê ta ethnê kai autos poimanei autous en rabdô sidêra kai autos patei tên lênon tou oinou tou thumou ts=kai tês orgês tou theou tou pantokratoros
-
16
|Apocalipse 19:16|
kai echei epi to imation kai epi ton mêron autou t=to onoma gegrammenon basileus basileôn kai kurios kuriôn
-
17
|Apocalipse 19:17|
kai eidon b=[ena] ats=ena aggelon estôta en tô êliô kai ats=ekraxen a=[en] b=ekraxe phônê megalê legôn b=pasi ats=pasin tois orneois tois ab=petomenois ts=petômenois en mesouranêmati deute ab=sunachthête ts=kai ts=sunagesthe eis to deipnon ab=to ab=mega t
-
18
|Apocalipse 19:18|
ina phagête sarkas basileôn kai sarkas chiliarchôn kai sarkas ischurôn kai sarkas ippôn kai tôn kathêmenôn ep autôn kai sarkas pantôn eleutherôn abs=te kai doulôn kai mikrôn b=te kai megalôn
-
19
|Apocalipse 19:19|
kai eidon to thêrion kai tous basileis tês gês kai ta strateumata autôn sunêgmena poiêsai a=ton polemon meta tou kathêmenou epi tou ippou kai meta tou strateumatos autou
-
20
|Apocalipse 19:20|
kai epiasthê to thêrion kai b=o ts=meta ts=toutou ab=met ab=autou ats=o pseudoprophêtês o poiêsas ta sêmeia enôpion autou en ois b=eplanêse ats=eplanêsen tous labontas to charagma tou thêriou kai tous proskunountas tê eikoni autou zôntes eblêthêsan oi duo
-
-
Sugestões

Clique para ler 1 Pedro 1-5
17 de Dezembro LAB 717
TIAGO
Tiago
“A Epístola de Tiago é um dos livros que mais duramente teve que lutar para obter sua incorporação ao Novo Testamento. E ainda depois de ter chegado a ser considerada como parte da Escritura, foi mencionada com certa reserva e suspicácia. Até em época tão tardia como o século XVI Lutero de boa vontade a teria eliminado totalmente do Novo Testamento (William Barclay)”.
De acordo com o Comentário Bíblico Moody, o conteúdo de Tiago “é um pedido em prol do cristianismo vital. Herder captou o teor deste livro quando escreveu: ‘Que nobre é o homem que fala nesta Epístola! Que incansável paciência no sofrimento! Que grandeza na pobreza! Que alegria na tristeza! Simplicidade, sinceridade, confiança direta na oração! Como ele quer ação! Ação, não palavras . . . não uma fé morta!’ (citado por F.W. Farrar em The Early Days of Christianity, pág. 324).
“No verdadeiro espírito dá literatura da Sabedoria, Tiago maneja muitos e diferentes assuntos. Seus parágrafos curtos e abruptos já foram comparados a um colar de pérolas - cada um é uma entidade separada em si mesmo. Há algumas transições lógicas, mas em grande pane as transições são abruptas ou nem existem. Este fenômeno toma impossível um esboço no sentido usual. Aqui está, entretanto, uma lista dos assuntos tratados na ordem de sua ocorrência na epístola”.
“A epístola de Tiago é um dos escritos mais instrutivos do Novo Testamento. Dirigida principalmente contra os erros particulares da época, produzidos entre os cristãos judeus, não contém as mesmas declarações doutrinárias completas de outras epístolas, mas apresenta um admirável resumo dos deveres práticos de todos os crentes. Aqui estão manifestas as principais verdades do cristianismo, e se considerada com atenção, demonstrará que coincidem inteiramente com as declarações de Paulo acerca da graça e da justificação, abundando ao mesmo tempo em sérias exortações à paciência da esperança e à obediência da fé e do amor, mescladas com advertências, repreensões e exortações conforme os assuntos tratados. As verdades aqui expostas são muito sérias, e é necessário que em todo o tempo se sustenham e se observem as regras para sua prática. Em Cristo não há ramos mortos ou sem seiva, e a fé não é uma graça ociosa; onde quer que esteja, produz fruto em obras (Mathew Henry)”.
O que surpreende em Tiago é que somente em duas ocasiões se menciona o nome de Jesus (1:1; 2:1); e também que nada se diz acerca da Sua vida, morte e ressurreição. No entanto, a fé do autor inspira todo o discurso e se faz manifesta nas referências ao “bom nome”. Suas expectativas fervorosas com respeito à igreja primitiva devem servir-nos de exemplo.
Valdeci Júnior
Fátima Silva