-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
11
|Apocalipse 19:11|
kai eidon ton ouranon a=êneôgmenon tsb=aneôgmenon kai idou ippos leukos kai o kathêmenos ep auton a=[kaloumenos] tsb=kaloumenos pistos kai alêthinos kai en dikaiosunê krinei kai polemei
-
12
|Apocalipse 19:12|
oi de ophthalmoi autou a=[ôs] ts=ôs phlox puros kai epi tên kephalên autou diadêmata polla echôn b=onomata b=gegrammena b=kai onoma gegrammenon o oudeis oiden ei mê autos
-
13
|Apocalipse 19:13|
kai peribeblêmenos imation bebammenon aimati kai a=keklêtai tsb=kaleitai to onoma autou o logos tou theou
-
14
|Apocalipse 19:14|
kai ta strateumata ab=[ta] s=ta en tô ouranô êkolouthei autô b=epi ats=eph ippois leukois endedumenoi bussinon leukon ts=kai katharon
-
15
|Apocalipse 19:15|
kai ek tou stomatos autou ekporeuetai romphaia b=distomos oxeia ina en autê ab=pataxê ts=patassê ta ethnê kai autos poimanei autous en rabdô sidêra kai autos patei tên lênon tou oinou tou thumou ts=kai tês orgês tou theou tou pantokratoros
-
16
|Apocalipse 19:16|
kai echei epi to imation kai epi ton mêron autou t=to onoma gegrammenon basileus basileôn kai kurios kuriôn
-
17
|Apocalipse 19:17|
kai eidon b=[ena] ats=ena aggelon estôta en tô êliô kai ats=ekraxen a=[en] b=ekraxe phônê megalê legôn b=pasi ats=pasin tois orneois tois ab=petomenois ts=petômenois en mesouranêmati deute ab=sunachthête ts=kai ts=sunagesthe eis to deipnon ab=to ab=mega t
-
18
|Apocalipse 19:18|
ina phagête sarkas basileôn kai sarkas chiliarchôn kai sarkas ischurôn kai sarkas ippôn kai tôn kathêmenôn ep autôn kai sarkas pantôn eleutherôn abs=te kai doulôn kai mikrôn b=te kai megalôn
-
19
|Apocalipse 19:19|
kai eidon to thêrion kai tous basileis tês gês kai ta strateumata autôn sunêgmena poiêsai a=ton polemon meta tou kathêmenou epi tou ippou kai meta tou strateumatos autou
-
20
|Apocalipse 19:20|
kai epiasthê to thêrion kai b=o ts=meta ts=toutou ab=met ab=autou ats=o pseudoprophêtês o poiêsas ta sêmeia enôpion autou en ois b=eplanêse ats=eplanêsen tous labontas to charagma tou thêriou kai tous proskunountas tê eikoni autou zôntes eblêthêsan oi duo
-
-
Sugestões

Clique para ler João 12-13
01 de novembro LAB 671
“JESUS CHOROU”?
João 10-11
Muitas vezes já vi cristãos escaparem pela culatra de João 11:35, ao serem intimados a declamar um versículo bíblico. Por não saberem nada melhor, maior ou mais especial, no susto, dizem: “Jesus chorou”. E se alguém reclamar, ainda poderão dizer: “Mas é um verso bíblico!”. E num contexto assim vemos o questionamento paradoxal que confronta a simplicidade com a seriedade deste versículo.
Seriedade? Sim! Veja a pergunta que surge na cabeça de muitos, ao lerem-no: “Por quem Jesus chorou? Por Lázaro ou por si mesmo?”. O verso 33 trinta e três começa a explicar, e os comentários bíblicos “SDABC” e “O Desejado de Todas as Nações” pegando esta ponta de corda, nos elucidam mais sobre o assunto. E, teologicamente, a conclusão é que “em Sua humanidade, Jesus foi comovido pela dor humana e chorou com os aflitos”. Mas, por trás desta afirmação, há muito significado.
Foi uma cena dolorosa. Lázaro fora muito amado, e suas irmãs choravam por ele, com o coração despedaçado. Os amigos uniam-se ao coro, chorando juntos. Em face dessa aflição humana, dentre muitos amigos consternados pranteando o morto, “Jesus chorou”. Se bem que fosse o Filho de Deus, revestira-Se, no entanto, da natureza humana e comoveu-Se com sua dor.
Seu coração está sempre pronto a compadecer-se perante o sofrimento. Chora com os que choram, e alegra-se com os que alegram-se. Não foi, porém, simplesmente pela simpatia humana para com Maria e Marta, que Jesus chorou. Havia, em Suas lágrimas, uma dor tão acima da simples mágoa humana, como o Céu se acha acima da terra. Cristo não chorou por Lázaro, pois estava para chamá-lo do sepulcro. Chorou por aqueles muitos que ora pranteavam a Lázaro mas, em breve, tramariam a morte dAquele que era a ressurreição e a vida.
O juízo que estava para cair sobre Jerusalém estava delineado perante a visão futurística de Jesus. Ele contemplou Jerusalém cercada pelas legiões romanas. Viu que muitos dos que agora choravam por Lázaro morreriam no cerco da cidade e não haveria esperança em sua morte.
Não foi somente pela cena que se desenrolava a Seus olhos, que Cristo chorou. Pesava sobre Ele a “dor dos séculos” Lançando o olhar através dos séculos por vir, viu o sofrimento, a dor, as lágrimas e a morte que caberia em sorte aos homens. Seu coração pungiu-se por sentir pena da família humana de todos os tempos e em todas as terras. Pesavam-lhe, fortemente, sobre a alma, as misérias da raça pecadora
Foi assim, que a fonte das lágrimas se lhe rompeu. Jesus em um anelo tão profundo em aliviar todas as dores dos humanos, ao ponto de chorar.
Valdeci Júnior
Fátima Silva