-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
17
|Apocalipse 12:17|
kai ôrgisthê o drakôn epi tê gunaiki kai b=apêlthe ats=apêlthen poiêsai polemon meta tôn loipôn tou spermatos autês tôn têrountôn tas entolas tou theou kai echontôn tên marturian ts=tou iêsou ts=christou
-
1
|Apocalipse 13:1|
a=[12.18+13:1] kai a=estathê tsb=estathên epi tên ammon tês thalassês kai eidon ek tês thalassês thêrion anabainon echon ts=kephalas ts=epta ts=kai kerata deka ab=kai ab=kephalas ab=epta kai epi tôn keratôn autou deka diadêmata kai epi tas kephalas autou
-
2
|Apocalipse 13:2|
kai to thêrion o eidon ên omoion pardalei kai oi podes autou ôs ab=arkou ts=arktou kai to stoma autou ôs stoma leontos kai edôken autô o drakôn tên dunamin autou kai ton thronon autou kai exousian megalên
-
3
|Apocalipse 13:3|
kai ts=eidon mian ab=ek tôn kephalôn autou b=ôsei ats=ôs esphagmenên eis thanaton kai ê plêgê tou thanatou autou etherapeuthê kai bs=ethaumasen at=ethaumasthê t=en olê abs=ê t=tê gê opisô tou thêriou
-
4
|Apocalipse 13:4|
kai prosekunêsan ab=tô ab=drakonti b=tô b=dedôkoti b=tên ts=ton ts=drakonta ts=os a=oti ats=edôken a=tên exousian tô thêriô kai prosekunêsan ab=tô ts=to ab=thêriô ts=thêrion legontes tis omoios tô thêriô ab=kai tis b=dunatos ats=dunatai polemêsai met auto
-
5
|Apocalipse 13:5|
kai edothê autô stoma laloun megala kai b=blasphêmian ats=blasphêmias kai edothê autô exousia b=polemon poiêsai mênas a=tesserakonta a=[kai] tsb=tessarakonta duo
-
6
|Apocalipse 13:6|
kai b=ênoixe ats=ênoixen to stoma autou eis a=blasphêmias tsb=blasphêmian pros ton theon blasphêmêsai to onoma autou kai tên skênên autou ts=kai tous en tô ouranô skênountas
-
7
|Apocalipse 13:7|
kai edothê autô ts=polemon poiêsai ab=polemon meta tôn agiôn kai nikêsai autous kai edothê autô exousia epi pasan phulên ab=kai ab=laon kai glôssan kai ethnos
-
8
|Apocalipse 13:8|
kai proskunêsousin a=auton tsb=autô pantes oi katoikountes epi tês gês a=ou tsb=ôn ou gegraptai ab=to ts=ta ab=onoma ts=onomata a=autou en ab=tô ts=tê ab=bibliô ts=biblô tês zôês tou arniou ab=tou esphagmenou apo katabolês kosmou
-
9
|Apocalipse 13:9|
ei tis echei ous akousatô
-
-
Sugestões

Clique para ler João 12-13
01 de novembro LAB 671
“JESUS CHOROU”?
João 10-11
Muitas vezes já vi cristãos escaparem pela culatra de João 11:35, ao serem intimados a declamar um versículo bíblico. Por não saberem nada melhor, maior ou mais especial, no susto, dizem: “Jesus chorou”. E se alguém reclamar, ainda poderão dizer: “Mas é um verso bíblico!”. E num contexto assim vemos o questionamento paradoxal que confronta a simplicidade com a seriedade deste versículo.
Seriedade? Sim! Veja a pergunta que surge na cabeça de muitos, ao lerem-no: “Por quem Jesus chorou? Por Lázaro ou por si mesmo?”. O verso 33 trinta e três começa a explicar, e os comentários bíblicos “SDABC” e “O Desejado de Todas as Nações” pegando esta ponta de corda, nos elucidam mais sobre o assunto. E, teologicamente, a conclusão é que “em Sua humanidade, Jesus foi comovido pela dor humana e chorou com os aflitos”. Mas, por trás desta afirmação, há muito significado.
Foi uma cena dolorosa. Lázaro fora muito amado, e suas irmãs choravam por ele, com o coração despedaçado. Os amigos uniam-se ao coro, chorando juntos. Em face dessa aflição humana, dentre muitos amigos consternados pranteando o morto, “Jesus chorou”. Se bem que fosse o Filho de Deus, revestira-Se, no entanto, da natureza humana e comoveu-Se com sua dor.
Seu coração está sempre pronto a compadecer-se perante o sofrimento. Chora com os que choram, e alegra-se com os que alegram-se. Não foi, porém, simplesmente pela simpatia humana para com Maria e Marta, que Jesus chorou. Havia, em Suas lágrimas, uma dor tão acima da simples mágoa humana, como o Céu se acha acima da terra. Cristo não chorou por Lázaro, pois estava para chamá-lo do sepulcro. Chorou por aqueles muitos que ora pranteavam a Lázaro mas, em breve, tramariam a morte dAquele que era a ressurreição e a vida.
O juízo que estava para cair sobre Jerusalém estava delineado perante a visão futurística de Jesus. Ele contemplou Jerusalém cercada pelas legiões romanas. Viu que muitos dos que agora choravam por Lázaro morreriam no cerco da cidade e não haveria esperança em sua morte.
Não foi somente pela cena que se desenrolava a Seus olhos, que Cristo chorou. Pesava sobre Ele a “dor dos séculos” Lançando o olhar através dos séculos por vir, viu o sofrimento, a dor, as lágrimas e a morte que caberia em sorte aos homens. Seu coração pungiu-se por sentir pena da família humana de todos os tempos e em todas as terras. Pesavam-lhe, fortemente, sobre a alma, as misérias da raça pecadora
Foi assim, que a fonte das lágrimas se lhe rompeu. Jesus em um anelo tão profundo em aliviar todas as dores dos humanos, ao ponto de chorar.
Valdeci Júnior
Fátima Silva