-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|Ezequiel 12:1|
vayhiy dhebhar-Adonay 'êlay lê'mor
-
2
|Ezequiel 12:2|
ben-'âdhâmbethokh bêyth-hammeriy 'attâh yoshêbh 'asher `êynayim lâhem lir'othvelo' râ'u 'âzenayim lâhem lishmoa` velo' shâmê`u kiy bêyth meriyhêm
-
3
|Ezequiel 12:3|
ve'attâh bhen-'âdhâm `asêh lekha kelêy gholâh ughelêh yomâmle`êynêyhem veghâliythâ mimmeqomekha 'el-mâqom 'achêrle`êynêyhem 'ulay yir'u kiy bêyth meriy hêmmâh
-
4
|Ezequiel 12:4|
vehotsê'thâkhêleykha kikhlêy gholâh yomâm le`êynêyhem ve'attâh têtsê' bhâ`erebhle`êynêyhem kemotsâ'êy golâh
-
5
|Ezequiel 12:5|
le`êynêyhem chathâr-lekha bhaqqiyrvehotsê'thâ bo
-
6
|Ezequiel 12:6|
le`êynêyhem `al-kâthêph tisâ' bâ`alâthâh thotsiy' pâneykhathekhasseh velo' thir'eh 'eth-hâ'ârets kiy-mophêth nethattiykha lebhêyth yisrâ'êl
-
7
|Ezequiel 12:7|
vâ'a`as kên ka'asher tsuvvêythiy kêlay hotsê'thiy kikhlêy gholâh yomâmubhâ`erebh châthartiy-liy bhaqqiyr beyâdh bâ`alâthâh hotsê'thiy `al-kâthêphnâsâ'thiy le`êynêyhem ph
-
8
|Ezequiel 12:8|
vayhiy dhebhar-Adonay 'êlay babboqerlê'mor
-
9
|Ezequiel 12:9|
ben-'âdhâm halo' 'âmeru 'êleykha bêyth yisrâ'êl bêythhammeriy mâh 'attâh `oseh
-
10
|Ezequiel 12:10|
'emor 'alêyhem koh 'âmar 'adhonâyAdonay hannâsiy' hammasâ' hazzeh biyrushâlam vekhol-bêythyisrâ'êl 'asher-hêmmâh bhethokhâm
-
-
Sugestões

Clique para ler 2 Coríntios 8-10
27 de novembro LAB 697
O ARREPENDIMENTO SEM REMORSO É CURATIVO
2Coríntios 05-07
Você já sentiu remorso? E arrependimento? Pensa que trata-se da mesma coisa? Não. A leitura bíblica de hoje fala de uma tristeza boa, que é a “tristeza segundo Deus”. Segundo a Bíblia, o bom desta tristeza é o fato de ela trazer o arrependimento, e não o remorso. O arrependimento é sadio. O remorso é venenoso.
Para que você entenda um pouco mais sobre as conseqüências do remorso, compartilho aqui uma história que encontrei no site “Nosso Pão Diário”. Conta-se que uma das personagens mais intrigantes de William Shakespeare é Lady MacBeth. Segundo o conto fictício do grande dramaturgo, euando esta senhora ouviu uma profecia que dizia que o seu marido se tornaria rei, ela o convenceu a assassinar o monarca então vigente.
Quando o ato sangrento foi levado a cabo, Macbeth ficou de consciência pesada. A esposa censurou a sua irritabilidade e ajudou-o a encobrir o crime.
O marido foi coroado rei. Mas isso não foi o fim da história. A resolução inicial de Lady transformou-se em remorso. Ela tornou-se mentalmente instável e não conseguia parar de lavar as mãos.
“Será que estas mãos nunca estarão limpas?”, perguntava ela. E a sua culpa acabou por levá-la ao suicídio. Grande coisa: uma “operação mãos limpas”! Isso lembra Pilatos, o camarada que sofreu de sentimento antecipado de culpa. Tanto o arrependimento quanto o remorso lidam com sentimento de culpa. O primeiro redime, o segundo destrói. O primeiro é um profundo senso moral que se entristece com o que é imoral. O segundo é simplesmente o medo das conseqüências dos atos maus. O primeiro é a vergonha na cara, o brio. O segundo é o orgulho em não pagar vexa, a auto-proteção egoística. A culpa é uma emoção que nos verga sempre que atravessamos uma fronteira moral.
Todos nós somos capazes de nos sentirmos culpados, quando violamos a lei de Deus escrita nos nossos corações (Leia Romanos 2:14-15). Uns lidam com a culpa como Pedro lidou, e dela se livram, ficando curados. Outros preferem agir como Judas, sendo assassinados pela própria culpa. E qual é a saída? Se confessarmos os nossos pecados, Jesus é fiel e justo para nos perdoar os pecados e nos purificar de toda injustiça (1João 1:9). Esta é uma oportunidade que todos têm.
“Pois todos nós devemos comparecer perante o tribunal de Cristo, para que cada um receba de acordo com as obras praticadas por meio do corpo, quer sejam boas, quer sejam más (1Coríntios 5:10)”. Mas se você estiver com Jesus, não há o que temer (1João 2:1), porque “se alguém está em Cristo, é nova criação (1Coríntios 5:17)”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva