-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
2
|Apocalipse 14:2|
kai êkousa phônên ek tou ouranou ôs phônên udatôn pollôn kai ôs phônên brontês megalês kai ab=ê ab=phônê ab=ên ts=phônên êkousa ab=ôs kitharôdôn kitharizontôn en tais kitharais autôn
-
3
|Apocalipse 14:3|
kai adousin a=[ôs] ts=ôs ôdên kainên enôpion tou thronou kai enôpion tôn tessarôn zôôn kai tôn presbuterôn kai oudeis ab=edunato ts=êdunato mathein tên ôdên ei mê ai b=rmd ats=ekaton ts=tessarakonta a=tesserakonta ats=tessares chiliades oi êgorasmenoi apo
-
4
|Apocalipse 14:4|
outoi eisin oi meta gunaikôn ouk emolunthêsan parthenoi gar eisin outoi tsb=eisin oi akolouthountes tô arniô opou an upagê outoi b=upo b=iêsou êgorasthêsan apo tôn anthrôpôn aparchê tô theô kai tô arniô
-
5
|Apocalipse 14:5|
kai en tô stomati autôn ouch eurethê ab=pseudos ts=dolos amômoi tsb=gar b=eisi ats=eisin ts=enôpion ts=tou ts=thronou ts=tou ts=theou
-
6
|Apocalipse 14:6|
kai eidon ats=allon aggelon ab=petomenon ts=petômenon en mesouranêmati echonta euaggelion aiônion euaggelisai a=epi tous ab=kathêmenous ts=katoikountas epi tês gês kai ab=epi pan ethnos kai phulên kai glôssan kai laon
-
7
|Apocalipse 14:7|
ab=legôn ts=legonta en phônê megalê phobêthête ton theon kai dote autô doxan oti êlthen ê ôra tês kriseôs autou kai proskunêsate tô poiêsanti ton ouranon kai tên gên kai bs=tên thalassan kai pêgas udatôn
-
8
|Apocalipse 14:8|
kai allos b=deuteros aggelos a=deuteros b=êkolouthêse ats=êkolouthêsen legôn b=[epesen] ats=epesen b=epese ats=epesen babulôn ê ts=polis ts=ê megalê a=ê ts=oti ek tou oinou tou thumou tês porneias autês b=pepotike ats=pepotiken panta ab=ta ethnê
-
9
|Apocalipse 14:9|
kai ab=allos ts=tritos aggelos ab=tritos êkolouthêsen autois legôn en phônê megalê ei tis ab=proskunei to thêrion ts=proskunei kai tên eikona autou kai lambanei charagma epi tou metôpou autou ê epi tên cheira autou
-
10
|Apocalipse 14:10|
kai autos pietai ek tou oinou tou thumou tou theou tou kekerasmenou akratou en tô potêriô tês orgês autou kai basanisthêsetai en puri kai theiô enôpion tsb=tôn tsb=agiôn aggelôn a=agiôn kai enôpion tou arniou
-
11
|Apocalipse 14:11|
kai o kapnos tou basanismou autôn ts=anabainei eis aiônas aiônôn ab=anabainei kai ouk echousin anapausin êmeras kai nuktos oi proskunountes to thêrion kai tên eikona autou kai ei tis lambanei to charagma tou onomatos autou
-
-
Sugestões

Clique para ler João 12-13
01 de novembro LAB 671
“JESUS CHOROU”?
João 10-11
Muitas vezes já vi cristãos escaparem pela culatra de João 11:35, ao serem intimados a declamar um versículo bíblico. Por não saberem nada melhor, maior ou mais especial, no susto, dizem: “Jesus chorou”. E se alguém reclamar, ainda poderão dizer: “Mas é um verso bíblico!”. E num contexto assim vemos o questionamento paradoxal que confronta a simplicidade com a seriedade deste versículo.
Seriedade? Sim! Veja a pergunta que surge na cabeça de muitos, ao lerem-no: “Por quem Jesus chorou? Por Lázaro ou por si mesmo?”. O verso 33 trinta e três começa a explicar, e os comentários bíblicos “SDABC” e “O Desejado de Todas as Nações” pegando esta ponta de corda, nos elucidam mais sobre o assunto. E, teologicamente, a conclusão é que “em Sua humanidade, Jesus foi comovido pela dor humana e chorou com os aflitos”. Mas, por trás desta afirmação, há muito significado.
Foi uma cena dolorosa. Lázaro fora muito amado, e suas irmãs choravam por ele, com o coração despedaçado. Os amigos uniam-se ao coro, chorando juntos. Em face dessa aflição humana, dentre muitos amigos consternados pranteando o morto, “Jesus chorou”. Se bem que fosse o Filho de Deus, revestira-Se, no entanto, da natureza humana e comoveu-Se com sua dor.
Seu coração está sempre pronto a compadecer-se perante o sofrimento. Chora com os que choram, e alegra-se com os que alegram-se. Não foi, porém, simplesmente pela simpatia humana para com Maria e Marta, que Jesus chorou. Havia, em Suas lágrimas, uma dor tão acima da simples mágoa humana, como o Céu se acha acima da terra. Cristo não chorou por Lázaro, pois estava para chamá-lo do sepulcro. Chorou por aqueles muitos que ora pranteavam a Lázaro mas, em breve, tramariam a morte dAquele que era a ressurreição e a vida.
O juízo que estava para cair sobre Jerusalém estava delineado perante a visão futurística de Jesus. Ele contemplou Jerusalém cercada pelas legiões romanas. Viu que muitos dos que agora choravam por Lázaro morreriam no cerco da cidade e não haveria esperança em sua morte.
Não foi somente pela cena que se desenrolava a Seus olhos, que Cristo chorou. Pesava sobre Ele a “dor dos séculos” Lançando o olhar através dos séculos por vir, viu o sofrimento, a dor, as lágrimas e a morte que caberia em sorte aos homens. Seu coração pungiu-se por sentir pena da família humana de todos os tempos e em todas as terras. Pesavam-lhe, fortemente, sobre a alma, as misérias da raça pecadora
Foi assim, que a fonte das lágrimas se lhe rompeu. Jesus em um anelo tão profundo em aliviar todas as dores dos humanos, ao ponto de chorar.
Valdeci Júnior
Fátima Silva