-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
2
|Apocalipse 15:2|
kai eidon ôs thalassan ualinên memigmenên puri kai tous nikôntas ek tou thêriou kai ek tês eikonos autou kai ek tou ts=charagmatos ts=autou ts=ek ts=tou arithmou tou onomatos autou estôtas epi tên thalassan tên ualinên echontas kitharas tou theou
-
3
|Apocalipse 15:3|
kai b=adousi ats=adousin tên ôdên ab=môuseôs ts=môseôs abs=tou doulou tou theou kai tên ôdên tou arniou legontes megala kai thaumasta ta erga sou kurie o theos o pantokratôr dikaiai kai alêthinai ai odoi sou o basileus tôn ab=ethnôn ts=agiôn
-
4
|Apocalipse 15:4|
tis ou mê phobêthê tsb=se kurie kai a=doxasei tsb=doxasê to onoma sou oti monos b=agios ats=osios oti panta ta ethnê b=êxousi ats=êxousin kai proskunêsousin enôpion sou oti ta dikaiômata sou ephanerôthêsan
-
5
|Apocalipse 15:5|
kai meta tauta eidon kai ts=idou ênoigê o naos tês skênês tou marturiou en tô ouranô
-
6
|Apocalipse 15:6|
kai exêlthon oi epta aggeloi a=[oi] b=oi echontes tas epta plêgas b=[ek ats=ek tou b=naou] b=oi b=êsan ats=naou endedumenoi linon katharon ts=kai lampron kai periezôsmenoi peri ta stêthê zônas chrusas
-
7
|Apocalipse 15:7|
kai en ek tôn tessarôn zôôn b=edôke ats=edôken tois epta aggelois epta phialas chrusas gemousas tou thumou tou theou tou zôntos eis tous aiônas tôn aiônôn
-
8
|Apocalipse 15:8|
kai egemisthê o naos kapnou ek tês doxês tou theou kai ek tês dunameôs autou kai oudeis ab=edunato ts=êdunato eiselthein eis ton naon achri telesthôsin ai epta plêgai tôn epta aggelôn
-
1
|Apocalipse 16:1|
kai êkousa tsb=phônês megalês a=phônês ek tou naou legousês tois epta aggelois upagete kai a=ekcheete tsb=ekcheate tas ab=epta phialas tou thumou tou theou eis tên gên
-
2
|Apocalipse 16:2|
kai apêlthen o prôtos kai b=exechee ats=execheen tên phialên autou ab=eis ts=epi tên gên kai egeneto elkos kakon kai ponêron ab=epi ts=eis tous anthrôpous tous echontas to charagma tou thêriou kai tous ab=proskunountas tê eikoni autou ts=proskunountas
-
3
|Apocalipse 16:3|
kai o deuteros tsb=aggelos b=exechee ats=execheen tên phialên autou eis tên thalassan kai egeneto aima ôs nekrou kai pasa psuchê a=zôês tsb=zôsa apethanen a=ta en tê thalassê
-
-
Sugestões

Clique para ler 1 Pedro 1-5
17 de Dezembro LAB 717
TIAGO
Tiago
“A Epístola de Tiago é um dos livros que mais duramente teve que lutar para obter sua incorporação ao Novo Testamento. E ainda depois de ter chegado a ser considerada como parte da Escritura, foi mencionada com certa reserva e suspicácia. Até em época tão tardia como o século XVI Lutero de boa vontade a teria eliminado totalmente do Novo Testamento (William Barclay)”.
De acordo com o Comentário Bíblico Moody, o conteúdo de Tiago “é um pedido em prol do cristianismo vital. Herder captou o teor deste livro quando escreveu: ‘Que nobre é o homem que fala nesta Epístola! Que incansável paciência no sofrimento! Que grandeza na pobreza! Que alegria na tristeza! Simplicidade, sinceridade, confiança direta na oração! Como ele quer ação! Ação, não palavras . . . não uma fé morta!’ (citado por F.W. Farrar em The Early Days of Christianity, pág. 324).
“No verdadeiro espírito dá literatura da Sabedoria, Tiago maneja muitos e diferentes assuntos. Seus parágrafos curtos e abruptos já foram comparados a um colar de pérolas - cada um é uma entidade separada em si mesmo. Há algumas transições lógicas, mas em grande pane as transições são abruptas ou nem existem. Este fenômeno toma impossível um esboço no sentido usual. Aqui está, entretanto, uma lista dos assuntos tratados na ordem de sua ocorrência na epístola”.
“A epístola de Tiago é um dos escritos mais instrutivos do Novo Testamento. Dirigida principalmente contra os erros particulares da época, produzidos entre os cristãos judeus, não contém as mesmas declarações doutrinárias completas de outras epístolas, mas apresenta um admirável resumo dos deveres práticos de todos os crentes. Aqui estão manifestas as principais verdades do cristianismo, e se considerada com atenção, demonstrará que coincidem inteiramente com as declarações de Paulo acerca da graça e da justificação, abundando ao mesmo tempo em sérias exortações à paciência da esperança e à obediência da fé e do amor, mescladas com advertências, repreensões e exortações conforme os assuntos tratados. As verdades aqui expostas são muito sérias, e é necessário que em todo o tempo se sustenham e se observem as regras para sua prática. Em Cristo não há ramos mortos ou sem seiva, e a fé não é uma graça ociosa; onde quer que esteja, produz fruto em obras (Mathew Henry)”.
O que surpreende em Tiago é que somente em duas ocasiões se menciona o nome de Jesus (1:1; 2:1); e também que nada se diz acerca da Sua vida, morte e ressurreição. No entanto, a fé do autor inspira todo o discurso e se faz manifesta nas referências ao “bom nome”. Suas expectativas fervorosas com respeito à igreja primitiva devem servir-nos de exemplo.
Valdeci Júnior
Fátima Silva