-
Leia por capÃtulosComentário sobre a Leitura BÃblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|Gênesis 39:1|
veyosêph huradh mitsrâyemâh vayyiqnêhu pothiyphar seriyspar`oh sar hathabbâchiym 'iysh mitsriy miyyadh hayyishme`ê'liym 'asherhoridhuhu shâmmâh
-
2
|Gênesis 39:2|
vayhiy Adonay 'eth-yosêph vayhiy 'iyshmatsliyach vayhiy bebhêyth 'adhonâyv hammitsriy
-
3
|Gênesis 39:3|
vayyar' 'adhonâyvkiy Adonay 'itto vekhol 'asher-hu' `oseh Adonay matsliyachbeyâdho
-
4
|Gênesis 39:4|
vayyimtsâ' yosêph chên be`êynâyv vayshâreth 'othovayyaphqidhêhu `al-bêytho vekhol-yesh-lo nâthan beyâdho
-
5
|Gênesis 39:5|
vayhiy mê'âzhiphqiydh 'otho bebhêytho ve`al kol-'asher yesh-lo vaybhârekh Adonay'eth-bêyth hammitsriy bighlal yosêph vayhiy birkath Adonaybekhol-'asher yesh-lo babbayith ubhasâdheh
-
6
|Gênesis 39:6|
vayya`azobh kol-'asher-lobeyadh-yosêph velo'-yâdha` 'itto me'umâh kiy 'im-hallechem 'asher-hu''okhêl vayhiy yosêph yephêh-tho'ar viyphêh mar'eh
-
7
|Gênesis 39:7|
vayhiy 'acharhaddebhâriym hâ'êlleh vattisâ' 'êsheth-'adhonâyv 'eth-`êyneyhâ 'el-yosêph vatto'mer shikhbhâh `immiy
-
8
|Gênesis 39:8|
vaymâ'ên vayyo'mer 'el-'êsheth'adhonâyv hên 'adhoniy lo'-yâdha` 'ittiy mah-babbâyith vekhol 'asher-yesh-lo nâthan beyâdhiy
-
9
|Gênesis 39:9|
'êynennu ghâdhol babbayith hazzehmimmenniy velo'-châsakh mimmenniy me'umâh kiy 'im-'othâkhba'asher 'at-'ishto ve'êykh 'e`eseh hârâ`âh haggedholâh hazzo'thvechâthâ'thiy lê'lohiym
-
10
|Gênesis 39:10|
vayhiy kedhabberâh 'el-yosêph yom yomvelo'-shâma` 'êleyhâ lishkabh 'etslâh lihyoth `immâh
-
-
Sugestões

Clique para ler 2 CorÃntios 5-7
26 de novembro LAB 696
SEJA UM POTE DE JESUS
2CorÃntios 01-04
Certo carregador de água tinha 2 grandes potes, cada um pendurado numa ponta de um cabo, o qual ele carregava sobre seus ombros. Um dos potes tinha uma rachadura, enquanto o outro pote era perfeito e sempre levava a porção completa de água até o final da longa caminhada.
O pote rachado chegava só com a metade.
Por 2 anos isto se repetiu diariamente, com o carregador trazendo apenas um pote e meio de água.
Naturalmente, o pote perfeito estava orgulhoso de seu desempenho, perfeito para o propósito a que tinha sido feito.
Mas o pobre pote rachado estava envergonhado de sua própria imperfeição, e miserável por ser capaz de alcançar apenas metade daquilo a que tinha sido feito para fazer.
Depois de 2 anos do que sentia ser uma falha insuportável, ele um dia falou ao carregador perto de um riacho:
-Estou envergonhado de mim mesmo, disse o pote, e eu quero me desculpar com você.
- Por quê? - perguntou o carregador.
- Do que você está envergonhado?
- Tenho conseguido, nestes últimos 2 anos, entregar apenas metade de meu carregamento porque esta rachadura faz com que a água vaze por todo o caminho.
Por minha causa, você tem que realizar todo este trabalho, e você não recebe todo o valor de seus esforços, disse o pote.
O carregador sentiu pena do velho pote rachado, e em sua compaixão ele disse:
- Enquanto nós voltarmos à casa, eu quero que você note as flores lindas que há ao longo da trilha.
De fato, Ã medida que eles subiram a colina, o velho pote rachado notou o sol que aquecia as lindas flores silvestres ao lado da trilha, e isto o animou um pouco.
Mas ao final da trilha, ele ainda se sentia mal porque tinha vazado metade de seu carregamento, e novamente se desculpou com o carregador por sua falha.
O carregador disse ao pote:
- Você notou que havia flores apenas em seu lado da trilha, mas nenhuma do lado do outro pote?
É porque eu sempre soube da sua rachadura,e eu aproveitei isso para o bem.
- Eu plantei sementes de flores do seu lado da trilha, e a cada dia enquanto eu voltava do riacho, você as regou. Por 2 anos eu tenho sido capaz de colher estas lindas flores para decorar a minha mesa.
Sem você ser do jeito que você é, e com a rachadura que você tem eu nunca teria esta beleza para embelezar a minha casa.
Mesmo sentindo-se imperfeito, descubra, na leitura de hoje, que tipo de pote, vaso, você pode ser para Jesus.
Valdeci Júnior
Fátima Silva