-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
7
|Apocalipse 12:7|
kai egeneto polemos en tô ouranô o michaêl kai oi aggeloi autou a=tou ab=polemêsai ts=epolemêsan ab=meta ts=kata tou drakontos kai o drakôn b=epolemêse ats=epolemêsen kai oi aggeloi autou
-
8
|Apocalipse 12:8|
kai ouk ab=ischusen ts=ischusan ab=oude ts=oute topos eurethê b=autô ats=autôn eti en tô ouranô
-
9
|Apocalipse 12:9|
kai eblêthê o drakôn o megas o ophis o archaios o kaloumenos diabolos kai ats=o satanas o planôn tên oikoumenên olên eblêthê eis tên gên kai oi aggeloi autou met autou eblêthêsan
-
10
|Apocalipse 12:10|
kai êkousa phônên megalên ts=legousan en tô ouranô ab=legousan arti egeneto ê sôtêria kai ê dunamis kai ê basileia tou theou êmôn kai ê exousia tou christou autou oti ab=eblêthê ts=kateblêthê o a=katêgôr tsb=katêgoros tôn adelphôn êmôn o katêgorôn a=autou
-
11
|Apocalipse 12:11|
kai autoi enikêsan auton dia to aima tou arniou kai dia ton logon tês marturias autôn kai ouk êgapêsan tên psuchên autôn achri thanatou
-
12
|Apocalipse 12:12|
dia touto euphrainesthe ab=[oi] ts=oi ouranoi kai oi en autois skênountes ouai b=tê b=gê ts=tois ts=katoikousin ats=tên ats=gên kai b=tê ats=tên b=thalassê ats=thalassan oti katebê o diabolos pros umas echôn thumon megan eidôs oti oligon kairon echei
-
13
|Apocalipse 12:13|
kai ote eiden o drakôn oti eblêthê eis tên gên b=ediôxe ats=ediôxen tên gunaika êtis b=eteke ats=eteken ton a=arsena tsb=arrena
-
14
|Apocalipse 12:14|
kai edothêsan tê gunaiki a=ai duo pteruges tou aetou tou megalou ina petêtai eis tên erêmon eis ton topon autês b=opôs ats=opou b=trephêtai ats=trephetai ekei kairon kai kairous kai êmisu kairou apo prosôpou tou opheôs
-
15
|Apocalipse 12:15|
kai ebalen o ophis ts=opisô ts=tês ts=gunaikos ek tou stomatos autou ab=opisô ab=tês ab=gunaikos udôr ôs potamon ina ab=autên ts=tautên potamophorêton poiêsê
-
16
|Apocalipse 12:16|
kai eboêthêsen ê gê tê gunaiki kai ênoixen ê gê to stoma autês kai b=katepie ats=katepien ton potamon on ebalen o drakôn ek tou stomatos autou
-
-
Sugestões

Clique para ler João 12-13
01 de novembro LAB 671
“JESUS CHOROU”?
João 10-11
Muitas vezes já vi cristãos escaparem pela culatra de João 11:35, ao serem intimados a declamar um versículo bíblico. Por não saberem nada melhor, maior ou mais especial, no susto, dizem: “Jesus chorou”. E se alguém reclamar, ainda poderão dizer: “Mas é um verso bíblico!”. E num contexto assim vemos o questionamento paradoxal que confronta a simplicidade com a seriedade deste versículo.
Seriedade? Sim! Veja a pergunta que surge na cabeça de muitos, ao lerem-no: “Por quem Jesus chorou? Por Lázaro ou por si mesmo?”. O verso 33 trinta e três começa a explicar, e os comentários bíblicos “SDABC” e “O Desejado de Todas as Nações” pegando esta ponta de corda, nos elucidam mais sobre o assunto. E, teologicamente, a conclusão é que “em Sua humanidade, Jesus foi comovido pela dor humana e chorou com os aflitos”. Mas, por trás desta afirmação, há muito significado.
Foi uma cena dolorosa. Lázaro fora muito amado, e suas irmãs choravam por ele, com o coração despedaçado. Os amigos uniam-se ao coro, chorando juntos. Em face dessa aflição humana, dentre muitos amigos consternados pranteando o morto, “Jesus chorou”. Se bem que fosse o Filho de Deus, revestira-Se, no entanto, da natureza humana e comoveu-Se com sua dor.
Seu coração está sempre pronto a compadecer-se perante o sofrimento. Chora com os que choram, e alegra-se com os que alegram-se. Não foi, porém, simplesmente pela simpatia humana para com Maria e Marta, que Jesus chorou. Havia, em Suas lágrimas, uma dor tão acima da simples mágoa humana, como o Céu se acha acima da terra. Cristo não chorou por Lázaro, pois estava para chamá-lo do sepulcro. Chorou por aqueles muitos que ora pranteavam a Lázaro mas, em breve, tramariam a morte dAquele que era a ressurreição e a vida.
O juízo que estava para cair sobre Jerusalém estava delineado perante a visão futurística de Jesus. Ele contemplou Jerusalém cercada pelas legiões romanas. Viu que muitos dos que agora choravam por Lázaro morreriam no cerco da cidade e não haveria esperança em sua morte.
Não foi somente pela cena que se desenrolava a Seus olhos, que Cristo chorou. Pesava sobre Ele a “dor dos séculos” Lançando o olhar através dos séculos por vir, viu o sofrimento, a dor, as lágrimas e a morte que caberia em sorte aos homens. Seu coração pungiu-se por sentir pena da família humana de todos os tempos e em todas as terras. Pesavam-lhe, fortemente, sobre a alma, as misérias da raça pecadora
Foi assim, que a fonte das lágrimas se lhe rompeu. Jesus em um anelo tão profundo em aliviar todas as dores dos humanos, ao ponto de chorar.
Valdeci Júnior
Fátima Silva