-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
17
|Apocalipse 12:17|
kai ôrgisthê o drakôn epi tê gunaiki kai b=apêlthe ats=apêlthen poiêsai polemon meta tôn loipôn tou spermatos autês tôn têrountôn tas entolas tou theou kai echontôn tên marturian ts=tou iêsou ts=christou
-
1
|Apocalipse 13:1|
a=[12.18+13:1] kai a=estathê tsb=estathên epi tên ammon tês thalassês kai eidon ek tês thalassês thêrion anabainon echon ts=kephalas ts=epta ts=kai kerata deka ab=kai ab=kephalas ab=epta kai epi tôn keratôn autou deka diadêmata kai epi tas kephalas autou
-
2
|Apocalipse 13:2|
kai to thêrion o eidon ên omoion pardalei kai oi podes autou ôs ab=arkou ts=arktou kai to stoma autou ôs stoma leontos kai edôken autô o drakôn tên dunamin autou kai ton thronon autou kai exousian megalên
-
3
|Apocalipse 13:3|
kai ts=eidon mian ab=ek tôn kephalôn autou b=ôsei ats=ôs esphagmenên eis thanaton kai ê plêgê tou thanatou autou etherapeuthê kai bs=ethaumasen at=ethaumasthê t=en olê abs=ê t=tê gê opisô tou thêriou
-
4
|Apocalipse 13:4|
kai prosekunêsan ab=tô ab=drakonti b=tô b=dedôkoti b=tên ts=ton ts=drakonta ts=os a=oti ats=edôken a=tên exousian tô thêriô kai prosekunêsan ab=tô ts=to ab=thêriô ts=thêrion legontes tis omoios tô thêriô ab=kai tis b=dunatos ats=dunatai polemêsai met auto
-
5
|Apocalipse 13:5|
kai edothê autô stoma laloun megala kai b=blasphêmian ats=blasphêmias kai edothê autô exousia b=polemon poiêsai mênas a=tesserakonta a=[kai] tsb=tessarakonta duo
-
6
|Apocalipse 13:6|
kai b=ênoixe ats=ênoixen to stoma autou eis a=blasphêmias tsb=blasphêmian pros ton theon blasphêmêsai to onoma autou kai tên skênên autou ts=kai tous en tô ouranô skênountas
-
7
|Apocalipse 13:7|
kai edothê autô ts=polemon poiêsai ab=polemon meta tôn agiôn kai nikêsai autous kai edothê autô exousia epi pasan phulên ab=kai ab=laon kai glôssan kai ethnos
-
8
|Apocalipse 13:8|
kai proskunêsousin a=auton tsb=autô pantes oi katoikountes epi tês gês a=ou tsb=ôn ou gegraptai ab=to ts=ta ab=onoma ts=onomata a=autou en ab=tô ts=tê ab=bibliô ts=biblô tês zôês tou arniou ab=tou esphagmenou apo katabolês kosmou
-
9
|Apocalipse 13:9|
ei tis echei ous akousatô
-
-
Sugestões

Clique para ler 1 Pedro 1-5
17 de Dezembro LAB 717
TIAGO
Tiago
“A Epístola de Tiago é um dos livros que mais duramente teve que lutar para obter sua incorporação ao Novo Testamento. E ainda depois de ter chegado a ser considerada como parte da Escritura, foi mencionada com certa reserva e suspicácia. Até em época tão tardia como o século XVI Lutero de boa vontade a teria eliminado totalmente do Novo Testamento (William Barclay)”.
De acordo com o Comentário Bíblico Moody, o conteúdo de Tiago “é um pedido em prol do cristianismo vital. Herder captou o teor deste livro quando escreveu: ‘Que nobre é o homem que fala nesta Epístola! Que incansável paciência no sofrimento! Que grandeza na pobreza! Que alegria na tristeza! Simplicidade, sinceridade, confiança direta na oração! Como ele quer ação! Ação, não palavras . . . não uma fé morta!’ (citado por F.W. Farrar em The Early Days of Christianity, pág. 324).
“No verdadeiro espírito dá literatura da Sabedoria, Tiago maneja muitos e diferentes assuntos. Seus parágrafos curtos e abruptos já foram comparados a um colar de pérolas - cada um é uma entidade separada em si mesmo. Há algumas transições lógicas, mas em grande pane as transições são abruptas ou nem existem. Este fenômeno toma impossível um esboço no sentido usual. Aqui está, entretanto, uma lista dos assuntos tratados na ordem de sua ocorrência na epístola”.
“A epístola de Tiago é um dos escritos mais instrutivos do Novo Testamento. Dirigida principalmente contra os erros particulares da época, produzidos entre os cristãos judeus, não contém as mesmas declarações doutrinárias completas de outras epístolas, mas apresenta um admirável resumo dos deveres práticos de todos os crentes. Aqui estão manifestas as principais verdades do cristianismo, e se considerada com atenção, demonstrará que coincidem inteiramente com as declarações de Paulo acerca da graça e da justificação, abundando ao mesmo tempo em sérias exortações à paciência da esperança e à obediência da fé e do amor, mescladas com advertências, repreensões e exortações conforme os assuntos tratados. As verdades aqui expostas são muito sérias, e é necessário que em todo o tempo se sustenham e se observem as regras para sua prática. Em Cristo não há ramos mortos ou sem seiva, e a fé não é uma graça ociosa; onde quer que esteja, produz fruto em obras (Mathew Henry)”.
O que surpreende em Tiago é que somente em duas ocasiões se menciona o nome de Jesus (1:1; 2:1); e também que nada se diz acerca da Sua vida, morte e ressurreição. No entanto, a fé do autor inspira todo o discurso e se faz manifesta nas referências ao “bom nome”. Suas expectativas fervorosas com respeito à igreja primitiva devem servir-nos de exemplo.
Valdeci Júnior
Fátima Silva