-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|Gênesis 13:1|
vayya`al 'abhrâm mimmitsrayim hu' ve'ishto vekhol-'asher-loveloth `immo hanneghbâh
-
2
|Gênesis 13:2|
ve'abhrâm kâbhêdh me'odh bammiqneh.bakkeseph ubhazzâhâbh
-
3
|Gênesis 13:3|
vayyêlekh lemassâ`âyv minneghebh ve`adh-bêyth-'êl `adh-hammâqom 'asher-hâyâh shâm 'oholoh ['oholo]battechillâh bêyn bêyth-'êl ubhêyn hâ`ây
-
4
|Gênesis 13:4|
'el-meqom hammizbêach'asher-`âsâh shâm bâri'shonâh vayyiqrâ' shâm 'abhrâm beshêmAdonay
-
5
|Gênesis 13:5|
vegham-leloth haholêkh 'eth-'abhrâm hâyâh tso'n-ubhâqârve'ohâliym
-
6
|Gênesis 13:6|
velo'-nâsâ' 'othâm hâ'ârets lâshebheth yachdâv kiy-hâyâhrekhushâm robh velo' yâkhlu lâshebheth yachdâv
-
7
|Gênesis 13:7|
vayhiy-riybh bêyn ro`êymiqnêh-'abhrâm ubhêyn ro`êy miqnêh-loth vehakkena`aniyvehapperizziy 'âz yoshêbh bâ'ârets
-
8
|Gênesis 13:8|
vayyo'mer 'abhrâm 'el-loth 'al-nâ'thehiy meriybhâh bêyniy ubhêyneykha ubhêyn ro`ay ubhêyn ro`eykhakiy-'anâshiym 'achiym 'anâchnu
-
9
|Gênesis 13:9|
halo' khol-hâ'ârets lephâneykhahippâredh nâ' mê`âlây 'im-hasemo'l ve'êyminâh ve'im-hayyâmiynve'asme'iylâh
-
10
|Gênesis 13:10|
vayyisâ'-loth 'eth-`êynâyv vayyar' 'eth-kâl-kikkarhayyardên kiy khullâh mashqeh liphnêy shachêth Adonay 'eth-sedhomve'eth-`amorâh keghan-Adonay ke'erets mitsrayim bo'akhâh tso`ar
-
-
Sugestões

Clique para ler 2 Coríntios 8-10
27 de novembro LAB 697
O ARREPENDIMENTO SEM REMORSO É CURATIVO
2Coríntios 05-07
Você já sentiu remorso? E arrependimento? Pensa que trata-se da mesma coisa? Não. A leitura bíblica de hoje fala de uma tristeza boa, que é a “tristeza segundo Deus”. Segundo a Bíblia, o bom desta tristeza é o fato de ela trazer o arrependimento, e não o remorso. O arrependimento é sadio. O remorso é venenoso.
Para que você entenda um pouco mais sobre as conseqüências do remorso, compartilho aqui uma história que encontrei no site “Nosso Pão Diário”. Conta-se que uma das personagens mais intrigantes de William Shakespeare é Lady MacBeth. Segundo o conto fictício do grande dramaturgo, euando esta senhora ouviu uma profecia que dizia que o seu marido se tornaria rei, ela o convenceu a assassinar o monarca então vigente.
Quando o ato sangrento foi levado a cabo, Macbeth ficou de consciência pesada. A esposa censurou a sua irritabilidade e ajudou-o a encobrir o crime.
O marido foi coroado rei. Mas isso não foi o fim da história. A resolução inicial de Lady transformou-se em remorso. Ela tornou-se mentalmente instável e não conseguia parar de lavar as mãos.
“Será que estas mãos nunca estarão limpas?”, perguntava ela. E a sua culpa acabou por levá-la ao suicídio. Grande coisa: uma “operação mãos limpas”! Isso lembra Pilatos, o camarada que sofreu de sentimento antecipado de culpa. Tanto o arrependimento quanto o remorso lidam com sentimento de culpa. O primeiro redime, o segundo destrói. O primeiro é um profundo senso moral que se entristece com o que é imoral. O segundo é simplesmente o medo das conseqüências dos atos maus. O primeiro é a vergonha na cara, o brio. O segundo é o orgulho em não pagar vexa, a auto-proteção egoística. A culpa é uma emoção que nos verga sempre que atravessamos uma fronteira moral.
Todos nós somos capazes de nos sentirmos culpados, quando violamos a lei de Deus escrita nos nossos corações (Leia Romanos 2:14-15). Uns lidam com a culpa como Pedro lidou, e dela se livram, ficando curados. Outros preferem agir como Judas, sendo assassinados pela própria culpa. E qual é a saída? Se confessarmos os nossos pecados, Jesus é fiel e justo para nos perdoar os pecados e nos purificar de toda injustiça (1João 1:9). Esta é uma oportunidade que todos têm.
“Pois todos nós devemos comparecer perante o tribunal de Cristo, para que cada um receba de acordo com as obras praticadas por meio do corpo, quer sejam boas, quer sejam más (1Coríntios 5:10)”. Mas se você estiver com Jesus, não há o que temer (1João 2:1), porque “se alguém está em Cristo, é nova criação (1Coríntios 5:17)”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva